بامداد جنوب-هدی خرمآبادی: هنر زاییده خلاقیت، عشق، احساس و ورای همه اینها درک است؛ درکی که دیگران از آن عاجزند و همین مشخصه، وجه تمایز هنرمند از غیر است. در گستره عظیم کره زمین، انسان بودن و انسانیت تنها بُعدی از حیات بشر است که هیچ حد و مرزی نمیشناسد و ورای همه نژادها و قومیتهاست و در این بین «هدف» مانند یک قطبنماست که به انسان کمک میکند تا در هر شرایطی مسیر درست را پیدا کند.
شور جوانی و عشق به دستگیری از دیگران، سرلوحه زندگی اوست و لبریز از دغدغههای اجتماعی، در جستوجوی سازمانهای مردمنهاد و موسسههای خیریه با افراد زیادی ارتباط گرفت تا با ورود به استانداری و آشنایی با خانم اکبری، کارشناس سازمانهای مردمنهاد اداره کل امور اجتماعی و فرهنگی استانداری و آقای عباس برزگرزاده، مدیرکل دفتر امور اجتماعی و فرهنگی استانداری بوشهر توانست با سمنهای فعال آشنا شود و طی برگزاری جلسات هماندیشی و همفکری، آنها را به شرکت در نمایشگاه عکسی واقع در عمارت دهدشتی تشویق کند.
شیما مفتخر، 24 ساله و اهل بوشهر است. دختری زاده جنوب که میکوشد تا دغدغههایش را جامه عمل بپوشاند و دست مهربانیاش را بر سر کودکان آسیبدیده و نیازمند اندکتوجهی بکشد.
-خانم مفتخر از چه زمانی کار هنری را آغاز کردید؟
-من از کودکی به کارهای هنری علاقه داشتم و در همان زمان مادرم متوجه شدند که من در نقاشی استعداد خاصی دارم، از همین رو تمرکزشان را بر یادگیری من در نقاشی گذاشتند که موفقیت امروز من حاصل توجه ویژه مادرم است.
-نقاشی را در چه سبکی دنبال میکنید؟
-من نقاشی را در سبک کوبیسم دنبال میکنم و همواره تلاشم در این است که اتفاقات و حوادث اجتماعی را در آثارم نشان دهم. به عبارتی سعی میکنم نقاشیهایم نمودی از دردهای اجتماعی باشد. بر این باورم که اثری هنری خواهد بود که بتواند رسالت مهم انسانیت، نوعدوستی، ترویج مهربانی و مسائل اجتماعی مردم را به نمایش بگذارد، در غیر این صورت توفیقی نخواهد داشت.
-انگیزه شما از برپایی این نمایشگاه چه بوده است؟
دغدغههای اجتماعی و درد و رنج قشر پایین جامعه هیچگاه از من جدا نبوده، از همین رو پس از راهنمایی خانم اکبری و آقای برزگرزاده که در این مسیر کمک باارزشی به من کردند، تصمیم گرفتم با مشارکت سمنهای راغب، به منظور حمایت از کودکان کار، کودکان آسیبدیده و کودکانی که با انواع محدودیتها متولد میشوند، نمایشگاه عکسی برپا کنم و بهترین تابلوهایم را در این نمایشگاه به نمایش گذاشتم تا گام هر چند کوچکی در راستای حمایت از این قشر آسیبدیده اما مستعد رشد برداشته باشم.
- کدام سمنها به مشارکت در این نمایشگاه تمایل داشتند و شرکت کردند؟
- انجمن نابینایان ایران (نمایندگی استان بوشهر) و انجمن کوبال (موسسه خیریه کرامت و بالندگی اندیشگی لیان) با مدیریت آقای کروبی، جمعیت کودکان کار امام علی (ع) با مدیریت آقای علی برزگر، بنیاد کودک نمایندگی استان بوشهر با مدیریت خانم چوبک و کانون حمایت از خانواده سبز با مدیریت خانم وژدان از سمنهای فعال و حاضر در این نمایشگاه بودند.
همانطور که با خانم مفتخر در حال گفتوگو هستم، صدای نواختن آرامشبخشی از محوطه عمارت به گوش میرسد. یکی از کودکان آسیبدیده اما سرشار از ذوق و هنر با انگشتان هنرمندش در حال نواختن است. زیبا مینوازد، آنقدر زیبا که گوشهای ناشنوا را نیز به تحسین وامیدارد.
- خانم مفتخر پیش از این نیز نمایشگاه خیرخواهانهای برپا کرده بودید؟
- خیر. این نمایشگاه برای نخستین بار به منظور حمایت از کودکان آسیبدیده از طرف من برپا شده و به نقل از دوستان، همزمانی حضور یک گالری هنری با تعدادی انجمن و سمن اتفاق کمنظیر و نادری در سطح استان است که معرفی این سمنها به شهروندان نیز در این نمایشگاه حائز اهمیت بوده است.
- -آیا باز هم برای برپایی چنین نمایشگاههای خیریهای برنامهای دارید؟
- بله. قطعا. دغدغههای اجتماعی جزئی از زندگی شخصی من هستند و برای برنامههای خیرخواهانه دیگرم نیز تصمیماتی دارم که شاید سبک و سیاق آن با این نمایشگاه متفاوت باشد.
- -در پایان اگر سخنی با مخاطبان دارید؟
- سپاس از همه کسانی که در برپایی این نمایشگاه یاریام کردند. باید قدردانی ویژهای هم از مادر، خواهر و برادرم داشته باشم که در این اتفاق خیر حامی و پشتیبان محکمی برایم بودند و همیشه به خواستهها و دغدغههای اجتماعیام احترام گذاشته و آنها را درک کردهاند و لازم میدانم از پدر مهربانی که امروز در جمع ما نیست اما یاد و خاطرهاش همواره با من است، تشکر کنم.
نمایشگاه عکس شیما مفتخر به مدت یک هفته از 22 تا 28 اردیبهشت در عمارت دهدشتی برپا شد تا ثابت کند که انسانیت ورای همه مرزها و فراتر از همه قومیتها و نژادهاست. با چنین اقدام خیرخواهانهای کمک کردن نیز تعبیر متفاوت و متمایزی دارد. نیازی نیست حتما با پول نقد و مستقیم به نیازمندی کمک کنیم. گاهی میشود با هنر دست، یاریگر انسانهای نیازمندی باشیم که نیازمندیشان تنها پول و مادیات نیست بلکه نشان دادن مهربانی، اندکی توجه و خیرخواهی به آنهاست. خرّم آن کس که در این محنتگاه/ خاطری را سبب تسکین است.