بامداد جنوب- هدی خرم‌آبای:
دریا یکی از ظرفیت‌های گردشگری مناطق ساحلی و بندری است اما افسوس از حال و روز دریایی که قدرش را نمی‌دانیم. یکی از ابعاد گردشگری دریایی، شناگاه‌هایی است که بستر سلامت روانی شهروندان را فراهم می‌کند، غافل از این‌که این شناگاه‌ها خود محلی از تجمع انواع آلودگی‌ها هستند و خبری از سلامت روحی و جسمی نیست که نیست. این آلودگی‌ها در حالی به دریا می‌ریزند که گاهی برای شهروندان قابل مشاهده نیست و مردم بی‌اطلاع از آلودگی شناگاه‌ها دست در دست خانواده، به خیال خودشان اوقات خوشی را سپری در آنجا می‌کنند.
ورود فاضلاب از بین شکاف‌های صخره‌های باستانی منطقه ریشهر در همجواری آبشیرین‌کن، در سکوت و بی‌خبری، آرام‌آرام (در تصویر هم قابل مشاهده است) به دریا می‌ریزد. حال آثار سوء عبور فاضلاب از شکاف صخره‌های باستانی منطقه ریشهر که قدمت چند هزار ساله دارد و ورود آن به دریا، تنها محدود به سلامت انسان‌ها نمی‌شود بلکه آثار باستانی که یادگار تاریخ گذشتگان ماست، روز به روز بیشتر تخریب می‌شود و با این نابودی، فرهنگ و تاریخی غنی نیز از بین می‌رود.
اداره‌کل محیط زیست استان در راستای پایش و بررسی وضعیت آلودگی شناگاه‌ها به صورت دوره‌ای آزمایش‌هایی را انجام می‌دهد. شناگاه‌ها به دلیل استفاده مردم در فصول گرم سال (بهار و تابستان) به صورت ماهیانه و در فصول سرد سال (پاییز و زمستان) به صورت فصلی مورد پایش و نمونه‌برداری قرار می‌گیرند. حال این وضعیت در دوره‌ها و فصول مختلف، نتایج متفاوتی را در پی دارد. در همین راستا، چند ماه پیش حسین دلشب درباره شناگاه‌ها و آلودگی‌های محیطی در آن توضیحاتی ارائه داده بود: استفاده از شناگاه‌های طبیعی و آب‌هاي ساحلي دريايي در صورت آلوده بودن قادر است ميكروارگانيسم‌هاي بيماري‌زا را به انسان انتقال دهد.
اين مساله همواره نگراني‌هايي را در خصوص استفاده افراد از آب‌هاي ساحلي به منظور شنا و ديگر مصارف تفريحي در پي داشته است. بر اين اساس بايد شناگاه‌ها را پايش و از بروز آلودگي ميكروبي در محيط‌هاي تفريحي آبي جلوگيري كرد. نتايج پایش‌های به عمل آمده مسوولان را نسبت به ضرورت اعمال اقدامات فوري براي تامين سلامت همگاني و كاهش مخاطرات آگاه يا مشخص می‌کند كه چه معيارهای کنترلی را در آينده بايد مد نظر قرار دهند تا از بروز مخاطرات کاسته شود.
دلشب پیش از این درباره وضعیت شناگاه‌های استان بوشهر با بیان این‌که بسیاری از مناطق شناگاهی استان بوشهر در مجاور و یا در نزدیکی کانال‌های تخلیه آب‌های سطحی به دریا قرار گرفته‌اند که به‌دلیل رهاسازی فاضلاب‌های خانگی به آنها، از این کانال‌ها فاضلاب خام و تصفیه نشده به دریا سرریز می‌شود، گفته بود: در برخی مناطق نیز پساب‌های صنعتی آلوده به انواع مواد شیمیایی خطرناک و سمی به دریا تخلیه می‌شود که این امر منجر به آلودگی ساحل و شناگاه شده است و مردم منطقه بدون توجه به این معضل از این مکان‌ها به‌عنوان شناگاه استفاده می‌کنند.
براساس آخرین پایشی که اداره کل محیط زیست استان حدود یک ماه پیش از وضعیت آلودگی شناگاه‌های استان به عمل آورده، آلودگی شناگاه‌های باسیدون و جفره بیش از حد مجاز و در وضعیت بحرانی و خطرناک بوده و شناگاه‌های ریشهر و پارک دانشجو هم نسبتا آلوده اعلام شده است. این در حالی است که شناگاه‌ها به صورت سنتی و یا گاهی از طرف شهرداری و یا ارگان‌های مرتبط به‌عنوان شناگاه در نظر گرفته شده‌اند ولی برخی مناطق نیز با وجود معرفی نشدن آن مکان به عنوان شناگاه مردم از آن جهت شنا استفاده می‌کنند که این امر نیازمند بررسی مجدد است.
ورود فاضلاب از میان شکاف صخره‌های باستانی ریشهر در حالی به دریا می‌ریزد که این فاضلاب متعلق به محله ریشهر است و حال باید پرسید چرا با وجود این همه اطلاع‌رسانی، تدبیری برای معضل فاضلاب اندیشیده نمی‌شود؟ ما دقیقا منتظر چه چیزی هستیم؟ آیا با وجود این همه کارشناس، متخصص و افرادی که مدعی تجربه و دانش هستند، نمی‌توان و نباید راهی برای دفع فاضلاب به جز ورود به دریا یافت؟!
مدیرکل محیط زیست در ادامه همان خبر، پیشنهادهایی ارائه کرده که دوستداران طبیعت نیز بارها و بارها آنها را گوشزد کرده‌اند. از جمله آن راهکارها می‌توان به تکمیل و ارتقای سیستم‌های تصفیه فاضلاب، ساخت و راه‌اندازی سیستم تصفیه فاضلاب در شهرها و روستاهای ساحلی، استفاده از سیستم‌های تصفیه فاضلاب پیشرفته جهت صنایع بزرگ که فاضلاب خود را به دریا رها می‌کنند، تعیین مکان‌های خاص از سوی شهرداری به عنوان شناگاه، جلوگیری از ورود فاضلاب به کانال‌های تخلیه آب سطحی به دریا از سوی شرکت آب و فاضلاب، اتصال فاضلاب کلیه منازل به شبکه جمع‌آوری فاضلاب شهری جهت تصفیه کامل و استفاده مجدد آبیاری فضای سبز و نصب تابلو و پرچم هشدار و شنا ممنوع در شناگاه‌های آلوده از طرف شهرداری. اندکی تامل در راهکارهای بالا، بیانگر آن است که در چنین شرایط بحرانی کمترین و اولین راهکار، نصب جایگاه‌های مشخص برای شنا و اعلام وضعیت شناگاه‌های آلوده از طرف شهرداری است که امیدواریم این تلاش از سوی شهرداری و البته سازمان میراث فرهنگی و گردشگری به منظور حفظ آثار باستانی استان، دیده شود. باید منتظر ماند و دید که دبیرخانه سلامت و امنیت غذایی با برگزاری نشست‌ها و کارگروه‌های گوناگون برای رفع معضل فاضلاب و سلامت چرخه غذایی سر از کجا در می‌آورند.
پربازدید ها