جشنواره ملی «پرراس» بعد از ظهر روز پنجشنبه به همت کانون همیاران جوان دشتستان و با همکاری برخی از نهادهای فرهنگی دیگر جامه عمل به خود گرفت و نخستین دوره آن برگزار شد. این جشنواره که نخستین جشنواره در قامت یک جشنواره ملی در دشتستان بود که توسط یک سازمان مردم نهاد برگزار می‌شد، با استقبال خوبی از جانب اهالی داستان از سراسر کشور مواجه شد و در آن اتفاقات خوبی رقم خورد. 

در این مراسم، بهادر قایدی، عضو کانون همیاران جوان دشتستان وعده برگزاری منظم این جشنواره را داد و گفت: گام اول را با حمایت و همدلی شما محکم برداشتیم و با دائمی کردن دبیرخانه جشنواره ملی داستان کوتاه پرراس در برازجان، طی سال‌های آتی نیز این جشنواره را با کیفیت خوبی برگزار خواهیم کرد.

دبیر علمی نخستین جشنواره ملی داستان کوتاه پرراس هم در سخنانی یادآور شد که پرراس تا دیروز یک آرزو بود اما امروز تبدیل به یک واقعیت شده و ما برای حفظ آن و کیفیت دادن به این رخداد ادبی بزرگ، از هیچ تلاشی فروگذار نمی‌کنیم. رییسی افزود: داوران پرراس اعتبار این جشنواره بودند و بخشی از هویت و اعتبار  داستان کوتاه امروز ما نیز مدیون همین نام‌هاست. به گفته عبدالله رئیسی، تنوع آثار ارسالی به جشنواره از دو منظر قابل توجه بود؛ هم به لحاظ تنوع جغرافیایی، چرا که آثار از سراسر ایران ارسال شده بود، هم به لحاظ فرم و ساختار و گونه‌های زبانی و روایی داستان کوتاه که نشان‌دهنده تلاش نسل جوان امروز برای تجربه جهان‌ها و زبان‌های جدید و جدی در عرصه ی داستان‌نویسی است.

در این میان اما از احمد آرام، داستان‌نویس پیشکسوت بوشهری و صاحب بیش از 14 اثر منتشر شده در حوزه ادبیات داستانی و ادبیات نمایشی در نخستین دوره جشنواره ملی داستان کوتاه پرراس تجلیل به عمل آمد و سعید بردستانی از نویسندگان جوان بوشهری و مولف رمان «تار مو»، جهان داستانی این داستان نویس را تشریح کرد. 

نویسنده مجموعه داستان «نهنگ تاریک» در توضیح داستان‌نویسی احمد آرام گفت: کار عمده‌ای که آرام در داستان‌نویسی می‌کند این است که به مدرنیزه کردن فرهنگ بومی دست می‌زند. در واقع در آثار او هیچ وقت شکل خام و دست نخورده بوم وجود ندارد، بلکه با دستکاری این فرهنگ، نوع تازه‌ای از فرهنگ را می‌سازد که هم غریب است و هم آشناست.

در این آیین اختتامیه که عصر پنج شنبه 23 آذر ماه در برازجان برگزار شد، دبیران جشنواره گزارشی از روند برگزاری آن ارائه دادند و دبیرخانه دائمی این جشنواره نیز آغاز بکار کرد. همچنین قرار بر این شد که آثار منتخب در مجموعه داستانی از سوی نشر نیماژ منتشر شود.

حضور محمدرضا صفدری، مهمان ویژه جشنواره پَرراس، با تشویق و استقبال گسترده حاضران در سالن مواجه شد. این داستان‌نویس در مراسم اختتامیه نخستین جشنواره پرراس، سخنانش را با بازگویی خاطرات خود از دوره شکل‌گیری داستان‌نویسی خود شروع کرد و از برازجان به‌عنوان جایی یاد کرد که داستان اولش در آنجا نوشته شده است. نویسنده رمان تجلیل شده «من ببر نیستم پیچیده به بالای خود تاکم» از عطر و بوی ادویه در بازار قدیمی برازجان به‌عنوان محرکی یاد کرد که او را تحریک به نوشتن داستان اول خود کرده است. نویسنده مجموعه داستان «سیاسنبو» در بخشی دیگر از سخنان خود تاکید کرد که برگزاری جشنواره پَرراس باعث می‌شود تا داستان‌نویسان خوبی از برازجان و دشتستان پا بگیرند.

حسن محمودی، نویسنده رمان‌ «روضه نوح» نیز در بخشی از سخنان خود گفت: جشنواره پَرراس اگر بستری را فراهم کند که استمرار دائمی داشته باشد و بتواند هم از لحاظ مبلغ جایزه و هم انتخاب‌های دقیق و کارشناسی شده، اعتماد داستان‌نویسان را جلب کند، به رشد و شکوفایی داستان‌کوتاه کمک خواهد کرد و نشانی خواهد شد از دشتستان و برازجان.

اگر این اتفاق بیفتد، شرکت‌کنندگان و برگزارکنندگان جشنواره، سفیران خوبی خواهند بود که به‌حتم در آثارشان کمک به ماندگاری هویت فرهنگی استان بوشهر خواهند کرد و حتم داشته باشید که هیچ چیز به اندازه داستان نمی‌تواند بوشهر و جذابیت‌هایش را به دیگران معرفی کند.

همچنین صبح پنج‌شنبه در حاشیه برگزاری نخستین دوره جشنواره پَرراس، میزگردی با موضوع آسیب‌شناسی داستان کوتاه فارسی در دانشگاه پیام نور برازجان برگزار شد. در این نشست محمدرضا صفدری، احمد آرام، حسن محمودی، شیوا مقانلو و سعید بردستانی هر کدام تعریف‌های خود را از داستان کوتاه توضیح دادند و سپس در بخش‌هایی از سخنان خود به آسیب‌ها و موانع سر راه داستان کوتاه ایرانی معاصر پرداختند و به پرسش‌های مطرح شده چگونه نوشتن و چگونه شکل گرفتن و پرداخت ایده داستانی هر کدام جداگانه پاسخ دادند. تکیه بر زیست فردی و خلق آن در داستان از مهم‌ترین مواردی بود که داستان‌نویسان در این نشست بر آن تکیه داشتند. همچنین ضرورت توجه به زبان در داستان نیز از دیگر موارد تاکید شده بود.