بامداد جنوب- علی تنگستانی:

همانطور که در خبرها خواندید، تیم ایرانجوان بوشهر در هفته بیست و سوم لیگ دسته یک، مغلوب تیم فجر شهید سپاسی شیراز شد. آن هم در حالی که این بازی در ورزشگاه شهید بهشتی بوشهر برگزار ‌شد و ایرانجوان حمایت هواداران خود را داشت. این برای چندمین‌بار پیاپی است که ایرانجوان در خانه از میهمان خود شکست می‌خورد و به‌نوعی شهید بهشتی را به بهشتی برای دیگر تیم‌ها تبدیل می‌کند ولی چرا ایرانجوان به‌راحتی در ورزشگاه شهید بهشتی شکست می‌خورد؟ چرا این تیم نمی‌تواند ثبات خود را حفظ کند؟ حتی شوک رفت و برگشت دلگرم هم با وجود این‌که هفته پیش جواب داد، این هفته حرفی برای گفتن نداشت. آیا تغییرات تاکتیکی دلگرم به نبست خورده است؟ در این گزارش این عوامل را بررسی می‌کنیم. 

ابتدا به بازی‌های خانگی ایرانجوان و شکست‌های پیاپی آنها می‌پردازیم. ایرانجوان در چهار بازی آخر خود در ورزشگاه شهید بهشتی، سه باخت را تجربه کرده است و فقط توانست تیم مس رفسنجان را با نتیجه 2 بر یک شکست خورد. آمار نشان می‌دهد آنها عملکرد نسبتا بدی در بازی‌‌های خانگی داشته‌اند و لازم به ذکر است که بدترین باخت‌های آنها در این فصل از رقابت‌ها، در بازی‌های خانگی رقم خورده است که این مساله واقعا نگران‌کننده است. در فوتبال امروزی، تیم‌های سعی می‌کنند از بازی‌های خانگی بهترین استفاده را ببرند ولی بازی‌های خانگی برای ایرانجوان از بازی‌های خارج خانه هم سخت‌تر است. نداشتن اعتماد به‌نفس کافی و استرس بالا در بازی‌های خانگی باعث شده تا بازیکنان این تیم به‌خصوص در 20 دقیقه پایانی هر بازی دچار اشتباهات متعددی شوند که بعضا باعث شکست این تیم نیز شده است. کسبت 9 امتیاز از 11 بازی خانگی اخیر یک عملکرد بسیار ضعیف برای ایرانجوان محسوب می‌شود. در سال‌های گذشته عملکرد ایرانجوان به شکلی بود که این تیم بیشترین امتیازات خود را در بازی‌های خانگی کسب می‌کرد ولی در دو سال گذشته رویکرد باشگاه کاملا تغییر کرده است و آنها در بازی‌های خانگی به سیبلی برای حریفان تبدیل شده‌اند. البته عملکرد ایرانجوان در این فصل در بازی‌های خارج از خانه هم چندان تعریفی ندارد ولی به هر حال در این بازی‌های امتیازات بیشتری را کسب کرده است. پس می‌توان گفت که ایرانجوان در بازی‌های خانگی تیم دیگری است که به‌راحتی به حریفان امتیاز می‌دهد و حضور هواداران در ورزشگاه تاثیری در این کار ندارد. امیدواریم که آقای دلگرم در ادامه مسابقات بتواند چاره‌ای برای این مشکل بزرگ پیدا کند چرا در هفته‌های پایانی، بازی‌های خانگی بیشتری تاثیر را برای افزایش امتیاز دارند.

مساله دوم ثبات تیم ایرانجوان است، عملکرد آماری ایرانجوان نشان می‌دهد که آنها فراز و نشیب زیادی داشته‌اند. به‌گونه‌ای که تاکنون این تیم نتوانسته دو برد پشت سر هم داشته باشد و در مقابل آنها سه هفته پشت سر هم شکست خورده‌‌اند. از نظر گلزنی هم ایرانجوان در این فصل تاکنون نتوانسته آمار خوبی از خود به جای بگذارد و این در حالی است که ایرانجوان در طول فصل‌های گذشته همیشه آمار گلزنی خوبی داشته است. آنها در خطوط مختلف به هیچ عنوان ثبات ندارند. مثلا اگر خطوط دفاعی این تیم خوب کار کند ولی هفته بعد همین خط پاشنه آشیل تیم دلگرم می‌شود. باید گفت که نمی‌توان به عملکرد پست‌های مختلف ایرانجوان اعتماد کرد. 

و اما به مساله پایان ایرانجوان می‌رسیم. به هیچ عنوان نمی‌خواهم سابقه مربیگری غلام دلگرم را زیر سوال ببرم ولی خوب نقد‌های هم به‌کار او وارد است. البته باید قبول کرد که حاشیه‌هایی که در این فصل برای باشگاه ایرانجوان درست شده بود هم روی عملکرد تیم تاثیر زیادی داشت ولی خوب برنامه‌های تاتکیکی غلام دلگرم برای بازی‌های خانگی تا به الان جواب نداده است. حتی هنگامی که او برای مدت کوتاهی از ایرانجوان رفت و دوباره برگشت، مسوولان باشگاه انتظار داشتند شوکی به تیم وارد شود. البته که ایرانجوان توانست بعد از آن شوک به پیروزی بزرگی دست یابد ولی خوب در همان پیروزی هم ضعف‌های تیم کاملا مشهود بود. شاید تغییر اساسی در کادر فنی ایرانجوان تنها گزینه روی میز باشد. چراکه یکی از مشکلات سرمربیان اخیر ایرانجوان این بود که با یک کادر مشترک فعالیت می‌کردند و همین مساله باعث می‌شد که در کار مربیان هیچ تغییری حاصل نشود.

متاسفانه ایرانجوان امسال در بازی‌های خانگی بیشترین ضربه را خورده است و بعید به‌نظر می‌رسد که تا پایان فصل این مشکل حل شود. حالا هدف باشگاه شاید ماندن در لیگ یک کشور است. اتفاقی که در سالیان تنها هدف باشگاه بوده است. از نظر من باید تفکری جدید وارد مجموعه باشگاه ایرانجوان شود. این تیم به خون تازه‌ای نیاز دارد.