بامداد جنوب: کمتر از یک سال مانده تا شروع بازی‌های المپیک ۲۰۲۰ توکیو و در شرایطی که ورزشکاران برای آماده‌سازی و کسب سهمیه به کمک مالی نیاز دارند، هنوز تکلیف اسپانسر کاروان ایران مشخص نشده است.
المپیک و هزینه‌هایی که باید صرف کسب سهمیه و آماده‌سازی حضور در آن شود به‌قدری گسترده و سنگین هستند که اعزام کاروان به این رویداد بزرگبدون حمایت مالی غیرِ دولتی‌ها ممکن نیست.بههمین دلیل از اواخر پاییز سال گذشته درکمیته ملی المپیک مذاکره و رایزنی برای انتخاب اسپانسر کاروان ورزش ایران در المپیک توکیو با محوریت کمیسیون بازاریابی این کمیته آغاز شد.
اقدامات عجیب کمیته ملی المپیک در جذب اسپانسر
در این مدت جلسات زیادی با حضور مسوولان کمیته ملی المپیک همراه با نهادها و شرکت‌های مختلف برگزار شد. نتیجه این نشست‌ها اعلام آمادگی قطعی سه شرکت برای پذیرش اسپانسری کاروان ایران در المپیک ۲۰۲۰ توکیو بود.این موضوع در چند جلسه هیات اجرائی هم به بحث و بررسی گذاشته شد و حتی به تصویب رسید تا هر چه سریع‌تر قرارداد همکاری با یکی از این شرکت‌ها امضا شود اماتا به امروز نتیجه‌ای در مورد آنها حاصل نشده است.
این در حالی است که در این مدت پیگیری‌های زیادی از طرف شرکت‌های متقاضی و برای مشخص شدن تکلیف آنها انجام شد امامسوولان کمیته ملی المپیک در بلاتکلیف نگه داشتن چندماهه این شرکت‌ها، کار را تا جایی پیش بردند که یک شرکت از حضور در این رقابت انصراف داد. بعد از آن هم در اقدامی عجیب‌تر، کمیته ملی المپیک با چاپ آگهی در یکی از روزنامه‌های ورزشی برای واگذاری تبلیغات کاروان ورزش ایران فراخوان دوباره داد! در حالی که دو شرکت همچنان متقاضی اسپانسری کاروان المپیک توکیو بودند. حالا هم که حدود دو ماه از چاپ آن فراخوان می‌گذرد هنوز تصمیم جدیدی در مورد اسپانسر کاروان ایران گرفته نشده و همین مساله ابهامات و نگرانی‌هاییایجاد کرده است.
زمانی که از دست رفته است
به هر حال از آنجا که دولت به تنهایی قادر به تامین هزینه ورزش نیست باید از اسپانسرها و حمایت مالی آنها برای تحقق هر چه بهتر اهداف ورزشی استفاده کرد. المپیک و اعزام کاروان به آن فرصتی ایده‌آل است تا از طریق جذب اسپانسر، بهره‌برداری اقتصادی کلان را داشت البته به شرط داشتن زمان کافی که بخش زیادی از آن برای المپیک توکیو از دست رفته است.
اعضای هیات اجرائی کمیته ملی المپیک در یکی از نشست‌هایی که در اولین ماه‌های آغاز به کار خود داشتند، «جذبِ زودهنگام اسپانسر» برای المپیک توکیو را مصوب کردند تا این‌گونه کاروان ایران از مزایای همکاری با آنها به‌طور کامل و بدون اما و اگر بهره‌مند شود اما به‌نظر می‌رسد هیچ اراده جدی در کمیته ملی المپیک و برای نهایی کردن این موضوع نیست که اگر غیر از این بود تا به امروز و در فاصله کمتر از ۱۱ ماه تا آغاز المپیک سی و دوم، تکلیف اسپانسر کاروان ایران مشخص شده بود.
ضرر میلیاردی ورزش از تعلل کمیته ملی المپیک
به گزارش خبرنگار مهر، اسپانسرها همان‌طور که از نام‌شان پیداست در ازای تبلیغ دستاوردهای‌شان، کاروان یا تیم ورزشی را پشتیبانی مالی می‌کنند. اطلاعات به‌دست آمده نشان می‌دهد که شرکت‌های متقاضی حمایت از کاروان ایران، سال گذشته پیشنهادهای میلیاردی برای همکاری با کمیته ملی المپیک داده بودند به‌طوری‌که تزریق آن به ورزش می‌توانست بار مالی قابل توجهیاز دوش مسوولانش بردارد.
اما با توجه به گذشت یک سال و عدم آغاز همکاری با آنها دیگر نمی‌توان انتظار چنین نتیجه‌ای را از ورود حامیان مالیداشت. به هر حال اسپانسرهاو تبلیغ نام و خدمات آنها جایی در المپیک و میادینش ندارد. آنها در ازای حمایت مالی خود می‌توانندتا پیش از اعزام کاروان و در میادین تمرین و مسابقه ورزشکاران سرمایه‌گذاری لازم را داشته باشند. در واقع حامیان مالیبه دو فاکتور زمان و فضا برای تبلیغ خود نیاز دارند و در ازای در اختیار داشتن کامل آنها حاضر به سرمایه‌گذاری کلان می‌شوند. میزان این دو فاکتور اما به‌خاطر تعلل بی‌مورد کمیته ملی المپیکبه نصف رسیده واین بزرگترین ضرری است که این کمیته به ورزش وارد کرده است. چراکه اگرهمکاری با حامی مالی خیلی وقت پیش از این و به موقع آغاز می‌شد، فدراسیون‌ها هم از مزایای آن بهره‌مند می‌شدند و در این اوضاع اقتصادی بخش زیادی از دغدغه آنها برای اعزام ورزشکار و تیم‌شان به میادین مختلف کاهش پیدا می‌کرد.
البته شاید ناتوانی کمیته ملی المپیک در جذب اسپانسر به‌خاطر نحوه عملکرد مجموعه‌ای باشد که فعالیت‌های اقتصادی، تبلیغاتی و بازرگانی این کمیته را دنبال می‌کند اما به هر حال از این موضوع مهم غفلت شده کهجذب اسپانسر یکی از راه‌های اصلی و به‌نوعی دومین حامی مالی -بعد از کمک‌های دولتی- برای ورزش است.
اگر همکاری با حامیان مالی به موقع آغاز می‌شد، سود حاصل از آن هم شامل شرکت‌های متقاضی می‌شد و هم ورزش اما حالا هر دو طرف از تعلل ایجاد شده متضرر می‌شوند و طبیعی است که دود آن بیشتر به چشم ورزش می‌رود و کاروان ورزش ایران از این بابت ضرر میلیاردی خواهد کرد.
پرسپولیس از ضعف مدیریتی رنج می‌برد؟
بامداد جنوب: پرسپولیسی که روزهای خوبی را با برانکو ایوانکوویچ پشت‌سر گذاشته بود، به‌نظر می‌رسد این روزها درگیر ضعف مدیریتی شده که اگر جلوی این روند گرفته نشود، صدمات جبران‌ناپذیری به باشگاه وارد خواهد شد.
به گزارش ایسنا، از اواخر آذرماه سال ٩٧، که با کنار رفتن حمیدرضا گرشاسبی، سکان مدیرت باشگاه پرسپولیس به ایرج عرب رسید، این باشگاه درگیر حواشی و مشکلات زیادی شد. مشکلات پرسپولیس در دوره مدیرت عرب به‌حدی زیاد بود که حتی در پایان فصل هفته‌ها هواداران این تیم مقابل باشگاه تجمع کردند و با شعارهای خود کنارگیری تیم مدیریتی باشگاه را خواستار شدند. با شروع مدیریت عرب، این باشگاه در حال تدارک دریافت پاداش آسیایی از AFC بود. در آن روزها برانکو هم چندین‌بار به باشگاه اعلام کرده بود مطالبات او را پرداخت کنند و این تصور وجود داشت با دریافت پاداش آسیایی، بدون مشکل مطالبات سرمربی تیم نایب قهرمان آسیا نیز پرداخت می‌شود اما ضعف مدیریت باعث شد، ١ میلیون و ۶٠٠ هزار دلار دریافتی از AFCبدون کوچکترین ثمری در امور جاری باشگاه هزینه شود. از این پول بخشی به‌عنوان پاداش خارج از قرارداد به بازیکنان و مربیان پرداخت شد و بخشی دیگر هم به تامین دیگر امور جاری (که هیچ وقت معلوم نشد کجا بود) اختصاص یافت. نکته جالب این بود که از این پول هنگفت، هیچ مبلغی به‌عنوان بخشی از قرارداد به برانکو پرداخت نشد.
این فقط بخشی از ضعف مدیریت در پرسپولیس بود که در ادامه فصل بهانه لازم برای کنار رفتن برانکو را در اختیار این مربی قرار داد. قطعا اگر در آن مقطع، با پاداش آسیایی، بخشی از قرارداد سرمربی موفق پرسپولیس پرداخت می‌شد، این باشگاه در پایان فصل درگیر انتخاب سرمربی جدید نبود.
روند مدیریت پرسپولیس و ضعف کار او فقط به اینجا ختم نمی‌شود. او که تلاش می‌کرد هر طور که می‌تواند در پرسپولیس بماند، با قهرمانی تیم در جام حذفی و لیگ، به پشتوانه این موفقیت، دیداری با وزیر ورزش داشت و بعدها طوری القا شد که در این دیدار قصد استعفا داشته است. چند روز بعد هم به‌خوبی مشخص شد، مدیر عامل پرسپولیس که حالا محبوبیت چندانی هم در بین بازیکنان ندارد، یک بازی منسوخ شده را در دستور کار خود قرار داده تا خود را از زیر فشار رها کند.
عرب و تیم مدیریتش که با وجود قهرمانی پرسپولیس در ابتدا توانستند محبوبیت حداقلی برای خود نزد هواداران و بازیکنان به‌دست آورند، روزهای تعطیلات پایان فصل را برای خود و هواداران تلخ‌تر از همیشه کردند. درحالی‌که تقریبا همه می‌دانستند برانکو قصد دارد برای همیشه ایران را ترک کند، تیم مدیریتی باشگاه، خود را به ندانستن زد و مدام از تهیه مطالبات برانکو حرف زدند. با این حال سرمربی موفق پرسپولیس که تیمی رویایی برای هواداران این باشگاه ساخته بود، به‌خاطر ناراحتی از خلف وعده‌ها، برای همیشه ایران را ترک کرد. در این شرایط شاید اگر مدیر کار بلدی بر سر کار بود، به‌جای وعده بازگشت برانکو و راه رفتن روی اعصاب هواداران، راه منطقی‌تر را در پیش می‌گرفت.
پربازدید ها