داود علیزاده:
صندوق بازنشستگی کشور دومین بنگاه بزرگ کشوری است که یک میلیون و 400 هزار بازنشسته را تحت پوشش قرار داده است که 56 درصد از این افراد، بازنشسته آموزش و پرورش هستند. یک سال از زمانی می‌گذرد که تقی‌زاده مدیرعامل وقت صندوق بازنشستگی کشوری در کنفرانس خبری از ساخت خانه‌های امید برای شهرهای بالای پنج هزار نفر خبر داده بود؛ اما بازنشستگان دیگر امیدی به احداث این خانه‌های امید ندارند.
به گزارش ایرنا در تاریخ 6 مردادماه
1397، جمشید تقی‌زاده مدیرعامل وقت صندوق بازنشستگی اعلام کرده بود: بر اساس مصوبات
هیات دولت، خانه‌های امید با واگذاری زمین از سوی شهرداری‌های استان‌ها و به همت صندوق
بازنشستگی کشوری ساخته می‌شوند و در استان‌هایی که خانه امید ندارند، در صورت واگذاری
زمین مناسب از سوی شهرداری‌ها، آمادگی ساخت خانه امید به‌عنوان مکانی برای پرکردن اوقات
فراغت بازنشستگان وجود دارد. به منظور فراهم کردن زمینه مناسب برای گذراندن اوقات فراغت
بازنشستگان، تاکنون 43 خانه امید در 23 استان تاسیس شده است.
حال پس از یک سال همچنان در سایت رسمی
صندوق بازنشستگی کشور، آمار خانه‌های امید همان رقم سال گذشته است. تقی‌زاده همچنین
از ایجاد خانه‌های امید در شهرهای بالای پنج هزار نفر خبر داده و افزوده بود: نشاط‌افزایی
و افزایش فعالیت و امید در بازنشستگان را از طریق توسعه خانه‌های امید دنبال می‌کنیم؛
بر این اساس، اختیارات ویژه‌ای به کانون‌های بازنشستگی می‌دهیم و بخشی از امور را تفویض
می‌کنیم. از سال جاری در زمینه معیشت، سفرهای زیارتی و سیاحتی، درمان، ورزش و پیشگیری
از بیماری‌ها اقدامات خوبی در صندوق برای بازنشسته‌ها انجام شده است. سعی می‌کنیم سهمیه
سفرها را از 100 به 200 هزار مورد افزایش دهیم، کمک هزینه 660 هزار تومانی سفر را به
740 هزار تومان برسانیم، بسته سفر تعریف و تا یک ماه آینده بسته حمایتی درمان و بیمه
تکمیلی را ارائه کنیم.
اینک سیدمیعاد صالحی به‌عنوان مدیرعامل
صندوق بازنشستگی کشوری همچنان با همان امیدها و نویدها بر مسند مدیرعاملی صندوق
بازنشستگی کشوری نشسته است؛ هرچند وضعیت بازنشستگان نسبت به قبل تغییری نداشته
است.
بوشهر به‌عنوان یکی از مراکز استانی همچنان از
داشتن حداقلی یک خانه امید نیز محروم است و بازنشستگان در این شهر از مشکلات عدیده‌ای
رنج می‌برند. به همین بهانه با عباس بهروزی از مدیران اداری بازنشسته استان گفت‌وگویی
داشته‌ایم.
گفت‌وگو در شروع از گلایه‌ها و نبود
توجه به بازنشستگان آغاز شد، وی به بامداد جنوب کفت: من نیروی بازنشسته اداره‌کل ورزش
و جوانان هستم و ۳۶ سال در این سیستم خدمت کردم که ۲۶ سال آن به‌عنوان مدیر شهرستانی
گناوه و تنگستان برای نظام جمهوری اسلامی و جوانان آن خدمت کردم. در پایان سال ۹۳ به‌افتخار
بازنشستگی نائل شدم. اکنون قریب به پنج سال از بازنشستگی‌ام می‌گذرد. با توجه به کم‌لطفی
و بی‌مهری و برخوردهای نامناسب مسوولان احساس غریب دارم؛ حتی از نحوه برخورد مدیر فعلی
اداره ورزش و جوانان استان که ۳۶ سال در آن زحمت کشیدم، سخت شاکی هستم. البته این وضعیت
برای بقیه بازنشستگانی که با آن‌ها در ارتباط هستم وجود دارد! این در حالی است که در
میان آن‌ها افراد باسواد و باتجربه فراوانی دیده می‌شود که متاسفانه به فراموشی سپرده
شده‌اند که این بیانگر ناعدالتی است که در حق بازنشستگان این خطه روا داشته شده و
کسی هم نیست که صدای اعتراض آن‌ها را به گوش مسوولان برساند! این در حالی است که این
عزیزان در سال‌های خدمتگزاری خود از جان و دل مایه گذاشتند و عمر مفید خود را در پشت
میز ادارات دولتی هزینه کردند تا درنهایت در ایام بازنشستگی حمایت شوند؛ اما متاسفانه
نه‌تنها حمایت نمی‌شوند بلکه شاهد برخوردهایی هستند که مناسب شأن و جایگاهشان نیست!
عباس بهروزی درباره وضعیت کنونی اوقات
فراغت بازنشستگان چنین گفت: مدت‌هاست بازنشستگان کشوری دارای اوقات فراغتی شده‌اند
که شنبه تا جمعه از آن آنهاست؛ این اوقات فراغت خیلی رایگان برایشان حاصل شده؛ چراکه
سازمان و نمایندگی بازنشستگی کشوری در استان بوشهر نتوانسته است راهی برای پر کردن
اوقات فراغت آن‌ها بیابد! گزاف نیست اگر بگویم که اوقات فراغت اغلب بازنشستگان بوشهری
دیدن همه‌روزه تابلوهای اعلانات سازمان‌ها، کوچه و بازار و دیوار معابر است تا ببیند
کی، کجا، چه کسی به رحمت خدا رفته؟ تا بدین‌وسیله خود را به مراسم تشییع‌جنازه و خاک‌سپاری
و... برسانند و به بازماندگانش تسلی خاطر بدهند! این کار بخش اعظمی از اوقات فراغتشان
را پر می‌کند.
وی در پاسخ به این سوال که چرا باید وضعیت
بازنشستگان این‌چنین باشد و عیب کار کجاست، توضیح داد: متاسفانه کانون بازنشستگان در
طول سال به‌ندرت برنامه‌ای برای بازنشستگان دارد، نمایندگی سازمان بازنشستگی در بوشهر
هم نتوانسته برای ما بازنشسته‌های طرحی پیاده کند که بذر امید را در دلمان برویاند؛
این در حالی است این نمایندگی با ساخت و راه‌اندازی خانه امید می‌تواند بستر مناسب
را برای استفاده بهینه از اوقات فراغت و همچنین دیدار بازنشستگان با یکدیگر در یک محیط
تفریحی‌فرهنگی ایجاد کند و با تدارک برنامه‌های متنوع فرهنگی، ورزشی آرامش روان و ثبات
خاطر را در ما تقویت کند. تاکنون مشخص نشده که چرا نمایندگی بازنشستگان بوشهر برخلاف
استان‌های هم‌جوار امید بازنشسته‌هایش را چرا در ساخت خانه امید به یاس بدل ساخته است؟!
درصورتی‌که در محیط پیرامونی شهر زمین‌های مناسبی وجود دارد که با تعامل با سازمان‌های
مربوط می‌توان زمینه ایجاد خانه امید را در استان فراهم آورد.
مسوول اسبق اداره ورزش و جوانان
شهرستان تنگستان همچنین درباره پیگیری نشدن ساخت خانه‌های امید تاکید کرد: بازنشستگان
این تصور را دارند که مدیر فعلی نمایندگی بازنشستگی استان که سال‌هاست مدیریت این مجموعه
را بر عهده دارد از گام نهادن در این وادی (ساخت خانه امید) غافل مانده و کوتاهی کرده
است. امیدواریم چنان شود سرانجام کار که بازنشستگان دیروز، امروز و فردا با کوشش مسوولان
احساس خوبی نسبت به زندگی در وجودشان ریشه بدواند و با احداث خانه امید، اوقاتشان را
به شکل مفیدی بگذرانند.
بهروزی درباره نادیده گرفتن بازنشستگان
در فعالیت‌های صندوق بازنشستگی نیز گفت: بازنشستگان استان بوشهر حتی در برنامه‌های
سالانه صندوق بازنشستگی سهمی ندارند و صرفا افرادی خاص و به‌صورت گزینشی و نمادین در
این برنامه‌ها دعوت می‌شوند که این موجب سرخوردگی اغلب بازنشستگان هم‌استانی شده است
و متاسفانه اعتراض ما هم راه به‌جایی نبرده است و پاسخ روشنی هم برای این حرکت‌های
فصلی و نمادین نشنیده‌ایم؛ بدون شک اغلب مدیران و کارمندان بازنشسته با کارنامه پرباری
به‌افتخار بازنشستگی نائل شده‌اند؛ ولی با اتمام خدمتشان به‌یک‌باره همه آن خدمت‌ها
به فراموشی سپرده می‌شود و تنها چند لوح تقدیر از روزهای سخت کار برایمان به یادگار
می‌ماند! من خودم بارها و بارها به دلیل اجرائی کردن طرح‌ها و پروژه‌های متعدد ورزشی
و فرهنگی به‌عنوان مدیر و دستگاه برتر در سطح شهرستان و استان مطرح شدم و سه سال پیش
از بازنشستگی هم به‌عنوان مسوول نمونه کشوری انتخاب شدم؛ اما الان از این‌همه افتخار
فقط گوشه‌نشینی و خانه‌نشینی نصیب بنده شده است؛ چراکه در بوشهر هیچ برنامه یا مکان
خاصی برای گردهمایی بازنشستگان وجود ندارد و ما در این زمینه به‌شدت فقیر هستیم!
وی در پاسخ به این سوال که به نظر شما
در حال حاضر ضرروی‌ترین خواسته بازنشستگان چیست، تاکید کرد: ما بازنشستگان خواسته ناممکنی
از مسوولان نداریم، فقط خواهان راه‌اندازی یک خانه امید در بوشهر هستیم که شهرداری
و استانداری می‌توانند در این زمینه حمایت و همکاری داشته باشند تا با احداث این خانه،
امیدواری، تعامل و تفاهم در میان بازنشستگان ایجاد شود و مسوولان با حضور ماهانه در
دورهمی‌های بازنشسته‌ها از مسائل و مشکلات آن‌ها آگاه و مطلع شوند و با برگزاری کارگاه‌های
آموزشی این قشر را به زندگی دلگرم‌تر کنند. واقعا مایه تاسف است که ما عنوان پایتخت
انرژی کشور را یدک می‌کشیم؛ اما در خیلی از زمینه‌ها همچنان ضعف داریم و از حداقل زیرساخت‌ها
برخورداریم. امیدوارم مدیر ارشد استان و مسوولان مربوط به خود بیایند و راه‌اندازی
خانه امید را در استان جدی بگیرند.
پروژه‌های غیرانتفاعی خانه امیدِ صندوق
بازنشستگی کشوری برای خدمات‌رسانی، گذران اوقات فراغت، فراهم کردن امکانات فرهنگی و
ورزشی بازنشستگان و خانواده‌های آنان و برای برقراری و حفظ پیوند معنادار با ذی‌نفعان
در سطح کشور ساخته می‌شوند.
ساخت و تجهیز خانه‌های امید از سال
۱۳۸۶ در قالب «خانه‌های مهر بازنشستگان» از محل بودجه صندوق بازنشستگی کشوری و مصوبات
سفرهای استانی دولت نهم و دهم به‌صورت تکلیفی قانونی برای صندوق شکل گرفت. تاکنون در
۲۳ استان، ۴۳ خانه امید توسط صندوق بازنشستگی کشوری ساخته‌شده است. ۳۸ خانه امید از
ابتدا تا سال ۱۳۹۵ به بهره‌برداری رسید و پنج‌خانه امید نیز همزمان با ۲۵ ذی‌الحجه
در سال ۱۳۹۶ به بهره‌برداری رسید و گویی در همین آمار همچنان وامانده است.
پربازدید ها