کریم جعفری:
نکته‌ای را چند روز پیش در فضای مجازی نوشتم که برای خیلی از دوستان سوال بود که این یعنی چه؟ این چند کلمه عبارت بود از: «شاید بخواهد اتفاقی بیفتد و شاید جایی یا کسی باید ادب شود...» معمولا خیلی از حرف‌ها را نمی‌شود زود مطرح کرد یا به صراحت مورد تاکید قرار داد. اما از آنجایی که بر این باور هستم که مردم نامحرم نیستند و باید همه چیز را بدانند (تا آنجایی که رانت ایجاد نشود و امنیت کشور مورد تهدید قرار نگیرد) می‌خواهم به‌صورت سربسته در این مورد نکاتی را برای شفاف‌تر شدن اینکه چه کسی قرار است ادب شود، عرض کنم.
همان‌گونه که همه می‌دانند خیلی از مردم هیچ وقت پشت پرده سیاست را ندانسته و متوجه نیستند که برای هر اتفاقی چه رایزنی‌هایی می‌شود، چه حرف‌هایی گفته می‌شود و چه تماس‌هایی گرفته می‌شود. پس از اعتراضات اخیر کشور، مقامات سیاسی و امنیتی ایران با یک رایزنی فشرده و همه‌جانبه در فضای بین‌المللی و منطقه‌ای تلاش کردند تا برخی طرف‌ها را از دخالت در مسائل داخلی کشورمان بازدارند.
در این رابطه، علاوه بر آنکه از اروپایی‌ها درخواست شده بود تا در این موضوع مداخله نکرده و کاسه داغ‌تر از آش نشوند، پیام‌های سفت و سختی برای طرف‌های امریکایی و سعودی ارسال شده و طی آن تهدید شدند که اگر دست از دخالت برندارند، به‌شدت ادب خواهند شد. من محتوای اصلی پیام را نمی‌دانم اما در این مورد به‌خصوص به ترامپ هشدارهای لازم داده شد که اگر پایش را از گلیمش درازتر کند، عواقب سختی خواهد دید.
اینکه این عواقب چیست و چگونه عمل خواهد شد را باید خودتان حدس بزنید و پیگیری کنید. اما مهم‌ترین خروجی این پیام‌ها را می‌توان در مواضع آرام کشورهای اروپایی در نشست شورای امنیت سازمان ملل دید. هر چند کشوری مانند هلند مطابق منشور ملل متحد عمل کرده و مسائل داخلی کشورها را در حوزه اعتراض‌های این‌چنینی که همه کشورهای جهان بدون استثنا تجربه کرده‌اند خارج از عهده سازمان ملل و شورای امنیت می‌داند اما شما به‌سادگی از کنار موضع آرام فرانسه و انگلیس نگذرید.
ترامپ با بردن یک مساله معمولی داخلی ایران به شورای امنیت، عملا نیروهای خود در منطقه را وارد یک چالش فراگیر کرد، چالشی که می‌تواند عواقب جبران‌ناپذیری برای این کشور داشته باشد. این نکته را هم مورد تاکید باید قرار دهم که ایران معمولا دشمنی‌ها را به بدترین شکل ممکن تلافی می‌کند. اصلا با هیچ کشوری و طرفی شوخی ندارد، یکی از دلایلی که برخی از کشورها، حتی رژیم بعث عراق در زمان صدام اجازه عملیات آشکار در تهران را نمی‌دادند، ترس از پاسخ سخت تهران بود.
برای مثال، صهیونیست‌ها در قبال ترور دانشمندان هسته‌ای ایران تاوانی دو سه برابر دادند که از طرف یک واسطه پیام فرستادند و به غلط کردن افتادند، در مورد سعودی‌ها نیز به همین شکل بوده و هست. شما یک مورد گرجستان را مطالعه کنید که در جنگ این کشور و روسیه چرا ده‌ها افسر اطلاعاتی، نظامی و متخصص صهیونیستی کشته شدند؟ اینها شاید نمونه‌ای باشد که نگارنده می‌خواهد برای فهم دقیق‌تر و بهتر موضوع به آن اشاره کند. اینکه سعودی‌ها در این زمینه چه تاوانی خواهند داد، باید چشممان به آسمان باشد که چه از آن می‌بارد.
اشتباه راهبردی دونالد ترامپ در طرح یک موضوع داخلی ایران در شورای امنیت سازمان ملل، هر چند تودهنی بزرگی برای دولت او، به‌ویژه نیکی هیلی سفیر نژادپرستش در سازمان ملل بود که حرف‌های درشتی را به‌ویژه از همتای روس خود شنید و دست آخر هم با ناکامی جلسه را به پایان برد اما این اشتباه به دولت آقای ایران این نکته را باید ثابت کرده باشد که ترامپ آدم بسیار بی‌شرفی است، بی‌شرفی از آن جهت که از یک‌سو ملت ایران را تروریست می‌نامد و نام آنها را در لیست سیاه ورود به امریکا قرار می‌دهد و از سوی دیگر به‌زعم خود می‌خواهد از مردم ایران حمایت کند.
