بامداد جنوب: 

بارها و بارها نسبت به مواضع و سخنان مسوولان استانی در بوشهر نقدهای صریحی داشته‌ایم و آنها را به دلیل عنوان کردن موارد و مسائلی که باعث بروز برخی حاشیه‌ها شده، هشدار داده‌ایم. اما انگار این معاونان عبدالکریم گراوند خوششان می‌آید حرف‌هایی بزنند که امثال ما روزنامه‌نگارها هم آن را دست گرفته و به نقدشان بپردازند. یکی از مهمترین دلایلی که این افراد چنین حرف‌هایی می‌زنند، ناشی از نداشتن اشراف کامل بر حوزه، همچنین نبود یک مدیریت قوی و استوار بالای سر آنها، نبود یک راهبرد کلان برای پیگیری مشکلات و در نهایت نیز نداشت هدف و آینده‌ای روشن است، چرا که اگر این مسائل وجود داشتند بدون شک ما شاهد برخی مواضع بد، ناپسند و دور از شان یک مدیر جمهوری اسلامی ایران نبودیم. 

وقتی یک فردی که جایگاه معاونت استانداری را اشغال کرده است که روزگاری افراد بزرگی آن جایگاه را داشته‌اند، به صراحت مدیران را تهدید می‌کند و فکر می‌کند مدیران ماشین هستند که باید شبانه‌روز کار کنند – البته توضیح نمی‌دهد که مدیران با کدام برنامه، با کدام امید و با چه انگیزه و هدفی باید کار کنند، چرا که در استان بوشهر مشخص شده رسیدن به پست‌های مختلف بر اساس شایسته‌سالاری نیست و نیاز به پول کافی، توان در مجیزگویی و داشتن لابی و رابطه دارد – مشخص است که اوضاع از چه قرار است. البته ما بر این باور هستیم که فشل‌تر و نابودتر از حوزه عمرانی استانداری بوشهر، حوزه سیاسی آن است. جایی که هنوز موفق نشده‌اند برای یک شهرستان بعد از گذشت هشت ماه فرماندار انتخاب کنند، یا آنکه در یک شهرستان دیگر فرمانداری شش سال است در حال ویرانگری است. 

در همین معاونت یک مدیرکل و یک معاون مدیرکل بدون هیچ تجربه سیاسی و پشتوانه فکری و اندیشه‌ای به‌ناگهان همه نیروهای کارکشته وزارت‌کشوری را کنار می‌زنند و همه‌کاره می‌شوند، مشخص است که معاونتش هم باید حرف‌هایی بزند که چندان مناسب نیست. مجید خورشیدی روز گذشته معاونان سیاسی فرمانداری‌ها را جمع کرده و تا به آنها بگوید: «مهمترین وظیفه مسوولان امیدآفرینی درجامعه است!!» دقیقا همان حرفی که عبدالکریم گراوند همواره می‌زند. پیش از این هم نوشتیم که این امیدآفرینی، آب می‌شود، نان می‌شود، شغل می‌شود، سرمایه‌گذاری می‌شود، بگوئید که گیرم شما امیدآفرینی هم کردید؟ اصلا مردم نمی‌دانند که دوره وعده‌های پوچ و توخالی گذشته است؟ برای ما سوال است که با کدام کارکرد می‌خواهید امیدآفرینی کنید، مثلا بگوئید که چه شق‌القمری کرده‌اید که مردم بخواهند امیدوار باشند؟ بگوئید شاید ما که بدون شک دلمان بیش از شما برای کشور و استان می‌سوزد هم کاری کردیم! در استانداری‌ای که یک جاعل امضا به پست معاون مدیرکلی می‌رسد، هیچکس به حرف‌های مسوولانش اعتماد نخواهد کرد!