بامداد جنوب: روی کار آمدن دولت یازدهم و بازگشت بیژن زنگنه بهعنوان وزیر نفت به
دولت، با مذاکرات ایران و ۵+۱
برای حل و فصل پرونده هستهای همراه بود. این موضوع اگرچه برای تمامی بخشهای کشور
از سیاسی گرفته تا اقتصادی اهمیت داشت اما بیش از هر چیز بر صنعت نفت سایه انداخته
بود. بعد از شش قطعنامه شورای
امنیت علیه ایران، تولید و صادرات نفت ایران کاهش پیدا کرد اما زنگنه قول داده
بود بلافاصله بعد از برداشتهشدن تحریمها، تولید نفت را افزایش داده و صادرات را
به روزهای پیش از تحریم باز گرداند. این در شرایطی بود که دسترسی نداشتن ایران به
تکنولوژی روز دنیا در سالهای تحریم، شرایط تولید را سخت کرده و از سوی دیگر ایران
در میادین مشترک نیز از همسایگان جا مانده بود. البته بیشترین تمرکز در میادین
مشترک مربوط به میدان گازی پارس جنوبی و میادین نفتی غرب کارون بود.
قطر و عراق در این میدان با تکیه بر توان شرکتهای بزرگ دنیا مشغول
برداشت بودند و از یکسو نبود تکنولوژی و از سوی دیگر مشکلات صادراتی باعث شده بود
تولید ایران کمتر از رقبا باشد. بنابراین منطقی بود که اولین گام بعد از برداشتهشدن
تحریمها، افزایش تولید و بازیابی بازارهای صادراتی ایران باشد. همین اتفاق نیز
افتاد. ایران ظرف چند ماه بعد از اجرائیشدن برجام، تولید نفت خود را تا مرز چهار میلیون بشکه در روز افزایش داد و
صادرات نیز به بالای دو میلیلون بشکه
در روز بازگشت. هر چند که با تحریمهای یکجانبه امریکا علیه صنعت نفت ایران،
صادرات نفت کاهش پیدا کرده اما تولید از میادین نفتی مشترک با قوت ادامه دارد. تا
آنجا که ظرفیت تولید نفتخام از میادین مشترک غرب کارون شامل آزادگان شمالی و جنوبی،
یادآوران، یاران شمالی و جنوبی از ۷۰
هزار بشکه در روز در مرداد سال ۱۳۹۲
به حدود ۳۵۰ هزار بشکه در
روز در پایان سال ۱۳۹۷ افزایش یافته
است. تکمیل و بهرهبرداری از ردیفهای فرآورشی طرح افزایش ظرفیت فرآورش نفتخام در
حوزه غرب کارون در جمع با ظرفیت فرآورش نفتخام به میزان ۱۶۵ هزار بشکه در روز از دیگر دستاورهای دولت در این منطقه
بهشمار میرود. از سوی دیگر ساخت خط لوله گوره–جاسک
نیز آغاز شده که قرار است نفتخام تولید شده در غرب کارون را به بندر جاسک در
سواحل مکران برای صادرات انتقال دهد. علاوه بر میادین غرب کارون، سایر میادین
مشترک نفتی نیز پیشرفت قابل توجهی در تولید داشتهاند. برای مثال تولید نفت از میدان
مشترک آذر در واپسین روزهای سال ۹۵
آغاز شد و روند افزایشی تولید از این میدان نیز ادامه دارد تا آنجا که پیشبینیها
نشان میدهد تا پایان سال جاری تولید روزانه از این میدان به ۶۰ هزار شکه در روز خواهد رسید. همچنین
آغاز تولید نفتخام از لایه نفتی پارس جنوبی نیز دستاوردی مهم بهشمار میرود.
راهاندازی تاسیسات متحرک فرآورش تولید نفت در خلیج فارس و آغاز تولید
از لایه نفتی میدان پارس جنوبی از فروردین ۱۳۹۶
در حالی انجام شد که طرف قطری سالها از این لایه نفتی برداشت کرده بود. اکنون نیز
قرار است توسعه این میدان با هدف افزایش برداشت در قالب قراردادهای جدید نفتی صورت
گیرد، البته این تمام ماجرا نیست. علاوه بر نفت، تولید گاز ایران نیز رکورد جدیدی
را به ثبت رساند. در این سالها با تکیه بر افزایش تولید گاز، خوراک پایداری برای
پتروشیمیها تامین شد و بازار جدیدی نیز برای صادرات گاز ایران گشوده شد تا ایران
از دو مسیر به عراق گاز صادر کند. افزایش تولید گاز از بزرگترین میدان مشترک گازی
جهان از ۲۸۵ میلیون مترمکعب
در روز در پایان سال ۹۱ به ۴۷۴ میلیلون مترمکعب در اسفند ۹۵ رسید. نقطه عطف توسعه پارس جنوبی را
باید در بهار سال ۹۶ جستوجو کرد.
در آن زمان ۵ فاز پارس
جنوبی بهصورت همزمان توسط رئیسجمهوری به بهرهبرداری رسید تا تولید از این میدان
به ۵۵۰ میلیون مترمکعب در روز افزایش
پیدا کند. این رقم در پایان سال گذشته به ۶۰۰ میلیون
مترمکعب در روز رسید و اکنون ایران توانسته به تولید قطر برسد و حتی از آن پیشی بگیرد
و امیدوار باشد عقبماندگی سالهای گذشته را در آینده جبران کند. این افزایش تولید
مدیون راهاندازی فازهای ۱۲، ۱۵ و ۱۶، ۱۷ و
۱۸، ۱۹، ۲۰ و
۲۱، بخشی از فاز۱۳، بخشی از دریایی فاز۱۴، بخشی از فازهای ۲۲، ۲۳ و
۲۴ در جمع معادل ۱۴ فاز استاندارد از سال ۱۳۹۲ تاکنون است. همچنین به مدار آمدن کامل
پالایشگاههای گاز فازهای۱۳ و
۲۲ تا ۲۴ (۸ واحد) با ظرفیت خروجی ۱۰۰ میلیون مترمکعب در روز در سال ۱۳۹۷ و بهرهبرداری از شش سکوی دریایی و چاههای مربوطه با ظرفیت تولید ۸۵ میلیون مترمکعب در روز از دستاوردهای
دیگر این سالها در دولت یازدهم و دوازدهم در میدان گازی پارس جنوبی بهشمار میآید.
از سوی دیگر تا پایان امسال، فازهای۲۲
تا ۲۴ و ۱۳ و بخش دریایی فاز۱۴ تکمیل خواهد شد و به میزان ۸۵ میلیون مترمکعب در روزگاز جدید به تولید این فازها
اضافه خواهد شد. با راهاندازی فازهای جدید پارس جنوبی، میزان تامین گاز کشور از این
میدان از ۳۹ درصد در سال ۱۳۹۱ به ۵۴ درصد در سال ۱۳۹۵ و
۶۳ درصد در سال ۱۳۹۷ افزایش یافته است.