الهام بهروزی:
استان بوشهر در خود جاذبههای طبیعی بکری جای داده است که در نوع خود حائز اهمیت هستند، جاذبههایی که در صورت مدیریت صحیح میتواند به فرصتی برای جذب مسافران و گردشگران داخلی و خارجی بدل شود؛ اما متاسفانه بهدلیل نابخردی و بیدرایتی مسوولان ارشد استان بیشتر این جاذبهها از سوی عوامل انسانی و از مجاری غیرقانونی به تصرف درآمده و در نهایت به نابودی کشیده شده که نمونه این تخریب‌ها در استان کم نیست؛ اما خوشبختانه در چند سال اخیر فعالان و دوستداران محیط زیست به تخریب جاذبههای طبیعی و زیستگاه‌های جانوری و گیاهی واکنش نشان داده و خواهان تعطیلی بسیاری از پروژههایی که تهدیدی برای محیط زیست به‌شمار میروند، شده‌اند.
در تازه‌ترین اقدام علیه طبیعت بکر روستا، شاهد حضور لودرها و بلدوزرها در روستای گردشگری چاهک از توابع گناوه بودیم که ظاهرا بخش خصوصی مجوز اجرای طرح تولید و تکثیر لارو میگو را در این منطقه گرفته است؛ این در حالی است که این روستا از طبیعت بسیار زیبایی برخوردار بوده و توانسته گردشگران بیشماری را در طول سال به خود جذب کند. از این‌رو، اهالی روستا به‌شدت مقابل اجرائی شدن این طرح ایستادند و خواهان توقف کار شدند. همچنین در ادامه شمار زیادی از فعالان و دوستداران محیط زیست با تشکیل زنجیره انسانی در محل اجرای این طرح در روستای گردشگری چاهک با موضوع «نه به تخریب محیط زیست» اعتراض خود را به اجرای طرح تولید و تکثیر لارو میگو در این منطقه به نمایش گذاشتند.
به گزارش گناوه آنلاین، یکی از ساکنان چاهک در این خصوص گفت: از سال ۹۲ به این موضوع اعتراض و به جهاد و کشاورزی، منابع طبیعی، منابع آب، محیط‌زیست و دادگستری شهرستان گناوه شکایت کرده‌ایم. علی زارعی معتقد است پشت این واگذاری‌ها رانت و زمین‌خواری نهفته است؛ هدف اصلی از تصرف اراضی ملی، ساحلی و تخریب طبیعت و محیط زیست پلاک‌بندی و فروش زمین و سودهای نجومی است. اگر کسانی واقعا به‌دنبال سرمایه‌گذاری در بخش تولید و اشتغال هستند، منطقه رودشور بهترین مکانی است که به‌تازگی به‌عنوان قطب اصلی تکثیر و پرورش میگوی کشور معرفی شده است.
یکی از زنان مسن روستا، قدمت درختان کُناری را که در اینجا توسط بلدوزر از بیخ و بن کنده شده، بیش از ۲۰۰ سال می‌داند. کوکب زارعی می‌گوید: این منابع خدادادی را ما و اجدادمان طی سالیان بسیار با جان و دل محافظت کرده‌ایم، حالا هر روز به یک بهانه‌ای جنگل‌های طبیعی را نابود می‌کنند. این زن ۷۰ ساله از دادستان گناوه تقاضا دارد، همان‌طور که قبلا با تخریب کنندگان منابع ملی و محیط زیست برخورد قانونی کرده، حالا هم وارد عمل جدی شود.
نصرالله زارعی از دیگر معترضان طرح تولید و تکثیر لارو میگو در منطقه چاهک می‌گوید: جای تعجب است که چگونه کارفرمای این طرح توانسته از مقامات دولتی مجوز ساخت و ساز در مجاورت خور و تخریب تپه‌های ماسه‌ای چسبیده به دریا و درختان کُنار در کمربند سبز ساحلی را بگیرد.
ناصر زارعی، پیرمرد ۸۱ ساله روستای گردشگری چاهک با اشاره به گله بز و گوسفندانش می‌گوید: این زمین، محل چرای دام و آبشخور روستا طی سالیان طولانی است. او دلیل این ادعایش را پروانه صادرشده از منابع طبیعی و پرداخت عوارض سالانه می‌داند. این پیرمرد باتجربه و دنیادیده می‌گوید: هر کس به هر طریقی باعث تخریب طبیعت و نعمت‌های خدادادی شود به‌طور قطع به عذاب الهی گرفتار خواهد شد.
مسوول انجمن یاوران سبزاندیش طبیعت هم در این خصوص می‌گوید: خور گزک و آبگیر بسیار زیبای آن در فصل زمستان و بهار محل تفریح مردم شهرستان گناوه و گردشگران دیگر نقاط کشور است و در تمام ایام جزء مراتع و محل نگهداری احشام و پناهگاه امنی برای پرندگان بومی و دریایی مهاجر است. باعث تاسف و تاثر است که بدون توجه به عواقب زیست محیطی، چنین مجوزهایی صادر شده است.
به گفته غلامرضا نعمتی، سرمایه‌گذاری که قرار است این طرح را در این منطقه بکر اجرا کند، تخلفات عدیده‌ای از جمله در زمینه روند تمدید مجوز بدون حتی تجهیز کارگاه در بازه زمانی اعتبار مجوز قبلی با عنوان تکثیر لار و میگو و رعایت نکردن فاصله مجاز تا روستا، تهدیدات آلودگی زیست محیطی و بهداشتی، تخریب مرتع غنی ساحلی باقیمانده دارای پوشش گیاهی و درخت کنار کهنسال انجام داده است.
وی با اشاره به اینکه در اجرای این طرح به حریم ۶۰ متر دریا و استحصال ۶۰ درصد بستر خور و رودخانه فصلی گزک تعرض و تعدادی از درختان آن تخریب شده است، تصریح کرد: جانمایی طرح در این منطقه گردشگری خلاف مقررات است و با وجود بزرگ‌ترین زیرساخت شهرک شیلاتی کشور در این شهرستان، واگذاری اراضی ساحلی مرتعی که قابلیت گردشگری و تامین معیشت روستایی دارد به سرمایه‌گذار دارای ابهام و نیاز به تجدیدنظر دارد.
مسوول انجمن یاوران سبزاندیش طبیعت در پایان با اشاره به تجمع فعالان و دوستداران محیط زیت در این منطقه گفت: فعالان شرکت‌کننده از متولی و ناظران این طرح میخواهند دستور توقف تخریب را بدهند و انتظار دارند سرمایه‌گذار آن به شهرک شیلاتی و دیگر نقاط مجاز هدایت شود.
طبق قانون واگذاری اراضی ملی برای طرح‌های کشاورزی و تولیدی شرایطی تعیین شده که نباید از آن عدول کرد. بر اساس ماده ۳ کلیه اراضی در حدود اختیارات جهاد کشاورزی با رعایت کلیه ضوابط به واجدان شرایط به‌جز مواردی که بهصورت مطلق ممنوع شده قابل واگذاری است.
جنگل‌ها، مراتع عمومی، نهالستان‌های عمومی، پارک‌های جنگلی و دست کاشت، حریم قانونی تاسیسات دولتی، راه‌های مسیر اهل ایل کوچ‌نشین و عبور حیوانات از عمده موارد ممنوعه است که اجرای این طرح مغایرت با این موارد دارد. در حالی که یکی از موارد ممنوع در واگذاری چنین طرح‌هایی گواهی بلامعارض است؛ اما مردم شکایت خود را در سال ۹۲ که زمان شروع طرح بوده به مسوولان دستگاه‌های مرتبط ارائه و مخالفت خود را اعلام کردند.
اهالی این روستا که دامدار هستند پروانه چرا دارند و هر سال برای تمدید آن اقدام و پول به حساب دستگاه مربوطه واریز می‌کنند. رئیس منابع طبیعی و آبخیزداری گناوه نیز در این خصوص گفت: حفاظت و صیانت از اراضی ملی از وظایف این اداره است و واگذاری این زمین‌ها به طرح‌های تولیدی مراحل قانونی دارد که پس از بررسی‌های لازم به واجدان شرایط داده می‌شود.
محمود حسنی با اشاره به اینکه مراحل واگذاری زمین‌های دولتی برای اجرای طرح به متقاضیان پس از مجوز و استعلام‌های لازم از سوی امور اراضی جهاد کشاورزی استان انجام می‌شود، افزود: اجرای طرح پرورش لارو میگو باید موقعیت مکانی آن نزدیک به دریا باشد و در صورتی که متقاضی از محدوده قانونی عدول کند با آن برخورد می‌شود.
با این همه، تجربه این واگذاری‌ها در روستاهای ساحلی از جمله روستای قلعه‌حیدر و چاه‌شور نشان داده، نه تنها کمکی به تولید و رونق اقتصادی نمی‌کند، بلکه چراغ سبزی رسمی، برای هجوم زمین‌خواران به مناطق بکر و طبیعی است و از همه مهم‌تر، دامن زدن به جو بی‌اعتمادی و ناامیدی بیشتر مردم به قول و وعده‌هایی است که هر روز از تریبون‌های رسمی در حفظ طبیعت، محیط زیست و عزم راسخ در مبارزه با ویژه‌خواری، رانت و فساد داده می‌شود.
دوستداران طبیعت در این برنامه با مشاهده عینی تخریب و تعرض‌های صورت‌گرفته، زنجیره انسانی حمایت از طبیعت تشکیل و شعار تخریب محیط زیست ممنوع سر دادند. شرکت‌کنندگان در این گردهمایی، محل اجرای طرح تولید و تکثیر لارو میگو را در این منطقه بکر و گردشگرپذیر قابل توجیه ندانستند و خواستار توقف و انتقال به نقطه دیگری شدند.
