کریم جعفری:
میگویند دوران رسانههای کاغذی به سر رسیده و شما تلاش بیهوده میکنید، مردم روزنامه نمیخوانند، فضای مجازی جای شما را پر کرده و حتی شما به دلیل نوع نگاهتان به رسانه در طول چهار سال گذشته مغضوب بودهاید و حالا هم گشایشی حاصل نشده است...! شاید این بخشی از دیالوگهای روزانه من بهعنوان سردبیر و مدیرمسوول یک روزنامه با مردمی باشد که با آنها دمخور هستم و صحبت میکنم. اما با همه این مسائل و مشکلات هنوز هم به آینده امیدوارم و تلاش دارم که بامداد جنوب را به هر شکل ممکن سرپا نگه داشته و مانع از فروپاشی آن بشویم. ما در برابر همه ناملایمات صبر کردیم، در برابر همه مشکلات.
در روزهایی که هم اقتصاد کساد بود و هم بیاخلاقی فراوان، با فروش فرش زیرپایمان هنوز هستیم. شاید عدهای نادان فکر میکنند که بامداد جنوب مانند خود آنها از رانت استفاده میکند، اما ای کاش آنها جویی مردانگی داشتند و مانند ما شفاف بودند تا حساب و کتاب همه چیز مشخص میشد. در 810 شماره گذشته همه تلاشمان را کردیم تا در کنار مردم باشیم، هر چند مردم دیگر روزنامه نمیخرند، شاید مانند سینما رفتن دهههای گذشته یادشان رفته و شاید هم ما چیزی برای عَرضه کردن نداریم، اما هر چه هست، اوضاع خوبی نیست. در طول این سه سال تلاش کردیم باوجود افزایش همه هزینهها، بهای روزنامه را بالا نبریم. در این مدت هزینه هزینه انتشار 8 صفحه روزنامه به همراه حقوق، بیمه، اجاره، برق، آب، تلفن و...
نزدیک به 30درصد افزایش پیدا کرد، اما باوجود آنکه هیچ سودی نداشتیم، ولی برای حفظ روزنامه تلاش کردیم از پایین آوردن سایر هزینهها، با مردم و مخاطبان باشیم. این تلاش در سه هفته گذشته هم به شکل مختلفی ادامه پیدا کرد، ولی خدا میداند که با این احوال دیگر امکان ادامه کار وجود ندارد. متاسفانه از یک ماه پیش قیمت کاغذ به ناگهان افزایش یافت، به گونهای که ما چند روزی است در حال تحمل کردن افزایش 35 تا 40 درصدی بهای کاغذ هستیم و این برای روزنامهای مستقل مانند بامداد جنوب واقعا غیرقابل تحمل و سخت است. از آنجایی که دیگر جایی برای صرفهجویی، تعدیل نیرو و یا هر اقدام دیگری نبود، یک تصمیم سخت گرفتیم و امیدواریم که بابت این تصمیم هم ما را درک کنید و هم همراهی. برای آنکه با بامداد جنوب در کنار شما بمانیم، ناچار شدیم که هزینه هر نسخه از روزنامه را از یک هزار تومان به 1200 تومان افزایش دهیم به این امید که فقط بتوانیم جبران پول کاغذ را کرده باشیم. از این بابت هیچ منفعتی به ما نمیرسد و فقط تلاش برای بقا است. به هر حال ما را ببخشید.