علی پورتنگستانی:
ورزشنویس و خبرنگاران
ورزشی در کشور ما کم نیستند ولی آنقدر توجهها به این قشر کم شده که شاید کمتر کسی
بداند در تقویم میلادی یک روز به نام این قشر از خبرنگاران به ثبت رسیده است.
بله روز دوم جولای، روز
جهانی ورزشنویسان است. دوم جولای، بهعنوان روز جهانی ورزشینویسان،
اولینبار در بازیهای المپیک 1924 پاریس به مناسبت تاسیس انجمن جهانی ورزشینویسان
(AIPS) و برای تجلیل از خدمات ارزشمند خبرنگاران،
نویسندگان و عکاسان ورزشی، در مسیر پیشبرد ورزش دنیا، نامگذاری شد. این روز برای ارتقاء هر چه بیشتر روزنامهنگاران ورزشی در کار حرفهایشان، استفاده از
ورزش بهعنوان ابزاری برای صلح جهانی، عدالت و بیطرفی در دنیا یاد شده است.
روزنامهنگاران ورزشی نه تنها میتوانند ارزشهای والای انسانی را در ورزش، بلکه
در سراسر دنیا، گسترش دهند.
خبرنگاری و نویسندگی ورزشی در ایران بیشتر از ۶۰ سال سابقه دارد. اولین پیش گامان این رشته در
رادیو آقای حیدر گوهرشناس بود که مسابقات دوی صحرانوردی را در رادیو گزارش کرد.
بعد آقای بهمنش آمد. در زمینه روزنامهنگاری آقای صدری میرعمادی که ۶۰ سال پیش در روزنامه اطلاعات قلم میزد و بعد
نسلهای بعدی پیشگامان این رشته پا به میدان گذاشتند، مانند کاظم گیلانپور و دکتر
صدرالدین الهی که یکی از جامعهشناسان ورزشی ایران است و سالها سردبیر کیهان
ورزشی بوده است. همینطور مهدی دری و بیژن رفیعی، اولین سردبیر مجله دنیای ورزش یا
بهمن سطوت در روزنامه آیندگان که همگی از پیشگامان این رشته در دهههای مختلف
بودند.
اگرچه عشق به ورزش این شغل را برای ورزشینویسان
شیرین کرده است با این حال همواره سختیها و تلخیهای فراوانی پیش روی خبرنگاران
است. زنان و مردانی که برای کشف صحت خبرها از هر مشکلی عبور کرده و گاهی از پشت
درهای بسته استادیومها خبر تهیه میکنند، آنها کمک به پیشرفت و توسعه ورزش ایران
را رسالت خود میدانند. ورزشینویسان عضو مهمی از جامعه ورزشی کشور به حساب میآیند،
چراکه هر خبرنگاری که با جوهر قلم خود برای ورزش مینویسد میتواند در ایجاد انگیزه
برای مدیران، مسوولان و قهرمانان نقش بسزایی داشته باشد. استادیومهای ورزشی ما بارها و بارها شاهد حضور خبرنگاران ورزشی بوده که در کنار
زمین پابهپای بازیکنان استرس و فشار بازیها را تحمل کردهاند و هنگام پیروزی
قهرمانان کشور به جشن و پایکوبی پرداختهاند یا در هنگام باختها اشکریزان گزارش
تهیه کردهاند.
ما امروز برای اولینبار
در قالب یک گزارش به این روز مهم پرداختهایم. در همین رابطه با چهار نفر از ورزشینویسان
هماستانی گفتوگو کردیم که در ادامه پیامهای هر یک را خواهید خواند.
حسن غریبی
«دو دهه قلم زدن در مسیر
پاک ورزش؛ وقتی آلبوم خاطراتم را ورق میزنم که چگونه وارد این عرصه شدم لحظهای
قلبم میخواهد از حرکت بایستد و خیلی دل شوره میگیرم چراکه به یاد کسی میافتم که
تا بودش و رسم قلم زدن به من آموخت قدرش ندانستم و امروز دیگر نیست که ناظر و شاهد
ما باشد، روحش شاد. وقتی مردم بوشهر صف میایستادند تا روزنامه کیهان ورزشی بیاید
و مطلب زندهیاد حاجعبدالعزیز افتخاری را بخوانند در وصف فوتبال بوشهر آن ایام.
همان روزها برای خودم الگویی انتخاب کردم.
برای نوشتنهایی که خواسته
مردم بود و شدم ورزشنویس. تا امروز دو دهه گذشته است که در مسیر پاک ورزش قلم میزنم
خیلی وقتها از طرف مدیران و شاید هواداران ورزش رنجیده خاطر شدهام ولی از ادامه
فعالیتم دل نکندم و قلمم را همواره در مسیر آبادانی ورزش استان به حرکت درآوردم و
کماکان خواهم نوشت تا روزی که تمام مشکلات ورزشکاران مرتفع شود و ورزش استان بوشهر
در کشور آقایی کند و امروز روز ورزشینویسان بهانهای شد که چند کلام برای خودم
بنویسم امیدوارم تمام همکاران رسانهایم باقلمهایشان از واقعیتهای ورزش دیار خود
بگویند و بنویسند مانا و پایدار باشید».
عبدالباقی صداقت
«وجود انجمن ورزشینویسان
نیازی مبرم است؛ ورزشینویسان در جامعه ورزشی همیشه یار و یاور رشتههای مختلف
ورزشی بودهاند و نقش مهم و چشمگیری در رشد و توسعه ورزش کشور داشتهاند و همیشه
در کنار جامعه ورزشی بودهاند. در حال حاضر یکی از حلقههای ناپیدا و مفقوده ورزش
در کشور نداشتن تشکیلات و ساختار سازمانی یا انجمن فعال ورزشینویسی است.
اگر امروزه در استان بوشهر
توقع داریم تیمهای ورزشی در سطح اول کشور حضور داشته باشند حتما باید به ورزشینویسان
و خبرنگاران ورزشی اهمیت داده شود و انجمن ورزشینویسان را فعال کنیم. این امر مهم
تحقق نمییابد مگر اینکه مسوولان ورزشی با دید مثبت به مقوله ورزشینویسی برخورد
کنند و ورزشینویسان را بازوی قدرتمندی برای خود محسوب کنند».
عبدالرضا کللی
«ورزشینویسی شغلی که فقط
باید عاشق باشی تا در آن دوام داشتی باشی. حرفهای پر از فراز و نشیبهای احساسی
که هر لحظه میتواند خالق یک شگفتی یا یک پدیده جدید باشد. صحنههایی که فقط مردم
عادی نظارهگر آن هستند با قلم این عزیزان به رشته تحریر و گزارش و تفسیر مبدل میشود
که کار آسانی نیست. هر چند ورزشینویسان با خاطرات خوب و شیرین در ذهن ورزشیها
نقش بستهاند اما برخی اوقات نیز انتقادات به حق آنها نیز نادیده گرفته میشود که
این دور از انصاف است. این روز مبارک را به همه دوستان ورزشینویس خود که با
کمترین امکانات و بدون چشمداشتهای مالی فعالیت میکنند، تبریک عرض میکنم».
عادل بلوکی
«خبرنگاران ورزشی بهراستی
تجسم امانت، مسوولیت، تعهد، دلسوزی و وظیفه هستند.؛ خبرنگاران
ورزشی تصویرگر زمان خویش هستند، زیرا همواره در عمق ورزش زندگی میکنند و به تعبیر
عامیانه آنها درد ورزش را میفهمند و سلامت فرهنگی و فکری هر جامعهای، مرهون تلاشهای
شبانهروزی آنهاست. بیتردید کارکرد رسانههای محلی در ارائه تصویری از مشکلات ورزشی
موجود منطقه و نظارت عمومی بر مسوولان و دستگاههای اجرائی بیبدیل و انکارناپذیر
است و راستی که رسالت اصحاب خبر و رسانه بسیار خطیر و حساس است. بدینوسیله از
زحمات تمامی همکاران و ورزشنویسان پر تلاشم در رسانههای مختلف استان تشکر میکنم».
چند خطی هم من برای این
روز دارم. روز گذشته در جستوجوی حداقل یک پیام تبریک یا یک خبر در سایتهای کشوری
بودم که به جرات میتوانم بگویم حتی یک سایت هم به چنین روزی اشاره نکرده بود که
نکته بسیار ناامیدکننده برای جامعه ورزشی ماست. متاسفانه در کشور ما، ورزشینویسان
و خبرنگاران ورزشی از اهمیت بسیار کمی برخوردار هستند و حتی در برخی از مواقع دیده
شده که بهراحتی حق آنها خورده میشود. این در حالی است که اگر این افراد دست از
فعالیت خود بردارند، مطمئنا وضعیت آینده ورزش کشورمان بهخطر میافتد، چراکه آنها
تنها دلسوزانی هستند که اتفاقهای بد و خطرات احتمالی ورزش را به گوش مردم و
مسوولان میرسانند و زنگ خطر را به صدا در میآورند.
احترام
به این قشر آنقدر کم شده که بعضی از مواقع در ورزشگاهها دیده شده که تماشاگران
جای خبرنگاران اشغال کردهاند و به همین دلیل آنها مجبور هستند که ایستاده بازی را
مشاهده کنند. اینگونه رفتارها با ورزشینویسان و خبرنگاران ورزشی آینده خوبی برای
ورزش کشورمان نخواهد داشت. بله درست است که ما خبرنگاران ورزشی هم بعضی از مواقع
با شایعات و حاشیههای عجیب بیشتر بهدنبال برجسته کردن یک خبر هستیم ولی گناه ما
چیست که در جامعه خبرنگاری باید اینقدر مورد فراموشی و بیتوجهی قرار گیریم.
متاسفانه از روز ورزشینویسان در کشور ما فقط اسم آن به یاد مانده است. روزی که در
جامعه بینالمللی یک روز بزرگ قلمداد میشود و در برخی از کشورها شاهد هستیم که
مسوولان آنها از خبرنگاران ورزشی خود بهترین تجلیل را به عمل میآورند. علاوه بر
این در آن کشورها، خبرنگاران ورزشی از اهمیت بالایی برخوردار هستند. امیدوارم که
در کشور ما هم از امروز نگاهها به این قشر تغییر کند و ما خبرنگاران ورزشی شاهد
احترام و توجه بیشتر باشیم.