بامداد جنوب- علی تنگستانی:
رشته قایقرانی 50 سال است که در ایران فعال است. این رشته را میتوان جزء رشتههای پایه داشت، رشته ورزشیای که قدرتی و بسیار سخت. اما طبیعی و مفرح است. این رشته که از آغاز تاکنون فراز و فرودهای بسیاری را تجربه کرده است. در استان بوشهر قدمت بالایی دارد ولی برخلاف بسیاری از رشتهها، نگاهها به این رشته در استان ما آن چیزی نیست که انتظار میرود. بوشهر تا سال پیش هیچ فعالیتی در این رشته نداشت و هیات قایقرانی هم هدفی خاصی را دنبال نمیکرد تا اینکه با آمدن چند جوان با انگیزه و باتجربه بار دیگر این استان توانست خود را در کشور معرفی کند. از زمانی که مهدی زارعی، ریاست هیات قایقرانی استان را بهدست گرفت این رشته به پیشرفت انکارناپذیری رسیده تا آنجا که نه تنها اردوهای تیم ملی در بوشهر برگزار میشود، بلکه جوانان و قایقرانان بوشهری هم به تیم ملی دعوت میشوند. همین دو ماه پیش بود یکی از قایقرانان بوشهری توانست در مسابقات جهانی قایقرانی، مدال بگیرد.
زارعی و همراهانش در این مدت سختیهای زیادی کشیدهاند که مهمترین آن آتش گرفتن کمپ آنها واقع در پارک امام علی بوشهر بود که نتیجه آن نابود شدن حدود 50 قایق بود. با وجود این آنها بهکار خود ادامه دادند تا قایقرانی بوشهر بار دیگر حرف اول را در کشور بزند. در همین رابطه با رئیس هیات قایقرانی استان بوشهر، مهدی زارعی گفتوگو کردیم که در ادامه آن را میخوانید.
از زمانی که رئیس هیات قایقرانی شدهاید، با چالشهای زیادی روبهرو شدهاید و با وجود این کارهای خوبی برای پیشرفت قایقرانی در استان انجام دادهاید. در این مورد توضیحاتی به ما بدهید.
قبل از اینکه من وارد این مجموعه شوم، هیات قایقرانی استان هفت سال بود که هیچ فعالیتی نداشت. زمانی که وارد هیات شدم در کنار خانم خالدی در مقام دبیر هیات شروع بهکار کردم. در آن زمان ما برنامههای زیادی داشتیم ولی در این راه سنگاندازیهایی شد که مانع رسیدن ما به اهدافمان شد. پس از این ماجراها، خود را کاندیدای ریاست هیات قایقرانی معرفی کردم که پس از برگزاری رایگیری، بهعنوان رئیس هیات انتخاب شدم. در همان روزهای اول جلسهای با پیشکوستان و ورزشکاران این رشته برگزار کردم تا از پیشنهادها و راهکارهای آنها برای پیشرفت قایقرانی استفاده کنم ولی مهمترین مسالهای که آن زمان کارهای ما را با مشکل مواجهه کرده بود، نبود زیرساختهای مناسب بود یعنی من هیات را با دفتر اندیکاتور تحویل گرفتم. به هر حال چند محل را برای تمرینات در نظر گرفتیم و از میان آنها، پارک امام علی را انتخاب کردیم.
بعد از شروع به کار در آنجا یک طرح استعدادیابی در مدارس شهر بوشهر به راه انداختیم و حدود 400 ورزشکار پسر و دختر را جذب کردیم و با آنها کار خود را شروع کردیم. با رابطه خوبی که با فدراسیون داشتیم، توانستیم در تابستان سال اول، 25 قایق را خریداری کنیم و سپاه مقاومت هم تعدادی قایق به ما داد. بهطور کلی تمرینات در باشگاههای مقاومت و میداف برگزار میشد و ثمره آن اعزام یک تیم کامل به مسابقات کشوری بود که در همان سال اول از بین 17 استان، مقام هشتم را کسب کردیم و ثمره آن دعوت شدن سه قایقران از بوشهر به تیم ملی بود. در سال دوم باز هم تیم کامل در این مسابقات حاضر شدیم و عملکرد خوبی داشتیم. در حال حاضر 9 ملیپوش در رشته قایقرانی داریم که آمار خوبی برای هیات محسوب میشود.
یکی دیگر از تصمیمات ما این بود که هیاتهای شهرستانی هم باید فعالیت خود را از سر بگیرند. کمیته روئینگ ما در بندر گناوه و کمیته بادبانی هم در بندر امام حسن فعالیت میکنند و از همینجا از شهردار و شورای شهر بندر امام حسن تشکر میکنم که یک محل تمرین خوب برای قایقرانان ساختهاند. تا قبل از پایان سال هم قرار است که اردوی تیم ملی بادبانی در بند امام حسن برگزار شود. البته ما در برخی از مناطق شهرستان تنگستان هم باشگاههایی زدهایم و چند قایق هم به این باشگاههای دادهایم. در ادامه برای پیشرفت هر چه بیشتر قایقرانی استان، تفاهمنامهای را با پارس جنوبی امضا کردهایم برای شروع بهکار باشگاه قایقرانی پارس جنوبی.
در دو سال گذشته، چند اردوی تیم ملی در بوشهر برگزار شده است؟
با توجه به شرایط آب و هوایی استان، ششماه از سال هیچ اردویی نمیشود در بوشهر برگزار شود ولی ماههای دیگر چند اردو و تورنمنت داریم. مثلا اسفندماه سال گذشته، بزرگترین رویداد ورزشی خاورمیانه را در بوشهر برگزار کردیم و چیزی حدود 700 ورزشکار از تمام کشور و 17 قایقران از تیم ملی اسپانیا در این مسابقات حضور داشتند. لازم به ذکر است که قبل از برگزاری این مسابقات، اردوی تیم ملی کانوی کانادایی در باشگاه پارک امام علی برگزار شد و از آنجایی که ما کمپ و شرایط خوبی برای آنها محیا کرده بودیم، تیم ملی حدود 45 روز در اینجا تمرین کرد و ثمره آن هم این بود که یکی از قایقرانان بوشهر برای اولینبار مقام سوم جهانی را کسب کند.
یکی از تلخترین اتفاقات چند سال اخیر، آتش گرفتن کمپ قایقهایتان بود. چطور توانستید بر این بحران غلبه کنید؟
بعد از اینکه این حادثه رخ داد، مسوولان به محل کمپ سوخته آمدند و قولهایی هم در این رابطه به ما دادند ولی تا به امروز هیچ کدام از قولهای آنها عملی نشده است و فقط در حد حرف باقی مانده است. هیچ کمکی تا حالا در استان دریافت نکردهایم و فقط پارس جنوبی مبلغی پول به ما داده بود که این هم هزینه ساخت باشگاه پارس جنوبی شد. البته فدراسیون هم تعدادی قایق به ما داد و حدود 30 قایق دیگر هم با پول خودمان و صندوق کارآفرینی امید خریداری کردیم. همان روزی که کمپ آتش گرفت، ما نگذاشتیم که هیات قایقرانی تعطیل شود و کار خود را انجام دادیم و الان هم در حال آمادهسازی یک کمپ دیگر هستیم. اگر مسوولان به ما در این راستا کمک کنند میتوانیم هر چه سریعتر کار ساخت کمپ را به پایان برسانیم.
البته لازم به ذکر است که زمان آقای سالاری در بحث پیشرفت قایقرانی حدود 280 میلیون از جیب خود هزینه کردیم ولی قرار بر این شد که استانداری حدود 12 تا از قسطهای بانک را پرداخت کند ولی تا به امروز هیچ کدام از مسوولان در رابطه با این موضوع هیچ کمکی به ما نکردهاند. ما به آنها نیاز داریم چراکه کمک مالی بیشترین کار را میتواند برای هیات قایقرانی انجام دهد. ما هم دیگر خسته شدهایم از این بگوییم که این اداره کمک کرده، آن اداره هیچ کمکی نکرده است.
هدفگذاری شما برای سال آینده به چه صورت است؟ تا پایان این سال هم برنامهای دارید یا خیر؟
ما تا قبل از پایان سال و در دهه فجر، مسابقات لیگ استان را برگزار میکنیم این اتفاق برای اولینبار در کشور میفتد در این مسابقات بیشتر شهرستانهای استان حضور خواهند داشت. اگر مسوولان بتوانند تا پایان سال به ما کمکی کنند ما میتوانیم مسابقات کشوری را در بوشهر برگزار کنیم. الان در بعضی از کشورهای آسیایی فستیوالهای ورزشی برگزار میشود که از همه نظر برای آنها سود دارد. ما هم میتوانیم با برگزاری این فستیوالها در زمینه جذب توریست، پیشرفت خوبی داشته باشیم. پارسال که 700 ورزشکار به اینجا آمدند، صفر تا صد هزینهها با خود ورزشکاران بود و از آنجا که آنها پنج روز در این شهر بودند، میتوان گفت که چیزی حدود چهار میلیارد پول وارد استان شده است. البته ما در این مساله رقیبانی در کشور داریم مثل جزیره کشی و اروندکنار که از بحث منطقه آزادشان بهترین استفاده را میکنند. آنها مهمترین رقیبان ما هستند و مسابقات (که بهعنوان روز بوشهر در اینجا برگزار شد) را دارند از ما میگیرند. لازم به ذکر است که در طول یک سال، در خارج از تهران فقط یک مسابقه بینالمللی برگزار میشود پس باید تمام همت خود را بهکار گیریم تا بتوانیم این سهمیه را به بوشهر بیاوریم ولی با پیدا شدن رقیب، این مساله باعث نگرانی ما شده است.
از میزان حمایت و استقبال خانوادهها از این رشته در بوشهر راضی هستید یا خیر؟
در حقیقت در باشگاه پارک امام علی زیرساختهای مناسبی نداریم و به همین در برخی از مسائل با مشکل روبهرو شدهایم. الان شما به هر رشتهای که در این استان فعالیت میکند، نگاه کنید میبینید سالنهای آنها با هزینه اداره ورزش و جوانان ساخته شده است. مسوولان در همهجا این حرف را میزنند که «قایقرانی باید ورزش اول استان شود» در صورتی که این اتفاق رخ نداده است میبینیم که ما در نقاط مختلف کشورمان که حتی دریاچه ندراند، ملی پوش داریم. ما از روزی که وارد این مجموعه شدیم، دغدغه اصلیمان زیرساختهای لازم برای قایقرانی بود، چراکه تا زیرساختی نباشد، نمیتوان کاری انجام داد. ما در این سالها به مکانهای مختلفی میرفتیم و هر روز در یک جا مستقر میشدیم ولی با کپرنشینی نمیتوان معجزه کرد. ما آمدیم که زیرساخت را درست کنیم که متاسفانه در آتشسوزی تمام آن از بین رفت، حال هم در تلاش هستیم که تا جایی که در توان داریم یک زیرساخت خوب بسازیم. البته ما در این راستا به اداراههای مختلفی رفتهایم و افتخار میکنیم که برای پیشرفت ورزش استان گدایی میکنیم، چرا که ثمرهاش را میبینیم. ما میخواهیم چیزی بسازیم که وقتی خانوادهای فرزندش را به ما تحویل میدهد، مطمئن شود که تمام امکانات و وسایل اینجا استاندارد بوده و هیچی چیزی جان فرزندش را تهدید نمیکند.
و حرف پایانی؟
از اداره ورزش و جوانان میخواهم که از این ورزش قهرمانی حمایت کند. چیزی حدود 52 مدال قهرمانی در المپیک توزیع میشود، چرا ایران و بوشهر از آن مدالها سهمی نداشته باشند؟ بوشهر لیاقت این را دارد که در سطح اول قایقرانی ایران و آسیا فعالیت کند. نمونهاش را هم دو ماه پیش دیدید که آقای زندهپی با اینکه طول دوره فعالیتش یک سال نشده بود، در مسابقات جهانی شرکت و مدال هم گرفت. ما اگر امکانات داشته باشیم دهها احسان زندهپی و حامد خدری پرورش میدهیم. در پایان جا دارد از ناخدا امینی تشکر و قدردانی کنم، چراکه ایشان بازوی ما بودند و هر کمک از او داشتیم، به ما نه نگفتند و در حال حاضر هم مثل یک بوشهری به ما کمک میکند. همچنین از همه کسانی که تا به امروز در کنار ما بودهاند تشکر میکنم و امیدوارم که حمایتهای آنها همچنان ادامه داشته باشد.