بامداد جنوب- هدی خرمآبادی:
خبر دفن دختری 10 ساله در بیابانهای آبپخش آنقدر تاثربرانگیز بود که قلم از بیان آن قاصر است. قتل کودکی بر اثر ضربات کتک! از سوی والدین! خبری یک خطی اما هولانگیز و بیانگر فاجعهای که برای نسل کودک و نوجوان این جامعه در راه است. نکته قابل تامل در این بین این است که هیچ تلاشی برای تامین حقوق کودکان از سوی دولت دیده نمیشود! روز گذشته در جلسه علنی مجلس، کلیات لایحه حمایت از کودکان و نوجوانان در دستور کار قرار گرفت و پس از اظهارات موافقان و مخالفان، توضیحات سخنگوی کمیسیون قضائی و همچنین اظهارات رئیس مرکز امور زنان و امور ریاستجمهوری کلیات این لایحه به رای مجلس شورای اسلامی گذاشته شد. براین اساس نمایندگان با ۱۵۸ رای موافق، ۱۸ رای مخالف و ۱۰ رای ممتنع از مجموع ۲۲۲ نماینده حاضر با کلیات این لایحه موافقت کردند.
لایحه حمایت از کودکان و نوجوانان در ۵۱ ماده و برای پیشگیری از استثمار، سوء رفتار و خشونت علیه کودکان و نوجوانان مطرح شده است.
یکی از ابعاد نیاز کودکان امروز ارتباط آنها با والدین است. در تقویم بینالمللی، روز 22 جولای روز جهانی والدین است و در این روز به اهمیت ارتباط والدین با فرزندانشان تاکید میشود. در همین راستا، یک روانشناس با تأکید بر دوران نوجوانی در چگونگی شکلگیری هویت جنسی افراد گفت: در صورت بروز اختلال هویت جنسی، فرد مایل است در کالبد جنس مقابل باشد و حتی در شدیدترین حالت مایل به تغییر جنسیت میشود.
گوهریسنا انزانی با اشاره به اینکه به طور معمول مختصات جنس و جنسیت هماهنگ هستند، افزود: اما گاهی اوقات ناسازگاریهایی بین این دو رخ میدهد که باعث مشکلات عدیدهای برای نوجوانان در هویتیابی جنسی میشود. طی سالهای اخیر بیشتر شاهد نوجوانانی بودهایم که تمایلی به جنسیت خود ندارند و مایل هستند با تغییر جنسیت یا حتی نشان دادن رفتارهایی متضاد با جنس خود نارضایتی خود را از جنسیتشان بیان کنند. در این مورد خانوادهها مهمترین نقش تربیتی و آموزشی را ایفا میکنند، چراکه نهاد خانواده، اساسیترین و مهمترین محیط هویتیابی، به ویژه هویتیابی جنسی است.
وی با تاکید بر اینکه تجارب والدین بر رشد هویت جنسی پایدار فرزندان مؤثر است، تصریح کرد: نوع ارتباط والدین در چگونگی شکلگیری هویت فرزندان به ویژه هویت جنسی آنها نقش بسیار پیچیده و مهمی دارد؛ نوجوانانی که بحران هویت دارند، معمولا از جانب والدین خود طرد شدهاند و دچار مشکل هویت جنسی میشوند. آنها از جنسیت خود ناراضی هستند و معمولا تعارضهایی در مثلث «اُدیپال» را تجربه میکنند. این به آن معناست که هر چیزی که در محبت طفل نسبت به والد جنس مقابل و همانندسازی با والد جنس خودی تداخل ایحاد کند، با رشد طبیعی هویت جنسی او نیز تداخل خواهد داشت.
انزانی با بیان اینکه هویت جنسی اکثر افراد تا سن ۳ تا ۴ سالگی ایجاد میشود و معمولا با جنسیت زیستی فرد هماهنگی دارد، خاطرنشان کرد: این در حالی است که در اختلال هویت جنسی، فرد مایل است در کالبد جنس مقابل باشد و حتی در شدیدترین حالت مایل به تغییر جنسیت مییابد. پژوهشها نشان میدهد مادرانی که هویت زنانه خود را نپذیرفتهاند، دختر بودن را باعث درد و رنج میدانند، بیشتر قدرت مردانه از خود نشان دهند، مایل به پسردار شدن دارند، در خانواده خود بابت این که دختر هستند مورد سرزنش قرار گرفتهاند، بیشتر احتمال دارد فرزند دخترشان را به نشان دادن رفتارهایی از جنس مخالف تشویق کنند و وقتی فرزند دختر برای انجام رفتارهای پسرانه از سوی مادر که مهمترین فرد زندگی است تائید بگیرد، قطعا این رفتار به شکل عادت درآمده و تغییر آن بسیار مشکل میشود.
وی با اشاره به اینکه در ۳ تا ۷ سالگی، برای هر کودک، والد غیر هم جنس پراهمیت میشود، تصریح کرد: اگر دختران با پدر خود همانندسازی کنند، احتمال بیشتری دارد که به رفتارهای مردانه اقدام کنند. در این حالت مایل به بودن کنار پدر هستند، علاقه شدیدی به فعالیتها و ورزشهای مردانه دارند، مادر را تحقیر میکنند و در کل رفتارهای پسرانهتری از خود بروز میدهند. همچنین وقتی پسرها با مادر خود همانندسازی کنند رفتارهای زنانهتری از خود بروز میدهند، مثلا ممکن است موهای خود را بلند کنند. در ۸ تا ۷ سالگی علاقه به لاک زدن داشته باشند، از دیدن کارتونهای دخترانه بیشتر لذت ببرند و نتوانند مسوولیت پذیریهای متناسب با جنس خود را بیاموزند.
اینها تنها بخشی از مسائل کودکان جامعه ماست. در کنار همه اینها، کودکآزاریها را هم اضافه کنید. روزی نیست که خبر تجاوز به کودکان در جایجای کشور منتشر نشود. این در حالی است که بخش اندکی از این خبرها رسانهای میشود، زیرا «ترس از آبرو» والدین را به سمت پنهان کردن خبر تجاوز به کودکشان سوق میدهد. این در حالی است که مشخص نیست چرا 18 نماینده به لایحه کلیات حمایت از کودکان و نوجوانان، رای مخالف و چرا 10 نماینده دیگر رای ممتنع دادهاند!!! و اصولا چرا برای بررسی این لایحه مهم، باید این همه زمان بگذرد تا با کلیات طرح موافقت کنند. هر چند که شیوع کودکآزاریها ناشی از عوامل فرهنگی، روانی و اخلاقی است اما نبود لایحه حمایت از کودکان و زمانبر شدن آن، نشان از بیتدبیری برای این معضل در جامعه است که بزرگسالی این کودکان و همه اجتماع را تحتالشعاع خود قرار میدهد.