بامداد جنوب- هدی خرمآبادی:
آخرین گزارش کیفیت هوا از سازمان بهداشت جهانی نشان میدهد که آلودگی هوا بیش از هر زمان دیگری تهدیدی برای سلامتی جهان به شمار میرود و سالانه موجب مرگ 7 میلیون نفر میشود. رقمی که به گفته نویسندگان این گزارش، تقریبا برابر با سال 2016 بوده، یعنی پیشرفت فناوری و افزایش دانایی و حساسیت مردم هم نتوانسته از شمار قربانیان بکاهد. (به نقل از کانال درویشنامه).
پویش دوچرخهسواری و سهشنبههای بدون خودرو در اراک با محمد بختیاری، عضو موسسه زیستمحیطی حافظان طبیعت اراک شروع شد و در اصفهان به اوج خود رسید. به گفته بختیاری، سهشنبههای بدون خودرو از طریق فضای مجازی و راهاندازی یک کمپین منتشر شد تا مردم برای رفت و آمد از وسایل حمل و نقل عمومی، دوچرخه و حتی پیادهروی بیشتر استفاده کنند. این پویش به همت محمد درویش در حال ترویج است و یزدیها و اصفهانیها در این بین دستمریزاد دارند، چرا که پا را از شعار فراتر نهاده و به گفتههایشان عمل کردند. آنها در این مسیر موفق بودهاند و ثابت کردند که راه پیروزی و عمل به شعارها و تعهد به باورها، راه دشواری نیست. فقط کافی است اندکی همت کنیم، باور داشته باشیم و بخواهیم که تغییر کنیم.
موفقیت پویش سهشنبههای بدون خودرو تا بدانجا پیش رفته که قضات و کارکنان دادگستری شهرستان کوار استان فارس اعلام کردهاند که نه فقط سهشنبهها که در بیشتر روزهای هفته با دوچرخه به محل کار خود میروند.
پیوستن ائمه مذهبی و امامان جمعه به پویش سهشنبههای بدون خودرو و ترویج دوچرخهسواری است. امام جمعه تبریز یکی از این امامان جمعه است که نشان داد مبارزه با آلودگی هوا و نفی خودرومحوری، وظیفهای همگانی است نه محدود به ارگان و نهادی خاص. پیوستن پلیس دوچرخهسوار نیز یکی دیگر از سندهای افتخارآمیز پویش سهشنبههای بدون خودرو است که ثابت کرد تاثیرگذاری پلیس فقط در نهی از منکرها نیست و میتوان امر به معروفی از نوع «نفی خودرومحوری و ترویج دوچرخهسواری» کرد.
پرچم پویش مردمی سهشنبههای بدون خودرو پس از 2 سال در 198 شهر بالا رفت و اینک وقت آن رسیده که همه شهرداران در شهرهای بزرگ و کوچک و دهیاران در روستاها، پرچم این پویش را بالا ببرند تا با نفی دستهجمعی به خودرومحوری ثابت کنیم که ایران را با برجام یا بیبرجام حفظ خواهیم کرد.
میزان آلودگی هوا در اهواز و عسلویه بر هیچکس پوشیده نیست اما معلوم نیست چرا خبری از نفی خودرومحوری و ترویج دوچرخهسواری در چنین مناطقی مشاهده نمیشود! آیا این مدیران به آلودگی هوا اذعان ندارند یا اینکه باید با خودروهای مدل بالا سر کارشان حاضر شوند؟! آیا وقت آن نرسیده که در این مناطق، مسوولان شهری پا به پای شهروندان به طرح سهشنبههای بدون خودرو ملحق شوند و امید ایران را به وی بازگردانند و نشان دهند که میخواهند ایران را، طبیعت را و بشر را نجات دهند. به نظر میرسد طوفانهایی که طی هفتههای اخیر میزان ریزگردها را در استان بوشهر دوچندان کرد، زنگ خطر به هم ریختگی فصلها و تغییر اقلیم را به رخ کشیده و اگر امروز همت نکنیم و از تجربه دیگران بهرهمند نشویم، امکان جبران بربادرفتهها برایمان غیر ممکن میشود و دیگر حسرت و افسوس فایدهای نخواهد داشت.
نگاهی به تاریخچه دوچرخه نشان میدهد که این وسیله با طی زمان چگونه به ابزار نجات، تغییر، بهبود و توسعه کمک کرده است. دوچرخه در ۱۸۱۷ در شهر کوچکی در جنوب شرقی آلمان به دنیا آمده است و با اینکه راندن آن امروز از معمولیترین کارهایی است که بچهها یاد میگیرند، در روزهای اول اینقدرها هم آسان نبوده است. اولین دوچرخهای که بارون کارل ون دایس ساخت، تقریبا ۳۰ کیلوگرم وزن داشت و این در حالی است که چیزهای لازم برای یک دوچرخه واقعی امروزی، یعنی پدال و زین و ترمز، هنوز به آن اضافه نشده بود. با این حال دوچرخه در زمان اختراعش، اولین ماشین دوچرخی بود که با نیروی انسان حرکت میکرد و راهش را به شهرهای قرن نوزدهم باز کرده بود، سازندهاش همه تلاشش را کرده بود که به وسیله این موجود دوچرخ، وسیله جایگزینی برای اسب که وسیله حمل و نقل گران و آلودهکنندهای بود، بسازد، چرا؟ در ۱۸۱۵ یک فوران آتشفشانی باعث شد همه آسمان اروپای مرکزی برای مدتی از خاکستر و دودی سمی پر شود و خورشید برای مدتی از دید مردم پنهان باشد، در نتیجه درست در چله تابستان، هوا برفی شد، خاکستر آتشفشانی که با برف روی زمین نشسته بود، همه جا را آلودهتر کرد و علوفه برای اسبها کم شد.
دایس به فکر افتاد که چیزی برای جانشینی اسبهایی که گرسنگی میکشند بسازند، ساخت دوچرخه البته زمانبرتر از آن بود که به آن تابستان برسد اما بالاخره نتیجه داد.
نتیجه تولد دوچرخه امروز در نفی خودرومحوری، بازگشت به سبک زندگی سالم و نجات قربانیان آلودگی هواست، البته اگر به باورش برسیم. ترویج دوچرخهسواری و نهادینه کردن آن تنها پس از 2 سال، به آسانی به دست نیامده و در سایه تلاشهای شبانهروزی و مستمر رهبران آن بوده است؛ رهبرانی از جنس مردم، محمد درویش که تمامقد برای ترویج این پویش تلاش میکند، امامان جمعه، پلیس و ... . اینان دوستداران واقعی ایرانزمین و طبیعت ایرانند.