بامداد جنوب- الهام بهروزی:

خبر کوتاه بود اما تلخ؛ «مریم ایزدجو به رحمت ایزدی پیوست»؛ همان «ننه ماغی» که با نقش‌آفرینی بی‌نظیرش جا پایش را در دل اهالی جنوب محکم کرد... همان بانوی هنرمندی که به‌خوبی توانست سیمای یک زن بی‌شیله پیله و مهربان جنوبی را به نمایش گذاشت و تبدیل به شخصیتی محبوب شد. بانو ایزدجو شاید خیلی دیر وارد عرصه بازیگری شد اما باید اعتراف کرد او بازیگری قهار بود و انگار مادرزاد بازیگر آفریده شده است. به‌یقین هیچ‌گاه بازی‌ها و حرکات شیرین این بانو نظیر هنرنمایی جذاب و دیدنی‌اش در سریال «عزو مزو» و ملاقه‌به‌دست بودنش یا تکیه‌کلام‌هایش از خاطر مردمان جنوب پاک نمی‌شود. 

مریم ایزدجو زاده 14 آبان 1330 در بوشهر است. وی افزون بر این‌که بازیگری توانمند بود، مادری مهربان و مسوول بود و توانست فرزندانی موفق و هنرمند به جامعه معرفی کند؛ او مادر علی ایزدجو (خوشنویسی و نقاش، بازیگر تئاتر و موسیقیدان)، معصومه ایزدجو (شاعر و بازیگر)، حمید ایزدجو (بازیگر، نقش ماغی)، ابراهیم ایزدجو (بازیگر، کارگردان، فیلمبردار و تدوینگر)، عبدالرسول ایزدجو (بازیگر و کارگردان تئاتر) و کمیل (بازیگر و شاعر) بود. ایزدجو همچنین مادرزن محسن شیریفیان، موسیقیدان باتجربه و مطرح کشور است. این بانو نخستین بار از سوی سیدرضا صافی، سینماگر و مستندساز مطرح کشور کشف و به تلویزیون معرفی شد. وی در نخستین تجربه بازیگری خود، به‌خوبی از عهده نقشش برآمد و به یک چهره تبدیل شد. مریم ایزدجو در طول حیات هنری خویش در سریال‌های «عزو مزو» (به کارگردانی سیدرضا صافی)، «منظومه شمسی»، «قهوه‌خانه قنبر» و همچنین در فیلم‌های سینمایی «افسانه ۹۸»، «همسنگار» و «پاپ» به نقش‌آفرینی پرداخت. وی همچنین در چند کلیپ تصویری گروه موسیقی «لیان» و برخی از فیلم‌های کوتاه هنرمندان استانی و کشوری هنرنمایی کرد. ایزدجو تقریبا از سه یا چهار سال پیش درگیر بیماری جانسوزی چون سرطان پانکراس (لوزالمعده) شد؛ بیماری که ذره ذره وی را از صحنه بازیگری دور و دورتر کرد. او ناچار شد برای ادامه درمان یکی دو سال آخر عمرش را در شیراز به‌سر ببرد اما درست سحرگاه 30 تیرماه ناقوس مرگ به‌صدا درآمد و جان این بانوی هنرمند با شنیدن آن به دیار ابدی شتافت و آرام گرفت. بدون‌شک نبود هنرمندانی چون مریم ایزدجو که به‌خوبی با نقش خود ارتباط برقرار و آن را در میان مخاطبانش ماندنی می‌کرد، برای عرصه فیلمسازی جنوب ضایعه‌ای بزرگ است. 

علی ایزدجو، فرزند مرحوم مریم ایزدجو که سوگوار مادر هنرمندش شده و سخت اندوهگین بود، در خصوص درگذشت وی به بامداد جنوب گفت: متاسفانه ساعت دو بامداد 30 تیرماه (شنبه) مادرم در اثر بیماری سرطان درگذشت. او حدود چهار سال درگیر این بیماری بود. مادرم بسیار مهربان بود و بدون‌شک نبودش برای ما قابل باور نخواهد بود.

وی که خود از هنرمندان مطرح استان در حوزه خوشنویسی و نقاشی‌خط است، در خصوص چگونه بازیگر شدن مرحوم مادرشان توضیح داد: یادم می‌آید سال 85 یا 86 بود که به درخواست سیدرضا صافی که از کارگردانان باتجربه سینما و تلویزیون است، برای بازی در سریال «عزو مزو» انتخاب شد که مادرم توانست در آن سریال خوب ظاهر شود و پس از آن درخواست‌های فراوانی در زمینه بازیگری داشت که در چند کار تلویزیونی، سینمایی و فیلم کوتاه و بلند و... به ایفای نقش پرداخت. او کارش را دوست داشت اما متاسفانه در سه سال اخیر به‌دلیل بیماری‌اش که پیشرفت کرده بود، حال چندان مساعدی نداشت و نمی‌توانست در هر کاری حضور داشته باشد و تنها در چند کار خاص و کوتاه حاضر شد.

وی در ادامه در پاسخ به این پرسش که به‌نظر شما کدام نقش وی برای همیشه در اذهان باقی می‌ماند و چقدر به خود وی نزدیک بود، گفت: به‌نظر من، نقش ماندگار وی که در حافظه‌ها رسوخ کرده، همان نقشه «ننه ماغی» بود که این نقش به شخصیت وی بسیار نزدیک بود. او در ایفای آن از بسیاری از تکیه کلام‌ها، رفتارها و عادت‌هایی که در زندگی شخصی‌اش داشت، استفاده می‌کرد، از این‌رو، «ننه ماغی» به شخصیتش بسیار نزدیک بود؛ البته به‌جز آن قسمت‌هایی که تند و عصبی می‌شد؛ چراکه مادر من به شهادت بسیاری از نزدیکان و آشنایان، بسیار انسان مبادی آداب و مهرورزی بود. 

این بازیگر تئاتر با تاکید بر این‌که مادرم آخرین نفری بود که از خانواده ما جذب هنر شد، تصریح کرد: خودم از سال ۷۲ فعالیت هنر‌ی‌ام را شروع کردم؛ خواهرم از خیلی سال‌ها قبل‌تر وادی هنر را تجربه کرده و به بازیگری و سرایش شعر روی آورده بود و همین‌‌طور دیگر برادرهایم هر کدام یکی پس از دیگری وارد عرصه هنر شده بودند اما در هر صورت مشوق اصلی همه ما در این عرصه خود مادرم بود. 

ایزدجو در پایان با تاکید بر این‌که در این‌ سال‌ها که مادرم درگیر سرطان بود، دوستان و هنرمندانی که همیشه به ما لطف داشتند، از حال مادر غافل نبودند و به دیدنش می‌آمدند، گفت: اما مسوولان دولتی در این سال‌ها نه سراغی گرفتند و نه به عیادتش آمدند. وی حتی از بیمه هنرمندان هم بی‌نصیب بود. البته این برای ما طبیعی است؛ چون متولیان و مسوولان فرهنگی ما اساسا هنرمند نیستند، پس نمی‌توان از آنها بیش از این انتظاری داشته باشد!

اسماعیل منصورنژاد، طنزپرداز، روزنامه‌نگار و فیلمنامه‌نویس که خالق شخصیت «ننه ماغی» است، در خصوص آفرینش این نقش به بامداد جنوب گفت: تمام ماجرای آفرینش این شخصیت (کاراکتر) برمی‌گردد به تصویرهای زمان کودکی و آدم‌های اطراف من. «ماغی» مخفف «غلوم آغا» است که ترکیب طنزآمیزی از آب در می‌آید. چنین شخصیتی باید مادری عجول و دلسوزی داشته باشد تا داستان شکل بگیرد. 

وی در ادامه در پاسخ با این‌که مرحوم مریم ایزدجو چقدر از عهده این نقش برآمد، توضیح داد: خدا رحمت کند خانم ایزدجو و یادش به‌خیر. زنده‌یاد تمام آن ویژگی‌هایی را که در ذهنم بود، داشت ولی انتخاب او برای نقش کار آقای صافی بود که با وی آشنایی قبلی داشت. آقای صافی کارگردان ماهری است و می‌فهمد چه کسی برای چه کاری مناسب است. خانم ایزدجو خیلی راحت با نقش کنار آمد و کاری کرد کارستان. خدایش بیامرزد و یادش گرامی‌باد.

منصورنژاد همچنین در پاسخ به این پرسش مبنی بر این‌که فکر می‌کنید مرحوم ایزدجو چقدر توانست سیمای زن خانه‌دار جنوبی را در کارش به نمایش بگذارد، گفت: دقيقا توانست آنچه را که در فیلمنامه بود، اجرا کند. به‌خاطر این‌که فیلمنامه تصویر واضحی از یک پیرزن جنوبی و ترجیحا روستایی را که به شهر مهاجرت کرده، نشان داده بود. زنده‌یاد ایزدجو نیز کاملا فیلمنامه را درک کرد و تمام تصویرهای نویسنده را به نمایش گذاشت که واقعا بی‌نظیر بود. 

خالق نقش «ننه ماغی» در پایان یادآور شد: در پایان ضمن آرزوی سلامتی برای خانواده زنده‌یاد ایزدجو، ضایعه درگذشت این هنرمند گرانسنگ را به جامعه هنری استان بوشهر تسلیت می‌گویم. به‌ویژه به فرزند وی عبدالحمید که در کنار مادرش در سریال به‌خوبی توانست مکمل آن زنده‌یاد باشد. برای حمید عزیز آرزوی سلامتی دارم.

یادآوری می‌شود، پیکر مرحوم مریم ایزدجو امروز (یکشنبه، 31 تیرماه) ساعت 17:30 از مسجد توحید (واقع در خیابان امام (سنگی) تا بهشت صادق تشییع و در قطعه هنرمندان به خاک سپرده می‌شود. تحریریه بامداد جنوب درگذشته بانو مریم ایزدجو را به خانواده وی و بازماندگانش تسلیت عرض می‌کند. روحش شاد و یادش گرامی.