کریم جعفری:
چند وقتی است که برخی طرفهای در داخل کشور که از سفره انقلاب سیر شده و به همه چیز رسیدهاند، نقش اپوزیسیون را بازی کرده و در محافل خصوصی و عمومی به انتقاد از سیاستهای منطقهای کشور پرداخته و این مساله را عامل مشکلات عدیده کشور میدانند. متاسفانه این نگاه، همان نگاهی است که دشمنان در تبلیغات خود به آن دامن زده و عدهای سادهلوح که هیچ دانشی در سیاست جز نِق زدن ندارند آن را تکرار و مردمی هم که از مشکلات خسته شدهاند دست به دست آن را میگردانند که بله، این همان دوای مشکلات بسیار ما است!! من نمیدانم کسی که سوادی ندارد، چرا باید این همه حرف بزند؟ مثلا حضور و نفوذ منطقهای ما چه ربطی به مشکلات کشور دارد که میگویند مشکل کشور از برجام نیست، بلکه به دلیل حضور ایران در سوریه، عراق و یمن است؟ چرا نمیگویید مشکلات کشور ناشی از مدیریت غلط خانوادههای شما است که امروز یک مشت دزدِ فاسدِ خطرناک را پرورش داده است؟
چرا نمیگوئید مشکلات کشور ناشی از بیرحمی مردم نسبت به هم است که از هر فرصتی برای زدن جیب هم و نابودی همنوع خود نهایت بهره را میبرند؟ مشکلات کشور ناشی از بیتدبیری، فرصتطلبی، سوءمدیریت و خرابکاری کسانی است که با رانت قدرت، بدون هیچ سابقهای همزمان در 10 موسسه و شرکت عضو هیئت مدیره هستند و چند جای دیگر نیز مشاور تشریف دارند!
مشکلات کشور ناشی از وادادگی عدهای و دلدادگی عدهای دیگر در برابر دشمنانی است که منتظر ظهور و بروز چهرههای اینچینینی هستند تا با نگاه به چشم مردم، خنجر در چشم قدرت کشور فرو کنند! مشکلات مردم، ناشی از بزرگ شدن کوچکها و کوچک شدن بزرگان در این مملکت است، مشکلات کشور ناشی از فرار مغزهای متفکر از این آب و خاک و مدیریت کوتولههایی است که صدها نفر از آن را در همین دولت میتوانم نام ببرم، مشکلات مردم ناشی از ناتوانی نمایندگان مجلسی است که نیمی از آنها همین الان مساحت و جمعیت دقیق کشور را نمیدانند و به خدا اگر از آنها بپرسید کشور چند استان دارد بهخدا نمیدانند، مشکلات مردم ناشی از نادانی و جهل مدیرانی است فکر و ذکرشان شده جمع کردن مال دنیا و بیخیالی نسبت به معضلات کشور، مشکلات مردم ناشی از اختلافات جناحی میان کسانی است که کشور را به محل جنگ و جدل میان خود تبدیل کرده و هر کدام میخواهند سهم بیشتری از قدرت را در اختیار بگیرند و به هم رحم نمیکنند، مشکلات مردم ناشی از فساد گستردهای است باعث شده تا سالیانه 20 میلیارد دلار کالای قاچاق وارد کشور شود و کسی هم معترض نشود.
مشکلات مردم اگر ناشی از حضور و نفوذ منطقهای کشور بود، باید از ابتدای تاریخ بر همه آنهایی که در این خاک حکم راندهاند لعنت فرستاد که چرا از شرق تا غرب لشکرکشی کردند و 28 ملت را زیر بیرق ایران بردند.. آنهایی که چنین حرفهایی میزنند خدا میداند که نه خیر مردم را میخواهند و نه بویی از درایت بردهاند. من تمام مشکلات کشور را در بالا شمردم و میتوانم دهها مورد دیگر را بشمارم، اما بر این باور هستم کسانی که چنین حرفهایی میزنند، جز به توبره کشیدن خاک کشور چیزی در ذهنشان نیست و حلال مشکلات کشور را در بندگی و بردگی امریکا میدانند!!
من بهعنوان یک شهروند و روزنامهنگار با همه انتقاداتی که نسبت به اداره کشور و مدیریت آن دارم، هیچ وقت نمیتوانم به خودم بقبولانم که مشکلات کشور ناشی از حضور و نفوذ ایران در محیط پیرامونی خودش است. اذعان دارم که ما هیچ وقت نتوانستهایم از این نفوذ در راستای اهداف کلان خود استفاده کنیم و سیاستورزان خوبی در حوزه بهرهبرداری نبودهایم، اما وقتی به همین کشور امارات نگاه کنید که چگونه به یمن لشکرکشی کرده و حالا هم میخواهد مزدورانش را به افغانستان اعزام کند؟
چرا از همه جهان باید بیایند در عراق و افغانستان و سوریه به بهانه مبارزه با تروریسم خرمن بکوبند و میخ افسار «خرشان» را در این کشورها بکوبند، اما ما که همسایه، همزبان و همکیش هستیم و خطراتی به مراتب بیش از استرالیا، کانادا، آلمان، بلژیک و هلند ما را تهدید میکند، نباید حضور داشته باشیم؟ شاید عدهای بگویند مردم آنها در رفاه هستند، بله آنها در رفاه هستند چون در آنجا چیزی به اسم پارتی بازی و دختر آن آقا و پسر این حاجآقا بودن در کار نیست، چرا که خیلی از آن مشکلاتی که در بالا از آنها یاد کردم، در آنجا وجود ندارد و اصولا مردم به هم رحم میکنند، نه اینکه بگویند پفک نایاب شد، همه در صف پفک بایستند.
ما باید اندکی بیشتر تفکر کنیم، اندکی بیشتر تدبر کنیم و دچار وادادگی و واماندگی نشویم. وقتی میشنوم که در این کشور میشود فلان پست و مقام را با دادن پول به فرزند فلان مسوول و آقا گرفت و باید دم برخی از آشنایان همین گویندگان این مطالب را دید تا به این مقامات رسید، بیشتر حسرت میخورم که ما دچار چه تناقضاتی شدهایم. در کشوری که میگویند مشکلات ارزی دارد و مردم میریزند و هر چه ارز وجود دارد را جمع میکنند و مسوولان نیز میلیاردها دلار به خارج میفرستند، پس شما چه انتظاری دارید...