کریم جعفری:

برخی از دوستان این روزها سوال می‌کنند که چرا کمتر در مورد استان و مشکلات آن می‌نویسی و بیشتر به حوزه بین‌الملل ورود کرده‌ای، آیا دلیلی دارد؟ از آنجایی که پاسخ و توضیح دادن به تک‌تک دوستان واقعا سخت است سعی می‌کنم اینجا توضیحی داده و به دلایل آن اشاره کنم. همه می‌دانند که بامداد جنوب، روزنامه مردم استان بوشهر است، روزنامه‌ای که از روز انتشار تاکنون سعی کرده در حافظه تاریخی مردم این استان باقی بماند و به مشکلات و مسائل آنها اشاره کند. تاکنون ما 960 شماره روزنامه را منتشر کرده و انشالله در آینده نیز منتشر خواهیم کرد. نقد قدرت همواره اصلِ اساسی کار ما بوده است. با این حال از آنجایی که حضراتی که مسوول هستند، چون نمی‌توانند کار کنند همه مشکلات را به گردن روزنامه بامداد جنوب انداخته و نزد وزیر ارشاد و اطلاعات و هر مسوولی که بود ما را به سیاه‌نمایی متهم می‌کردند، حالا هم روزی نیست که نزد برخی از دوستان شکایت ما را نکنند. 

واقعیت دیدم که آقایان بیش از آنکه به مشکلات استان رسیدگی کنند، وقت‌شان برای رسیدگی در مورد چگونگی تعطیل کردن یا محدود کردن بامداد جنوب صرف می‌شود، به همین دلیل اوایل اردیبهشت بود که طی نوشته‌ای در همین ستون گفتم به مدت یک ماه چیزی نخواهم نوشت. پس از آن بود که برخی از دوستان و ریش سفیدها که حرمتشان برای‌مان محترم است، درخواست کردند که حالا که شروع کرده‌ای این کار را ادامه داده تا ببینیم خدا چه می‌خواهد. از آنجایی که ما به در خانواده‌امان حرمت بزرگ‌تر را داشتن یک اصل است و اصولا اختیارمان هم دست خودمان است و از کسی و جایی دستور نمی‌گیریم، با مشورت با تحریریه روزنامه چنین تصمیمی گرفتیم که فعلا روزه سکوت بگیریم، حتی از مطرح کردن برخی مسائل در پایتخت و اطلاع‌رسانی از مسائل و نارسایی‌های استان باوجود دسترسی‌های بسیار خوب خودداری کردم. 

با این حال امیدوار بودم که این اقدام باعث شود که آقایان و خانم‌ها کمی درایت داشته باشند و دست از بازی‌های بچه‌گانه خود بردارند، با کمال تاسف باید بگویم که رفتارها، اقدامات و حرکات اشتباهی این روزها به‌ویژه در مورد روزنامه بامداد جنوب توسط کسانی که باورشان نمی‌شد این روزنامه باوجود فشارهای ناجوانمردانه و خائنانه آنها به اینجا برسد، در حال انجام است. البته آنها کور خوانده‌اند که بتوانند خللی در حرکت بامداد جنوب به وجود بیاورند و همچنین خیال نکنند که این سکوت همیشگی خواهد بود، چرا که وقتی ملاحظه کنیم که حاصل این سکوت ادامه رکود و فلاکت در استان است در راه رسالت اصلی خود کوتاه نخواهیم آمد. امیدوارم بزرگانی که به ما سفارش کرده‌اند هم این را بدانند.