بامداد جنوب- هدی خرمآبادی:
ساکنان خلیج نیلگون را امروز بهرهای نمیرسد جز غبار و گَرد. جز حسرت و افسوس. دیگر خبری از غوص مروارید نیست. درّ و گهر تنها در صندوقچه خاطرات صیادان به یادگار مانده و بس. رازهای سر به مُهرِ نامکشوف خلیج پارس امروز بر عاشقانش مکتوم و به روی بیگانگان باز است.
صیادانی که از دیرباز امرار معاششان از دریا بوده، امروز انگشت حسرت بر لب، چشمانتظار بر کناره ساحل چمباتمه میزنند تا شاید صیدی باشد و سفره نانی... .
چندی پیش خبر جاروب کردن کف خلیج فارس با تورهای چینیان دست به دست شد و مثل همیشه عدهای آن را تکذیب و دیگرانی که خبر از واقعیتها داشتند، اصرار بر جفایی کردند که بر هموطن میرود. آنها فریاد سفرههای بینان و غذا را سر دادند تا شاید عرق شرم نشسته بر پیشانی صیاد آفتابسوخته را پاک کنند.
18 اردیبهشت 96 بود که عضو کمیسیون اجتماعی مجلس با بیان اینکه صیادان چینی با قایقهای مجهز به تکنولوژی جدید به صید ماهی در حجم بالا در منطقه هرمزگان میپردازند و این میزان صید به حدی است که زیستبوم منطقه را تغییر داده است، گفت: طی بازدیدهای اخیری که از این استان به عمل آمد، مشخص شد که منبع اصلی درآمد مردم استان هرمزگان صیادی است و آنها از این طریق امرار معاش میکنند و به گفته ساکنان این استان، حضور صیادان چینی در این منطقه و سواحل خلیج فارس برای آنها مشکلاتی را ایجاد کرده است.
محمداسماعیل سعیدی با اشاره به اینکه متاسفانه مسوولان منطقه با صدور مجوز به صیادان و مردم هرمزگان موافقت نمیکنند و حتی ساکنان این استان با وجود اینکه بارها به استانداری برای دریافت مجوز و حل مشکل خود مراجعه کردهاند، هیچ نتیجهای نگرفتهاند، گفت: این در حالی است که قایقهای صیادی چینی در سواحل ایران به ماهیگیری میپردازند. طبق گفته صیادان هرمزگان، صیادان چینی با قایقهای مجهز به تکنولوژی جدید به صید ماهی با حجم بالا در منطقه میپردازند و این میزان صید به حدی است که زیستبوم منطقه را تغییر داده است.
روزگار صیادان بوشهری نیز حال و روزی ندارد. صیادهایی که سهمشان از همزیستی با دریا، عرق پیشانی است و تورهای خالی! صیاد از کار بیکار، دریا در تلاطم دستدرازی بیش از حد مجاز و زخمهای عمیقی که برای جستوجوی ذخایر دریایی متحمل میشود و در این بین شرکتهای چینی پیروز میدان!
یک منبع موثق که نخواست نامش فاش شود، در گفتوگو با بامداد جنوب درباره قرارداد شرکتهای ایرانی با شرکای چینی گفت که در دیّر به خریداری ذخائر دریایی مشغولند و نکته قابل تامل آن، به کارگیری نیروهای چینی در این قرارداد است و این یعنی اشتغال فلج برای نیروهای ایرانی، یعنی سفرههایی که آه میکشند، یعنی عیالی که هر روز چشم به در دوخته تا همسر و پسرش دست پر بازگردند، یعنی آینده مبهم قشر صیاد... . این منبع موثق در ادامه به دیگر زوایای فعالیت شرکتهای چینی در دیّر اشاره و تاکید کرد: نکته تاسفبرانگیزتر در این بین، محمولههای غذایی است که چینیها با خود آوردهاند و حضورشان نه برای بازاریان ایرانی سودی به همراه داشته بلکه چرخه اشتغال و اقتصاد را نیز مختل کردهاند. حال اینکه چه آسیبهایی به اکوسیستم دریا میزنند، خود حکایت غریب و تلخ دیگری است که سکوت منفعلانه مسوولان و متولیان امر، زهری است بر زخمهایمان که به مراتب دردآورتر است.
به راستی، نمایندگان استان مشغول چه کاری هستند که اینگونه چوب حراج بر بزرگترین داشتهمان «دریا» میزنند و نیروهای ایرانی «بیکار»... . نمایندگی چه کسی پاسخ قشر صیادی را میدهد که در هوای گرم بوشهر، نصیبشان جز عرق پیشانی و دستهای زخمبسته و سفرههای خالی چیزی نیست. چرا چینیها در خانه ما هر گونه که دوست داشته باشند، فعالیت میکنند. ناجی این غارتگری مدرن چه کسی میشود، وقتی همه میدانند ولی روزه سکوت گرفتهاند؟! آیا نظارتی بر قراردادها و شرایطی که در قراردادها منعقد میشود، صورت میگیرد؟ آیا نظارتی بر چند و چون میزان صید چینیها و سهم نیروهای ایرانی در این قراردادها صورت میگیرد؟
غبار نشسته بر چهره، دمل چرک کرده بر دستان پینهبسته صیاد و بغض تلنبار شده در گلو را مرهمی نیست. فاضلاب، آلودگی، بیآبی و سفره خالی سهم ماست، ذخائرش سهم چینیها. نمایندگان محترم استان تدبیری برای اقتصاد فلج، رکود بازار، بیکاری گسترده و معیشت صیادان کنند. کنار دریا زندگی میکنیم اما آب نداریم، دریا داریم اما آبزی نداریم، قایق داریم، تور داریم اما مجوز نداریم... .