بامداد جنوب: در حالی که کشورهای اروپایی به استفاده از چمن‌های هیبریدی (ترکیب چمن طبیعی و الیاف چمن مصنوعی) روی آورده‌اند و کیفیت چمن‌های آنها به طرز قابل توجهی در حال بهبود است اما متاسفانه کماکان به‌رغم ممنوعیت واردات در حوزه چمن‌های مصنوعی، شاهد قاچاق چمن‌های مصنوعی بی‌کیفیت از کشوری نظیر چین هستیم.

رحیم فکور رحیمی، فعال در حوزه چمن‌های مصنوعی در خصوص بررسی چمن‌های مصنوعی با چمن طبیعی و قیاس فواید و مضرات این دو نسبت به یکدیگر، اظهار کرد: این دو محیط باید با توجه به شاخص‌های مختلف نسبت به یکدیگر مورد بررسی قرار گیرند و هر کدام از آنها دارای پارامترهایی هستند که بر اساس آنها باید صحبت کرد، هر چند که اگر چمن‌های مصنوعی و طبیعی به‌صورت استاندارد تعریف شده و مورد استفاده قرار گیرند از شرایط مناسب برای استفاده ورزشکاران در رشته‌های مختلف ورزشی برخوردار هستند. با توجه به وضعیت آبی برخی کشورها استفاده از چمن طبیعی در آنها مقرون به صرفه نیست در حالی که چمن‌های مصنوعی صرفا قبل از بازی‌ها و به میزان محدود مورد آبیاری قرار می‌گیرند، علاوه بر این چمن‌های مصنوعی قابل استفاده در آب و هوای بارانی و آب و هوای خشک هستند و برای مثال در مناطق شمالی ایران که بارندگی زیاد هستند و مناطق جنوبی که بارندگی کم است قابلیت استفاده و نگهداری دارند.

استفاده مستمر و محدود

این فعال در حوزه چمن‌های مصنوعی با اشاره به این‌که استفاده از چمن‌های طبیعی نیازمند نگهداری تخصصی و مستمر است، تاکید کرد: در ۲۴ ساعت می‌توان به مدت ۹۰ دقیقه روی چمن طبیعی بازی کرد، همچنین چمن طبیعی شرایط خاصی برای نگهداری داشته و علاوه بر این امکان استفاده مستمر از آن وجود ندارد؛ این در حالی است که چمن‌های مصنوعی قابلیت استفاده مستمر دارند و در هر زمان و شرایطی می‌توان از آنها استفاده کرد. مواد مورد استفاده در چمن‌های مصنوعی امکان جابه‌جایی دارند. در چمن‌های مصنوعی حدود ۲۵ کیلوگرم شن سیلیس گرد گوشه و حدود هفت کیلوگرم گرانول مورد استفاده قرار می‌گیرد که در موقع بازی امکان جابه‌جایی دارند و اگر در مدت زمانی مشخص با برس دستی یا ماشینی بسته به مساحت چمن، به جای اول خود باز گردند و توازن وجود این مواد در سرتاسر چمن مصنوعی حفظ شود، شاهد بهبود وضعیت و کیفیت چمن‌های مصنوعی خواهیم بود. در نگهداری از چمن‌های مصنوعی باید این دقت عمل وجود داشته باشد که همواره پرکننده‌ها در سطح زمین موجود باشند تا از پایین آمدن کیفیت زمین در شرایط بارش جلوگیری به عمل آمده و کیفیت مطلوب‌تری را برای این محیط رقم بزنند.

قیمت زمین چمن مصنوعی استاندارد؟

وی با اشاره به این‌که مساحت زمین استاندارد ۱۰۵ متر در ۶۸ متر و با رعایت حریم 5/2 متر است، تاکید کرد: در زمین‌های مینی‌فوتبال نیز باید مساحتی ۲۲ متری در ۴۴ متری رعایت شود، بنابراین در زمین‌های استاندارد باید مساحتی حدود ۸۰۰۰ متر چمن مصنوعی داشته باشیم که اگر از چمن با کیفیت استاندارد استفاده کنیم یک میلیارد و ۸۰۰ میلیون تومان و اگر کیفیت متوسط مورد استفاده قرار گیرد یک میلیارد و ۴۰۰ میلیون تومان هزینه در بر خواهد داشت. یک مساله دیگر در اینجا خیلی مهم است. چمن مصنوعی جزء ۴۰۰ قلم کالای ممنوعه وارداتی است. هر چند که واردات چمن مصنوعی ممنوع اعلام شده اما کماکان شاهد قاچاق این محصول و واردات آن از کشورهای نظیر چین هستیم، تصریح کرد: با توجه به قیمت‌های موجود به هیچ عنوان واردات از اروپا و ترکیه صورت نمی‌گیرد و متاسفانه شاهد فروش چمن‌های مصنوعی چینی در داخل کشور هستیم که حتی از نظر کیفی قابل قیاس با تولید داخل نیستند و پس از ظرف مدت زمانی یک تا دو سال کیفیت خود را به گونه قابل اشاره‌ای از دست می‌دهند.

طول عمر چمن‌های مصنوعی استاندارد

این فعال در حوزه چمن‌های مصنوعی در مورد مدت طول عمر چمن‌های مصنوعی نیز یادآور شد: طول عمر یک چمن مصنوعی از شش تا ۱۰ سال است و برای مثال چمن مصنوعی ورزشگاه عضدی رشت که ۱۰ سال پیش نصب شده است و رقابت‌های لیگ برتر روی آن انجام می‌شود با نگهداری مناسب همچنان از کیفیت بالایی برخوردار بوده و قابل استفاده است.

مضرات چمن مصنوعی غیراستاندارد

وی در مورد مضرات چمن مصنوعی غیراستاندارد نیز، گفت: اگر از چمن مصنوعی مناسب که از استانداردهای بالایی برخوردار است استفاده کنیم باید اعلام کرد که این چمن برای ورزشکاران مضر نیست اما به طور حتم به نگرفتن مواد استاندارد و مناسب در چمن‌های مصنوعی با ایجاد مشکلاتی برای ورزشکاران همراه خواهد بود. اگر از ماده اولیه EPDM که دارای رنگ سبز بوده و حالت ارتجاعی مناسبی دارد به جای گرانول استفاده شود شاهد افزایش کیفیت چمن مصنوعی خواهیم بود، این در حالی است که استفاده از لاستیک‌های سیاه و دارای رتبه‌بندی پایین در کشور موجب شده کیفیت چمن‌های مصنوعی پایین بیاید.

استفاده از لاستیک‌های پنچرگیری در چمن‌های مصنوعی غیراستاندارد!

وی با بیان این‌که متاسفانه به جای استفاده از گرانول‌های مناسب که از لاستیک‌های بازیافت شده به دست می‌آید شاهد استفاده از لاستیک‌های پنجرگیری در چمن‌های مصنوعی هستیم، خاطرنشان کرد: این مساله کیفیت چمن مصنوعی را در حد قابل تاملی پایین می‌آورد و علاوه بر بازگرداندن گرما، بوی نامطبوعی در شرایط آب و هوایی گرم تولید می‌کند. استفاده از EPDM علاوه بر زیبایی، تولید نشدن بوی نامناسب در گرما و بازنگشتن گرما به محیط، سطح نرم‌تری را برای فعالیت ورزشکاران ایجاد می‌کند.

زیرسازی مناسب و نامناسب