داود علیزاده
یکی از
نمادهای عاشورا پوشیدن رخت عزاست. از دیرباز و از دوره ورود اسلام به ایران مرسوم
است که در موسم ماتم عزاداران رخت سیاه به تن کنند. از اینرو در دو ماه محرم و
صفر نیز عزاداران حسینی با پوشیدن لباس سیاه حزن و اندوه خود را در سوگ حسین (ع) و
یارانش نشان میدهند.
در مقالهای
با نام «آيا سیاه پوشيدن در محرم و صفر فضيلت دارد؟» پوشیدن لباس سیاه از دو
دیدگاه مورد بررسی قرار گرفته است. در این نوشتار آمده است: «ديدگاه اول، نظر
کساني است که با عشق و علاقه وصف ناپذيري در ايام محرم سوگواري اهل بيت(ع) بهخصوص
در دو ماه محرم و صفر، لباس سياه به تن کرده و بيرقهاي مشکي بر سر در منازل خود
نصب ميکنند و معتقدند که اين لباس اظهار حزن و همدردي با عترت پيامبر(ص) است. ديدگاه
دوم، نظر کساني است که ميگويند پوشيدن لباس سياه، مفهوم چنداني ندارد و بيخاصيت
است و به نوعي تحتتاثير القائات و تفکرات روشنفکرمآبانه قرار گرفته و با ژستهاي
به اصطلاح علمي و امروزي، به ديدگاه اول حمله ميکنند
و آنان را بهدور از قافله تمدن معرفي ميکنند.
متاسفانه عدهاي نيز به خاطر ناآگاهي از
حقيقت امر، دچار تحير شده و در بلاتکليفي هستند که واقعيت کدام است؟»
با توجه به
اینکه از نظر فقهي، آنچه از روايات استفاده ميشود، مکروه بودن پوشيدن لباس سياه
در نماز و غيرنماز است و از حد کراهت تجاوز کرده است. نکتهاي که
قابل توجه است، این است که عدهاي از فقیهان
میگویند: «پوشيدن لباس سياه در عزاداري امام حسين (ع) از اين حکم کراهت مستثني
است و پوشيدن آن در عزاداري امام حسين(ع) کراهت ندارد.» آنها علت کراهت را اين
گونه بيان کردهاند که پوشيدن لباس سياه در ايام وفات ائمه(ع) به خصوص در ايام
محرم و صفر، در حقيقت اظهار مودت و محبت به ساحت مقدس اهل بيت (ع) است.
با این اوصاف،
پوشیدن لباس عزا در ماه محرم و صفر نمایانگر احترام و ارادات عزاداران به اهل بیت
(ع) است که در رفتار و کردار محبان حسینی نمود یافته است. از این رو، تنپوشها یا
لباسهایی که عزداران و مداحان و ... در مراسم عزاداری حسینی بر تن میکنند،
موضوعی مهم است که امروز بخش مجزایی از دنیای مد و لباس را به خود اختصاص داده
است؛ چراکه این لباسها مبتنی بر فرهنگ عاشورایی و با استفاده از نمادها و
المانهای مذهبی و آیینی تولید شدهاند و از تاریخچه و پیشینه دیرینهای برخوردار
است.
یک طراح و
کارشناس حوزه مد و لباس در خصوص تاریخچه فرهنگ لباس عاشورایی به بامداد جنوب گفت:
موضوع پوشیدن لباسهای سیاه که در ماه محرم و صفر حال و هوای خاص به خود میگیرد،
همواره مطرح بوده و هست. پوشیدن لباس سیاه در ایام وفات ائمه (ع) بهخصوص در ماه
محرم و صفر در حقیقت اظهار مودت و محبت به ساحت مقدس اهل بیت (ع) است. شیعیان و
محبان آن بزرگواران با به تن کردن جامه سیاه، حزن و اندوه خود را ابراز کرده و به
سفارش ائمه (ع) که فرمودهاند: «شیعیان در حزن ما محزونند»، عمل میکنند. بهعلاوه
این سیاهپوشی، خاصیت سازمده دیگری بهنام احیای امر اهل بیت (ع) دارد که بدون تردید
و حتی پیر و جوان، بزرگ و خردسال در ایام سوگواری لباس سیاه میپوشند، یادآور حزن
و مصیبت جانکاهی است که به وجود مقدس حضرت سیدالشهدا (ع) وارد شده است.
آمنه فروردین
در ادامه در مورد پیشینه ترویج لباس سیاه در مراسم سوگواری نیز توضیح داد: بعد از
واقعه عاشورا، زنان رسول خدا اولین کسانی بودند که لباس سیاه به تن کردند و لباس سیاه
به سنتی ارزشمند در میان شیعیان و محبان اهل بیت (ع) تبدیل شد و رواج یافت. بنابراین
پوشیدن لباس سیاه در ایام سوگواری ائمه (ع) بهخصوص در ماههای محرم و صفر نه
تنها کراهت ندارد، بلکه از آن نظر که اظهار همدردی با آن ذات مقدس و احیای امر ایشان
است، دارای فضیلتی بس بزرگ است و بهدنبال این امر مهم، این بنده حقیر چند سالی
است که با فعالیت در حوزه طراحی و دوخت لباس، با برگزاری نمایشگاههای تنپوشهای
عاشورایی بهدنبال حفظ و احیای سنت و فرهنگ لباسهای سیاه و عاشورایی هستم.
وی در خصوص
چگونگی پاسداشت و حفظ لباسهای عاشورایی تاکید کرد: با توجه به اینکه پوشیدن لباس
سیاه در ایام عزاپاری حسینی یک فضیلت است، ضرورت دارد بهمنظور حفظ سنت و فرهنگ
لباس سیاه عاشورایی به یک الگوی ملی لباس عاشورایی در سالهای آینده برسیم و با احیای
هویت تاریخی لباس عاشورایی بهمنظور حفظ و ترویج آن در قالب برگزاری نمایشگاههای
تخصصی مد و لباس اقدام کنیم و تنپوشهای عاشورایی را گسترش دهیم. البته باید این
نوع نمایشگاهها مورد حمایت و توجه قرار گیرد؛ چرا که لباس یکی از عناصر هویتی هر
کشور بهشمار میرود که در خود نمادها و نشانههای بیشماری از فرهنگ آن کشور را
جای داده است.
فروردین همچنین
در پاسخ به این پرسش که آیا پوشیدن لباس و انتخاب رنگ خاصی برای عزا در میان ملتهای
دیگر هم در طول تاریخ رواج داشته است، بیان کرد: مطالعات تاریخی نشان میدهد که در
هر دورهای این عنصر هویتی نه تنها در تاریخ ایران، بلکه در همه دورههای تاریخی بهخصوص
در یونان (رم باستان) و مصریان لباس سوگواری و مناسبتی برای مراسم و آیینهایشان
وجود داشته است.
این طراح لباس
با اشاره به اینکه تنپوشهای عاشورایی و لباس سیاه باید برایمان از اهمیت خاصی
برخوردار باشد، توضیح داد: باید بپذریم که در دورههای اخیر بهدلیل نداشتن برنامهریزی
مناسب و هجوم فرهنگ غربی در حوزه مد و لباس کشور دچار گسست فرهنگی شدهایم؛ اما با
برگزاری و پرداختن به لباسهای عاشورایی و برگزاری و نشستهای تخصصی در این زمینه
مجددا میتوانیم به اصالت خودمان و حفظ فرهنگ و سنت ایرانیاسلامیمان بازگردیم و
با راهاندازی مکان خاصی برای فروش و عرضه لباسهایی با اتکا به هویت ایرانی و
اسلامی به تبلیغ و گسترش و عمومی شدن لباسهای مناسبتی بپردازیم.
فروردین در پایان
در خصوص چگونگی رسیدن به یک الگوی واحد در لباس عاشورایی گفت: برای رسیدن به الگوی
ملی و فراگیر شدن استفاده از این نوع لباس به برگزاری نمایشگاهها اهمیت دهیم.
همچنین با برگزاری جلسات راهبردی با مدیران رسانه ملی و تهیه کنندگان برنامههای
تلویزیونی و رادیوی و هماندیشی با هیات امنای مساجد، هیاتها و مداحان که در راس
قرار دارند و مورد توجه عموم هستند، میتوان در طراحی تنپوشها و لباسهای عاشورایی
برای استفاده مجریان برنامهها، بازیگران، مداحان و هیاتهای عزاداری به ایدهها و
طرحهای خوبی دست یافت و با تولید لباسهای مناسب و متکی بر هویت فرهنگیمان گام
استواری در رسیدن به یک پوشش واحد برداشتهایم و به عمومی شدن لباسهای عاشورایی
کمک کنیم.