بامداد جنوب- جواد شکریان:

این روزها بحث سوءاستفاده‌های مالی، دزدی و اختلاس برای مردم به یک امر عادی تبدیل شده است با این حال مردم عادت کرده‌اند که این اختلاس‌ها در شرکت‌ها و نهادهای دولتی و در نزدیکی‌های پایتخت کشور رخ دهد نه در یک نهاد خصوصی و آن هم در بیخ گوششان!

روزنامه بامداد جنوب در طول بیش از سه سال گذشته همواره سعی کرده تا بر نحوه عملکرد نهادها و مدیریت مدیران بخش‌های مختلف استان با دقت نظر بیشتری تمرکز کرده و در صورت انحراف این مسوولان، با انتشار مستندات کافی و گزارش‌های انتقادی، موجبات اصلاح امور و هموارسازی مسیر پیشرفت این استان محروم را فراهم کند.

بر همین اساس، چند ماهی است که در حال جمع‌آوری مدارک و همچنین تحقیق در خصوص عملکرد اتاق بازرگانی و البته شرکت نمایشگاه‌های بین‌المللی بوشهر! (که بیش از 48 درصد سهام آن در اختیار اتاق بازرگانی بوشهر است)، هستیم تا با بررسی و انتشار این مدارک، مردم و نهادهای نظارتی را در جریان اتفاقات رخ داده و وضعیت حال حاضر این اتاق قرار دهیم که حاصل این بررسی‌ها تاکنون انتشار چند گزارش درخصوص نحوه و میزان درآمدهای اتاق بازرگانی بوشهر و همچنین شیوه عجیب هزینه‌کرد این درآمدها بوده است. حال پس از گذشت چند هفته از انتشار گزارش‌های پیشین روزنامه درخصوص مسائل و مشکلات موجود در اتاق بازرگانی بوشهر، سراغ محمد عبادی، رئیس مستعفی این اتاق رفتیم تا از جزئیات حوادث اخیر این اتاق باخبر شویم. 

در این راستا، گزارش حاضر و سلسله گزارش‌های بعدی صفحه اقتصاد روزنامه بامداد جنوب به بررسی و انتشار اسنادی درخصوص اختلاس‌ها و نبود شفافیت در امور و اسناد مالی اتاق بازرگانی و شرکت نمایشگاه‌های بوشهر اختصاص داده خواهد شد.

از سال 1390 تا 1394 عضو هیات نمایندگان و پس از آن به مدت دو سال است که عضو هیات‌رئیسه اتاق بازرگانی هستم. در ابتدا نائب‌رئیس اتاق بودم که به کمک خزانه‌دار وقت اتاق بازرگانی، برای اولین‌بار یک آیین‌نامه مالی را تعیین و مصوب کردیم که بر اساس این آیین‌نامه، حدود اختیارات تمامی اعضای هیات‌رئیسه از جمله رئیس، نائب‌رئیس و سایر اعضا در آن مشخص شده بود. در آن زمان چون اختیارات رئیس هیات‌رئیسه محدود شد، ایشان نتوانست موضوع را بپذیرد و بنابراین طرح استیضاح ایشان کلید خورد. پس از آن اعضای هیات‌رئیسه به اصرار خودشان من را به‌عنوان رئیس اتاق بازرگانی منصوب کردند که البته در کمتر از یک سال استعفا دادم.

در این شش‌سال که عضو هیات نمایندگان و پس از آن عضو هیات‌رئیسه بودم، همواره بر سر شرکت نمایشگاه‌ها بحث داشتیم و قسمت اعظمی از وقت اتاق به آن اختصاص می‌یافت چون بیش از 48 درصد سهام آن متعلق به اتاق است.

بر همین اساس، پس از قبول ریاست اتاق بازرگانی به‌عنوان اولین کار، اقدام به تعیین 10 بند وظایف و خط مشی برای نماینده اتاق بازرگانی در شرکت نمایشگاه‌ها کردیم و این نماینده بر اساس قانون موظف به پاسخگویی به سوالات هیات‌رئیسه و جمع‌آوری اطلاعات در خصوص سهام اتاق در شرکت نمایشگاه‌ها و گزارش آن به هیات‌رئیسه شد. با این حال، خزانه‌دار اتاق بازرگانی که نماینده ما در شرکت نمایشگاه‌ها نیز بود، نه‌تنها در این مدت هیچ‌کدام از وظایف مشخص شده را انجام نداده و هیچ‌گونه گزارشی از وضعیت سهام اتاق در شرکت نمایشگاه‌ها، به اطلاع هیات‌رئیسه نرساند. بلکه هیچ گزارشی از وضعیت مالی خود اتاق بازرگانی نیز در جلسه هیات نمایندگان ارائه نکرد که البته به‌خاطر اشراف نداشتن به موضوع و سردرنیاوردن از مسائل مالی بود. این خواسته به‌حق بنده درخصوص لزوم اطلاع از وضعیت سهام و دارایی‌های اتاق، در واقع نقطه آغاز مشکلات بعدی و استعفای من شد.

بر همین اساس، اتفاقات و تنش‌ها بین اعضای هیات‌رئیسه ادامه داشت تا این‌که روزنامه بامداد جنوب اقدام به انتشار گوشه‌ای از مسائل و مشکلات اتاق شده و خواستار پاسخگویی اعضای هیات‌رئیسه به افکار عمومی شد. انتشار این گزارش از سوی بامداد جنوب سبب شد تا اعضای هیات‌رئیسه فشارهایی را بر من اعمال کنند تا از این روزنامه شکایت کنم اما از آنجا که تمام مطالب عنوان شده در روزنامه حقیقت داشت و این روزنامه تنها خواستار پاسخگویی اعضا شده بود، از این کار خودداری کردم و به اعضا گفتم که اتاق باید پاسخگوی افکار عمومی باشد و شفافیت مالی داشته باشد. ما به‌درستی از سهاممان پاسداری نکردیم و نمی‌توانیم واقعیت‌ها را کتمان کنیم.

بله. نامه مکتوب هم به خزانه‌دار  و نماینده اتاق در شرکت نمایشگاه‌های استان بوشهر نوشتیم و در آن خواستار ارائه صورت هزینه و درآمد، موجودی نقدی، لیست بدهکاران و بستانکاران و دارائی‌های ثابت آن شرکت را پس از بستن حساب ماهیانه شرکت مذکور به هیات محترم نمایندگان شدیم تا در صورت وجود هرگونه ابهام در ماه بعد رفع ابهام شود. 

پس از این اتفاق، آقای شهریاری به نمایندگی از هیات‌رئیسه به بنده اعلام کرد که به‌علت مسائلی همچون شکایت نکردن از روزنامه بامداد جنوب!، نوشتن نامه و بازخواست خزانه‌دار و مسائلی از این دست از شما می‌خواهیم که استعفا بدهی و من در همان لحظه استعفایم را نوشتم.