کریم جعفری:
بامداد روز دوشنبه جنگنده‌های رژیم صهیونیستی در آسمان لبنان اقدام به شلیک هشت موشک هواپایه به سمت اهدافی در فرودگاه تی4 سوریه کردند. فرودگاهی که محل حضور اصلی مستشاران، کارشناسان و متخصصان ایرانی است که در جنگ با تروریسم تکفیری مورد حمایت امریکا، ترکیه، اعراب و غرب دولت مرکزی سوریه را یاری می‌دهد. آنگونه که وزارت دفاع روسیه گفته است، از هشت موشک شلیک شده پنج فروند توسط سامانه‌های پدافندی سوریه سرنگون و سه فروند دیگر نیز به نقاطی در فرودگاه اصابت کردند. بر اساس این بیانیه هیچ نظامی یا مستشار روس در این حمله آسیب ندیده که نشان می‌دهد نظامیان روسی در فرودگاه حضور داشته‌اند.
متاسفانه در این حمله شش تن از مستشاران ایرانی که همه پاسدار بوده و در ماموریت مستشاری در فرودگاه تی4 به‌سر می‌بردند، به شهادت رسیده‌اند. در مورد تعداد زخمی‌ها کسی اطلاعی ندارد اما بدون شک باید تعداد شهدا و زخمی‌های این حملات بیشتر از این عدد باشد، چرا که به‌نظر می‌رسد که به احتمال زیاد صهیونیست‌ها با علم محل استراحت نیروها را هدف قرار داده‌اند. باید منتظر ماند و دید که تعداد دقیق شهدا چند نفر خواهد شد. اینکه می‌گویند روس‌ها قبل از حمله خبردار شده و فرودگاه را ترک کرده‌اند نیز از آن دست دروغ‌های خاله‌زنکی است که برخی از زردنویس‌های بیسواد از مخ نیم‌سوز خود بیرون داده‌اند. در مورد اینکه مطمئن هستم این تلفات به دلیل هدف قرار گرفتن محل استراحت نیروها بوده، به نوع موشک استفاده شده باز می‌گردد، موشک کروز دلیله یک سر جنگی 30کیلوگرمی دارد که می‌تواند اهداف نقطه‌ای را نابود کند. با توجه به نوع ناوبری آن، خطای بسیار کمی داشته اما قدرت تخریب زیاد هم ندارد. با این حال، این حمله پس از نزددیک به دوماه از سرنگونی دو فروند جنگنده ارتش صهیونیستی، می‌تواند حامل پیام‌های مختلفی باشد. صهیونیست‌ها که به این نتیجه رسیدند حضورشان در آسمان سوریه هزینه‌بردار بوده و بدون شک دوباره تلفات خواهند داد، به سیاست شلیک از آسمان لبنان روی آوردند. این حمله بلافاصله پس از تسلیم شدن تروریست‌های تکفیری مورد حمایت امریکا و رژیم سعودی در غوطه صورت می‌گیرد. اگر به سخنان و مواضعی که مسوولان این رژیم در رسانه‌های خود اتخاذ کرده‌اند توجه کنید به نکات جالبی می‌رسید. فرمانده نیروی هوایی این رژیم سه هفته پیش از تصمیم برای از سرگیری حملات در سوریه خبر داد، آنها با علم کامل به حضور مستشاران ایرانی و صرفا برای هدف قرار دادن این مستشاران به این فرودگاه حمله کردند، چرا که ده‌ها هدف دیگر نیز وجود داشت چرا به آنها حمله نشد. فرمانده سابق نیروی هوایی این رژیم به صراحت گفته است که هدف ما، محدود کردن قدرت ایران در سوریه بود.
صهیونیست‌ها برای حمله مجدد به اهداف خود در سوریه این بار به‌شدت محدودیت داشتند، بدون شک با چراغ سبز امریکا نمی‌توانستند این حملات را صورت دهند. امریکایی‌ها که در برابر اتهامات پیاپی به استفاده دولت سوریه از سلاح شیمیایی در غوطه مستندی در دست نداشتند می‌خواستند از این طریق نوعی انتقام بگیرند. در واقع در برابر حضور روسیه در سوریه و هشدارهای مسکو به تل‌آویو، رژیم صهیونیستی پشت سر واشنگتن پنهان شد. صهیونیست‌ها وقتی فیلم حمله به دیرالزور را سه هفته پیش منتشر کردند، در واقع ناشی از عصبانیت‌شان در ناتوانی حمله دوباره به سوریه بود، آن فیلم و مستندها را منتشر کردند تا بگویند دست برتر با ما است.
اما تلخ‌ترین قسمت، شهادت چند مستشار و پاسدار ایرانی در این حملات بود. همانگونه که تاکید کردم، این حمله به ایران بود و نه سوریه. صهیونیست‌ها به شدت از نتایج نشست آنکارا عصبانی بودند. کسانی که رسانه‌های این رژیم را پیگیری می‌کنند به‌خوبی هتاکی‌های نتانیاهو را به یاد دارند. سخنان ترامپ در مورد خروج از سوریه نیز صهیونیست‌ها را به شدت آشفته کرده بود تا جایی که نتانیاهو در تماس با ترامپ از او توضیح می‌خواهد. نشست آنکارا نشان داد که ایران بازیگر پایان بحران در سوریه است، نه امریکا، نه فرانسه و نه کشورهای عرب مداخله‌گرِ دوست تل‌آویو هیچکدام حضور نداشتند. نهادهای امنیتی اسرائیلی هم در تحلیل‌هایی که در مورد نشست سه‌جانبه آنکارا منتشر کردند، تاکید داشتند که این نشست پیروزی بود که اسرائیل هیچ سهمی در ترسیم دورنمای آن نداشت.
به‌عنوان مثال ایال زیسر یکی از کارشناسان منطقه‌ای رژیم صهیونیستی در مورد این نشست با تاکید بر موضوع مطرح شده در بالا می‌نویسد: «در سوریه تنها بشار اسد پیروز نشد، بلکه ملت سوریه نیز پیروز این میدان بودند و آنها این آمادگی را دارند که بیش از پیش از او حمایت کنند. ایرانی‌ها توانستند مشروعیت خود را در این میدان به دست بیاورند... » از این دست تحلیل‌ها در رسانه‌های اسرائیلی بسیار است، اما باید دید ما چگونه انتقام خواهیم گرفت، ده‌ها نفر از مستشاران کشورمان در سوریه به دست صهیونیست‌ها به شهادت رسیده‌اند، رفتار ما چگونه خواهد بود؟
