عیسی صفوی:
آمار بیماریهای روانی در همه دنیا تقریبا یکسان است. طبق آمار سازمان جهانی بهداشت، یک چهارم مردم دنیا درگیر مشکلات روان پزشکی هستند. در واقع، در مجموع ۲۵ درصد مردم دنیا به بیماریهای و روانی مبتلا هستند. به واقع باید گفت ازهرچهارشهروند بوشهری یک نفرمشکل و درگیری روان دارد. اما نمی توان به دقت گفت کدام بیماری روانی در استان غالب است. شاید در نگاه اولیه بتوان گفت «افسردگی» چنین است. اما مدرک مستند در این زمینه وجود ندارد. (به شکل مقاله درقالب اثبات شیوع افسردگی در استان بوشهر). ضرورت این تحقیق حس می شود. یا می توان این مورد را در زنان خانه دار بررسی نمود. شایدبتوان با این تحقیق به آنجا رسید که کمترین میزان افسردگی را در شهرستانی یافت که مورد انتظارنیست. آن وقت می توان ازالگوی مدیریت ضد افسردگی آنها استفاده نمود. مثلا اگر شهرستان گناوه دارای کمترین میزان افسردگی می باشد، ازالگوی آنها برای سایرشهرستان های استان استفاده کرد. به واقع پرسش آن است که در حال حاضر بهترین الگوی سلامت روان در کدام شهرستان استان وجود دارد؟ وضعیت سلامت روان روستاهای استان کدام است؟ کدام روستا الگوی بهتری دارد؟
وضعیت هشت سال اول دوران کودکی (Early Child Development) در استان مشخص نیست. رصد کردن این دوران نقش به سزایی در آینده سلامت این افراد دارد. دراین راستا اولین سازمان مردم نهاد در حال شکل گیری می باشد. انتظار هست به کمک این سازمان و سایر نهاد های مرتبط گام اول در این راستا برداشته شود. این سمن با همکاری معاونت اجتماعی دانشگاه علوم پزشکی در حال ثبت می باشد. این سمن به دنبال آن است که در کنار رصد شاخص های پزشکی و بهداشت دوران هشت ساله کودکان بوشهری، رصد گرشاخص روانی، اجتماعی،ذهنی واقتصادی آنها باشد. موفقیت این سمن در شهرستان بوشهر باعث استمرار و ادامه کار آنها در سایرشهرستان های استان خواهد بود.
کمبود آگاهی در تربیت فرزند، نبود تعامل و شناخت از رفتارها با توجه به شرایط اقتصادی و اجتماعی حاکم،نتیجه خوبی در جامعه استان ندارد. استر س های زیادی در جامعه ما وجود دارد. جامعه ماسا لها یا شاید نزدیک به نیم قرن است که در مقطع حساسی با دشواری‌های که هر روزه شاهد آن هستیم، قرار دارد. مسائلی که روان جامعه را هدف قرار می‌دهد و هزینه‌های سنگینی دارد. این استرس مزمن آن هم در سطح بالا توان روانی جامعه را پایین آورده و مشکلات روان پزشکی را بیشتر کرده و همچنین به افزایش مشکلات جسمی با فشار روانی منجر می‌شود. نبود آگاهی نسبت به عوامل تاثیرگذار بر تربیت هم می‌تواند مزید بر علت شود و کمبودهای عاطفی، خشم، طلاق و خودکشی و مشکلات روانی بی‌شماری را در جامعه ایجاد کند. باید تلاش کرد کودکان شهروندان استانی در آینده دچار« خود ویرانگری» نشوند، یعنی افراد به‌خاطر تصویر ضعیفی که از کودکیشان شکل گرفته است، مسیر سرنوشت خود را تغییر می‌دهند. ممکن است فردی، هوش، موقعیت تو برخی توانایی‌ها را به دست آورده باشد ولی به‌دلیل این‌که تصویر جدیدی از خود دارد، ارزش خود و دستاوردهایش را نمی‌داند. وقتی می‌توان ایگو (آن من) را درمان و تقویت کرد که اگر تصویر غلطی، در من کودکی فرد شکل گرفته، اصلاح شود و ارزش انسانی‌اش را به دست آورد.
