بامداد جنوب- هدی خرم‌آبادی:
شهر بدونِ صاحب، تنگستانِ دلیری است که همچنان بدون فرماندار، تغییرات مدیریتی در آن صورت می‌گیرد و فرایند گزینش فرماندار در این شهرستان به درازا کشیده است. البته این امر برای ساکنان استانی که نزدیک به یک سال و اندی مرکز استانشان بدون شهردار اداره می‌شود، چندان هم غریب و حیرت‌انگیز نیست.
طی سال‌های اخیر، در نبود فرماندار یا فرماندارهایی که مردم رضایت چندانی از عملکرد آنها نداشته‌اند، تنگستان دلیر به قهقهرا رفته، شهرک‌های صنعتی که بنا بود آباد شود و محلی برای توسعه گردشگری، اینک به برهوت بی‌آب و علفی بدل شده که جز آه و حسرت رهاوردی برای به منظره‌نشستگانش ندارد.
بیشترین آمار بیکاری در استان بوشهر از آنِ تنگستان و آمار بالای طلاق طی 10 ماه گذشته که 80 مورد آن مربوط به مرکز تنگستان است و اعتیاد جوانان این خطه از استان خبرهای تاسف‌باری است که نبود فرمانده بیش از پیش به آنها دامن می‌زند. بیشترین پوشش کمیته امداد در تنگستان به هیچ وجه نشانه مطلوبی نیست. این آمارها حکایت از رد پای پررنگ آسیب‌های اجتماعی در تنگستان دارد که به قطع و یقین یک شبه رخ ننموده و در سایه غفلت‌ها و بی‌توجهی‌ها روز به روز ریشه‌دار شده، بنابراین طبیعی است که یک شبه هم به حالت قبل برنگردد و ریشه‌کن نشود اما نبود فرماندار و گرفتن تصمیمات بدون هیچ گونه شناخت از فرهنگ و جغرافیای تنگستان، این خطه از استان را بیش از پیش به ورطه تباهی می‌کشد.
اگر وضع به همین منوال پیش رود، تجمع در تنگستان نیز دور از ذهن نیست، باید واقع‌بین باشیم، دلیل عمده و اصلی تجمع و اعتراض مردم، نالایقی مدیران است؛ مدیرانی که بدون شناخت کافی و درایت لازم در مناصب حساس و تعیین کننده قرار می‌گیرند و خروجی عملکردشان می‌شود آنچه امروز بر سر تنگستان آمده است. صرف این‌که مدیری همراه و همسو با دولت است، نباید دلیل چنبره زدن وی بر منصب مهم دولتی شود که سرنوشت زندگی انسان‌ها در دستان او و تصمیماتی است که اتخاذ می‌کند. مدیران باید از جنس مردم باشند و آنهایی باشند که حاضرند در میدان آزمایش، هزینه دهند.
رتبه نهم شاخص‌های توسعه، مقام اول بیکاری در استان، رتبه هفتم توزیع اعتبارات استانی، 300 پروژه نیمه‌تمام از ابتدای دولت یازدهم، اجرائی نشدن 60 درصد مصوبات استانی دولت‌های گذشته حکایت از بی‌مهری‌ها به تنگستان دلیر دارد و انتظار می‌رود در اسرع وقت، مدیری لایق، از جنس مردم، آشنا به تنگستان، متخصص و باتجربه در منصب فرماندار تنگستان بنشیند تا با سکان‌داری وی و همدلی و همراهی شهروندان، برای زنده کردن تنگستان به پا خیزیم.
طرح‌های نیمه‌کاره و رهاشده، در حالی تنگستان را از ریل توسعه پیاده کرده که هزینه آن نه تنها برای تنگستان که برای کل استان، عقب‌ماندگی در همه ابعاد از جمله گردشگری، اقتصادی، امنیت و آرامش و ... را به همراه دارد.
از حق نگذریم، 75 درصد جمعیت تنگستان را جمعیت روستایی تشکیل می‌دهد و در حال حاضر اقدامات قابل قبولی در راستای گازکشی و جاده‌کشی در روستاها اتفاق افتاده که برای تداوم نیازمند نظارت، حمایت و همراهی مردم و مسوولان است اما در زمینه‌های دیگر به ویژه در بخش مرکزی، کسی به فکر تنگستان نیست.
تنگستان دومین قطب تولید خرما و قطب گردشگری در استان بوشهر است اما افسوس از بی‌مهری‌ها... . منطقه حفاظت شده خائیز، چشمه‌های آب گرم، تنوع گونه‌های گیاهی و جانوری، ساحل بکر و ... از جاذبه‌های منحصر به فرد اما مغفولی است که رتبه تنگستان را در میان 10 شهرستان استان، در وضعیت نامطلوبی قرار داده و این وضعیت به دنبال مدیران تازه از راه رسیده‌ای ایجاد شده که نه احساس مسوولیت، نه شناخت و آگاهی، نه برنامه و نه هیچ چشم‌اندازی برای فردای بهتر تنگستان نداشته‌اند.
به نظر می‌رسد تنگستان با ظرفیت بالایی که در بُعد گردشگری دارد، گزینه خوبی برای ریخت و پاش‌های ظاهری و تکمیل کردن وعده‌ها و شعارهای تبلیغاتی بوده که هر گاه نیاز بوده مسوولان از اختصاص فلان رقم به طرح‌های گردشگری یا تکمیل بزرگراه و ... اختصاص بدهند اما با گذشت سال‌ها خبری از تحویل آن طرح‌ها نباشد. مطالبه‌گری صحیح مردم، ضرورت پاسخگویی مسوولان را در این خصوص ایجاد می‌کند و مدیران به این باور می‌رسند که با مردمی آگاه و هوشیار سر و کار دارند و این مردم آگاه، بستر وجود مدیرانی مسوول و پرتلاش را فراهم می‌کنند.
اینها بخش کوچکی از مشکلات اجتماعی تنگستان بود که در گزارش‌های بعدی بامداد جنوب به صورت جزئی به آنها می‌پردازیم و به طور قطع مشکلات و کمبودهای فرهنگی این دیار نیز موضوع گزارش‌های ما خواهد بود.
پربازدید ها