بامداد جنوب- الهام بهروزی:موزه مکانی است برای گردآوری، نگهداری، حفظ و نمایش اشیا و میراث فرهنگی، تاریخی، معماری، سینمایی و... .در واقع ما بهواسطه موزه در جریان تاریخچه بسیاری از حوزهها قرار میگیریم، از اینرو، موزه نقش بسزایی در تکامل و تقویت فرهنگ و هویت فرهنگی و تاریخی یک سرزمین ایفا میکند. شوربختانه عمده موزههای نفیس و فاخر ایران در مرکز کشور متمرکز شدهاند، بهطوری که هر چه به سمت مرزهای کور نزدیکتر میشویم، متوجه میشویم که بهشدت از فقر موزه بهویژه موزهای تخصصی رنج میبریم. بوشهر یکی از استانهای مرزی است که از نظر تاریخی بسیار حائز اهمیت است اما این شهر را تقریبا باید شهر بدون موزه بنامیم، چون موزههایی هم که راهاندازی شده است تا موزه شدن فاصله دارند. با این حال، چندی پیش خبری خوش و گوشنواز به ما رسید که قرار است، بزرگترین موزه در بوشهر در بافت تاریخی راهاندازی شود و ما منتظر ماندیم در فرصت مناسب این خبر خوب را منعکس کنیم که شوربختانه این مهم تاکنون ممکن نشده است. حال باخبر شدیم که بزرگترین مجموعه اشیای عتقیه و گرانبهای استان که قرار بود در این موزه نگهداری شود، بهدلیل تعلل مسوولان استانی در خرید آن بهزودی از استان خارج میشود.
پیش از این قرار بود، این مجموعه نفیس از سوی یکی از دستگاههای دولتی خریداری شود و در موزهای نگهداری شود که تا لحظه تنظیم این گزارش، خبری از خرید این مجموعه از سوی این دستگاه دولتی نشده است، این در حالی است که با خریداری این مجموعه و نگهداری آن در موزه، بوشهر میتوانست بعد از تهران صاحب بزرگترین موزه تخصصی اشیاي عتیقه شود اما خلفوعدههای مسوولان استانی موجب شد که صاحب این مجموعه نفیس که نام وی بهدلایلی فاش نمیشود، به پیشنهادهایی که خارج از استان برای خریداری این مجموعه دریافت کرده، فکر کند و به احتمال زیاد، این مجموعه نفیس در صورت تعلل مسوولان بهزودی از استان خارج شود.
این مجموعه‌دار در گفتوگو با بامداد جنوب در خصوص مجموعه اشیای نفیس و عتیقه خود گفت: این مجموعه شامل انواع و اقسام رادیو، گرام و گرامافون، صفحه گرامافون، دوربین عکسبرداری و فیلمبرداری، تلویزیون، تصاویر قدیمی اشیا و لوازم منزل، اداری و بازاری، کتاب‌های قدیمی، تابلوهای نقاشی، آلبوم‌های تمبر و صدها شیء مختلف دیگر است که قدمت بسیاری از آنها به بیش از صد سال میرسد و حتی برخی از آنها بسیار کمنظیر و خاص است و میتواند هویت فرهنگی استان را بهخوبی نشان بدهد.
وی در ادامه با تاکید بر این‌که این مجموعه نفیس سالهای سال و با سختی جمعآوری شده است، افزود: با توجه به آب و هوای خاص استان در نگهداری آنها به حدی وسواس و دقت به خرج دادهام که کوچکترین آسیبی به آنها وارد نشده، بهطوری که همه این اشیا سالم هستند و کار میکنند. از اینرو، قیمت برخی از اقلام این مجموعه به بیش از صدها میلیون میرسد.
این مجموعه‌دار در ادامه با بیان این‌که تعداد اشیای این مجموعه عتیقه بیش از 500 قلم است، تصریح کرد: این مجموعه بهواسطه برخورداری از تعدد و تنوع قابلیت این را دارد که با خریداری آن یک موزه مستقل در شهر بوشهر راهاندازی شود. با وجود این‌که پیشنهاد جدی برای کلیه خرید اقلام این مجموعه نفیس از سوی یکی از کشورهای عربی داشتم اما چون اصرار دارم که این مجموعه در بوشهر باقی بماند، آن را نپذیرفتم، زیرا این شهر بهشدت از نبود موزه رنج میبرد و مسوولان مربوط میتوانستند با خریداری این کلکسیون کامل و متنوع و خاص، اولین موزه بینظیر در استان را در بافت تاریخی ایجاد کنند ولی متاسفانه برخلاف استقبالشان از خرید این مجموعه، اینک تعلل آنها در خرید آن، موجب شده که روی پیشنهادهایی که از خارج استان شده، جدیتر فکر کنم.
وی با ابراز تاسف از این‌که مسوولان استانی تاکنون نتوانستهاند که با خرید اولینها و کمنظیرها بهمنظور حفظ هویت فرهنگی و معرفی آن به نسل جوان موفق ظاهر شوند، افزود: همانطور که پیش از این خیلی راحت و بدون این‌که کسی معترض شود تمام مجموعه کارخانه ریسندگی و بافندگی بوشهر که جزء اولین کارخانههای ایران بود، از استان خارج و به اصفهان منتقل شد یا بیشتر خودروهای قدیمی به تهران فروخته شد و خیلی موارد دیگر که نه تاسفی را برانگیخت و نه مسوولی را به تامل واداشت، متاسفانه همیشه اولینهای استان ما به نام و کام استانهای دیگر تمام شده و میشود.
این مجموعه‌دار در پایان در خصوص دلیل فروش این مجموعه اشیای قدیمی که زحمت زیادی برای نگهداری آنها کشیده است، تاکید کرد: بهدلیل حجم زیاد این اشیای نفیس و عتیقه اکنون نگهداری آنها مشکل شده، همینطور بهواسطه نگهداری آن احساس خطر میکنم، از همین رو به فکر فروش و نگهداری آنها در مکان خاصی افتادم تا پس از سالها دیگران هم از دیدن آن لذت ببرند. چندماه پیش از سوی دستگاهی برای خرید آن استقبال شد، حتی نمونههایی از این مجموعه را دیدند و بسیار خوششان آمد اما تغییر مدیریتی این دستگاه موجب شده که این موضوع فعلا دنبال نشود. دستگاههای دیگر هم ظاهرا تمایلی برای حفظ هویت فرهنگی استان ندارند و همین مساله باعث دلسرد شدن من شده و با وجود اصراری که برای باقی ماندن این اشیا در استان دارم اما بنا به دلایل ذکر شده در بالا، اکنون مشغول بررسی پیشنهادهایی از خارج از استان هستم که بهزودی در اینباره تصمیمگیری خواهم کرد.
در پایان یادآوری میشود، امیدوارم این بار مسوولان استانی در راستای توسعه فرهنگی و تاریخی بوشهر مانع از خروج این مجموعه نفیس که بهتنهایی میتواند یکی از بناهای شاخص بافت تاریخی را به موزهای بینقص و کمنظیر تبدیل کند، جلوگیری و بستر مناسب را برای ایجاد یک موزه استاندارد در مرکز استان فراهم کنند.
