به‌نظر می‌رسد که بالاخره دشتستان از مدیریت فشل، ناکارآمد، ابن‌الوقت، وعده‌ای، لبخندی و ... نجات پیدا خواهد کرد و بزرگ‌ترین شهرستان استان بوشهر از تاریکی مطلق به سمت روزهای روشن (البته اگر مافیای قدرت و ثروت و انتخابات اجازه دهند) حرکت خواهد کرد.
شنیده شده که پس از چهار ماه از مطرح شدن نام ارسلان زارع به‌عنوان معاون سیاسی و امنیتی استانداری گیلان حکم او برای امضا در کارتابل وزیر قرار گرفته و ظرف امروز تا فردا امضا خواهد شد و به این ترتیب دشتستان بزرگ با منابع قابل توجه انسانی و خدادادی از پسرفتی شش ساله نجات پیدا خواهد کرد. در اینکه چرا حکم زارع تا به‌امروز به تاخیر افتاده بود، به تصمیم سالاری باز می‌گردد، گفته می‌شود او که هوس شهرداری تهران، استانداری فارس و تهران را کرده بود باوجود صرف هزینه‌های هنگفت و لابی‌های گسترده راه به جایی نبرد، او حتی تلاش گسترده و بی‌سابقه‌ای کرد تا به‌عنوان معاون توسعه روستایی و مناطق محروم ریاست‌جمهوری انتخاب شود، اما لابی‌های او راه به‌جایی نبرد، چرا که به باور بسیاری حنایش در نهاد ریاست‌جمهوری دیگر رنگی ندارد و به همین علت هم باید دنبال پست و سمت دیگری نباشد و دو دستی همین استانداری گیلان را بچسپد. او حالا ارسلان زارع را به رشت می‌برد تا به زعم خودش گیلانی‌ها را سیاست‌های خاصش جمع کند، چرا که سالاری خودش با تمام بالا و پایین‌هایی که داشت حریف رندی و سیاست‌بازی گیلانی‌ها نشده بود و به گفته خودش تنها کسی که می‌تواند از پس گیلانی‌ها بر بیاید و سر آنها را گرم کند، فرماندار لبخندِ است.
شاید در گزارش‌های بعد به بررسی دلایل ناتوانی سالاری که فکر می‌کرد هر سمتی را که بخواهد در کشور می‌تواند به دست بیاورد، بپردازیم. با این حال، نکته بعد در این نهفته است که هیچ فردی حاضر نیست بیاید و مدیریت شهرستان دشتستان را به دست بگیرد. حضور شش ساله ارسلان زارع که جز وعده چیزی برای اهالی دشتستان نداشت، مدیریت را برای هر فرد دیگری سخت کرده است. دشتستان، فردی از جنس کار و تلاش جدی می‌خواهد، کسی می‌خواهد که حرفش همه جا یکی باشد، توانایی همراهی همه نیروهای سیاسی استان را داشته باشد، راستگو و درست‌کردار باشد، قول و عملش یکی باشد، به حرفی که می‌زد ایمان داشته باشد، قسم دروغ نخورد، مشکلات مردم و ظرفیت‌های این شهرستان بزرگ را بشناسد و به گونه‌ای کار کند که همه نخبگان سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و به‌ویژه ورزشی با خیالی آسوده به آینده نگریسته و برای نسل‌های بعد یادگاری از جنس دشتستان باقی بگذارند. به تماشا می‌نشینیم و انتصاب عبدالکریم گراوند را در دشتستان مشاهده خواهیم کرد که کار خودش است یا...
