|
داود علیزاده- الهام بهروزی
بندر تاریخی «سیراف» یکی از مقولههایی است که در روزنامه بامداد جنوب همیشه از جایگاه ارزندهای برخوردار بوده است؛ چراکه این شهر دیرینه بخش اعظمی از تاریخ و فرهنگ جنوب را در خود جای داده و مرکز ثقل تبادلات فرهنگی، اقتصادی و سیاسی ایران با دیگر سرزمینها در دوره ساسانیان و دوره ورود اسلام بهشمار میرفته و مبدا راه آبی ابریشم بوده است. این بندر تاریخی که در گذشته بسیار پررونق و پرشکوه و محلی امن برای داد و ستد بوده، در قرن چهارم هجری در اثر زلزلهای ویرانگر و مهیب ویران و در زیر دریا و کوه دفن شد.
بعدها سیراف کنونی بر روی سیراف مدفونشده قد برافراشت و در نتیجه برخی از کاوشهای باستانی گوشههایی از تاریخ کهن این سرزمین کشف و ضبط شد. این شهر تاریخی بهواسطه برخورداری از آثار بیبدیل باستانی و تاریخی نظیر مسجد سیراف، گورستان صخرهای سیراف، حوضچههای آب یا گورستان دستهجمعی، چاه آب یا استودان، حوزههای کنده شده در کوه، آتشکده، قلعه لگ لوگه، قلعه کهنه و قلعه کنارک، آرامگاه سیبویه، آرامگاه قطبالدین و... قابلیت ثبت جهانی را دارد. البته ثبت جهانی سیراف زمانی میسر است که تبدیل به یک مطالبه مردمی و جدی شود و زیرساختهای لازم برای محقق شدن این خواسته بحق ایجاد شود. پیش از این ناصر مشهدی، نگارنده کتاب «تحلیلی از ویژگیهای برنامهریزی شهری در ایران» در خصوص ثبت جهانی سیراف به بامداد جنوب گفته است: «برای ثبت جهانی سیراف صرفا اقدام دولتی لازم نیست، بلکه باید در این زمینه فرهنگسازی شود. باید همه مردم مطالبه کنند تا این اثر فرهنگی جهانی بشود! باید همه مردم پی ببرند که منابع تاریخیشان ارزش جهانی شدن دارد! ما بیست سال پیش وقتی دم از حفاظت و احیای منابع گردشگری و تاریخی میزدیم، تکفیر میشدیم؛ اما امروز به همت دوستانی همانند محمد کنگانی، گردشگران خارجی و داخلی سیراف را بهعنوان یک مقصد انتخاب کردهاند. هر چند برای اقامت و اسکان جمعیت گردشگران، سیراف مجهز نیست؛ اما همین که سیراف از سوی توریستهای داخلی و خارجی علامتگذاری میشود و به آن توجه نشان میدهند برای ما باید قابل افتخار باشد. ما انسانهای دانایی بودهایم و ایکاش با همان شاخصهای دانایی سیراف را بسازیم. اتفاقا معدن نفت و گاز ما همان سیراف است! به یاد داشته باشیم که این معادن تمامشونده و فناپذیر، هیچ وقت برای ما ماندنی نخواهند بود! بلکه این تمدن و فرهنگ و تاریخ است که سرمایه واقعی ماست.»
همچنین عماد شیرویس، کارشناس گردشگری و فعال میراث فرهنگی هم در خصوص ساخت و سازهایی که در حومه این شهر تاریخی صورت میگیرد به بامداد جنوب گفته بود: «ما برای اینکه به تمدن و تاریخ آن آسیب نزنیم، نباید اجازه دهیم که ساخت و سازهای غیراصولی در قسمت باستانی و قدیم شهر انجام شود! از اینرو، در حالی که فرمانداری کنگان مدعی است که به ثبت جهانی سیراف کمک میکند ولی متاسفانه در عمل میبینیم که ساخت و سازهای غیراصولی در این مناطق همچنان انجام میشود. بنابراین برای جلوگیری از این اقدامات اشتباه، ضرورت دارد که همافزایی دقیق و شفافی بین نهادهای دولتی و بخش خصوصی صورت بگیرد.»
چند سالی است که در همسایگی این بندر باستانی صنایع عظیم نفتی و گازی جاخوش کرده که از جهتی یک فرصت برای این شهر بهشمار میرود و از سوی دیگر هم تهدیدی برای بقای آن است که در گزارشهای اختصاصی قبلا به این مبحث پرداخته شده است.
در این نوشتار سعی شده به چند و چون راهاندازی سایت بازیافت پسماندهای شهری و صنعتی از سوی شرکت دانشبنیان درینه سیاه در دو کیلومتری سیراف پرداخته شود که تهدیدی برای این شهر گردشگرپذیر بهشمار میرود؛ مسالهای که اعتراض بسیاری از مسوولان و فعالان محیط زیستی و میراث فرهنگی سیراف را به دنبال داشته است که از جمله میتوان به واکنش امام جمعه شهر اشاره کرد.
استقرار سیستم بازیافت پسماند در جوار سیراف منطقی نیست
حجتالاسلام صادق عاشوری در خطبههای نماز جمعه شهر سیراف در این خصوص گفت: سیستم تبدیل و بازیافت زباله بسیار عالی است؛ اما استقرار آن در نزدیکی سیراف باستانی دور از منطق است، سیراف یک منطقه گردشگری است. مردم نگرانند با آمدن این کارخانه سیراف جایگاه جهانی خودش را از دست بدهد.
وی در ادامه با بیان اینکه با توجه به اینکه سیراف کاندیدای ثبت جهانی است همه باید کمک کنند و زمینه را فراهم کنند تا به سازمان یونسکو معرفی شود، تصریح کرد: البته زیرساختهای گردشگری را در سیراف باید تقویت کرد نه اینکه اراضی پیرامونی سیراف و همچنین مراتع اطراف که محل درآمد و زندگی زمستانه عشایر منطقه است، تبدیل به مرکز زبالهسوز شود.
امام جمعه سیراف با اشاره به اینکه بنده با اصل قضیه مشکلی ندارم، تاکید کرد: سیستم تبدیل و بازیافت زباله بسیار عالی است؛ اما استقرار آن در نزدیکی سیراف باستانی دور از منطق است، سیراف یک منطقه گردشگری است. نگرانی ما این است با آمدن این کارخانه سیراف جایگاه جهانی خودش را از دست بدهد.
حجتالاسلام عاشوری با بیان اینکه بنده از مسوولان امر میخواهم مطالعه بیشتری در این موضوع داشته باشند و شتابزده عمل نکنند؛ چراکه هر جای دیگر استان و دور از محل زندگی مردم میشود این کارخانه را احداث کرد، گفت: محیط زیست مردم و محل کسب درآمد مردم نباید تحتالشعاع این مساله قرار بگیرد. بنده این مسائل را از زبان مردم و دلسوزان جامعه گفتم امیدوارم اثر آن را در ثبت جهانی سیراف و ایجاد زیرساختهای فرهنگی ببینیم.
#نه به ساخت کارخانه بازیافت زباله در سیراف
مدیر موسسه سیراف پارس هم در خصوص راهاندازی سایت بازیافت پسماند شهری و صنعتی در جوار سیراف به بامداد جنوب گفت: شرکت دانش بنیان درینه سیاه قرار است طرح سایت بازیافت پسماندهای صنعتی و شهری را به صورت پایلوت در دو کیلومتری سیراف پشت مخازن اجرائی کند. این در حالی است که اولین تجربه آنها در این زمینه است و پیش از این، طرح را فقط در سطح نمایشگاهی اجرا کردهاند. ما با نفس کار مشکلی نداریم اما با راهاندازی آن در دو کیلومتری شهر مخالف هستیم؛ چراکه برای راهاندازی نیاز به 150 تن زباله است که بدون شک انباشت این حجم زباله در این سایت افزون بر بوی مشمئزکنندهای که در فضا پخش میکند، حشرات موذی هم در منطقه افزایش مییابد. متاسفانه این سایت در مسیر رودخانه و در جهت وزش باد قرار دارد که خواه ناخواه بوی بد پسماندها را در فضا منتشر میکند. همچنین در نزدیکی این سایت که قشلاق عشایر منطقه است که از اواخر شهریورماه به اینجا میآیند و اسفندماه به هفتچاه برمیگردند. بنابراین این سایت، زندگی عشایر منطقه را نیز تهدید میکند.
محمد کنگانی در ادامه با بیان اینکه اولین تحصن فعالان میراث فرهنگی و دوستداران سیراف در خصوص راهاندازی این سایت در دانشگاه پیام نور بوشهر با شعارهایی چون «#نه به ساخت کارخانه بازیافت زباله»، «سیراف کاندیدای ثبت جهانی است نه زبالهدانی»، «سیراف را نکشید» برگزار شد، افزود: در فضای مجازی هم ساکت ننشستیم و با ایجاد کمپین «#نه به ساخت کارخانه بازیافت زباله» در شبکههای مجازی به اعتراض خود ادامه داده و خواهان جابهجایی این سایت هستیم و از رسانهها هم میخواهیم یاور شهری باشد که نامزد ثبت جهانی است. بنابراین نباید اجازه بدهیم که این شهر به زبالهدانی تبدیل شود.
وی با تاکید بر اینکه متاسفانه در زمینه جلوگیری از فعالیت این سایت، شاهد حرکت جدی از سوی ادارهکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان نبودهایم و تنها پایگاه میراث فرهنگی سیراف به این موضوع واکنش نشان داده است، تصریح کرد: البته در این زمینه امام جمعه سیراف، شورای اسلامی شهر، بخشداری، موسسه سیراف پارس، فعالان محیط زیست اعتراض خود را اعلام کردهاند و حتی آمادگی خود را برای ایجاد یک کمپین بهمنظور جابهجایی سایت پسماند و انتقال آن به مکان مناسبتر اعلام کردهاند.
کنگانی با اشاره به اینکه شرکت دانشبنیان درینه سیاه که متولی این طرح است، در حال حاضر پیگیر ثبت و اجرائی کردن طرح اختراعی خود است که ظاهرا برای نخستین بار است که در دنیا به این شکل اجرا میشود، گفت: ما باز هم تاکید میکنیم که با نفس کار این شرکت خلاق مخالفتی نداریم منتها سخت به جانمایی این سایت معترضیم. روی سخنم اینجا با مسوولان این شرکت نوپاست که اصلا شرکت و اختراع شما جهانی است، این طرح هم اولین طرحی است که در جهان و در این نقطه میخواهید اجرا کنید. ما مخالف طرح شما نیستیم ولی طرحتان را ببرید چند کیلومتر آنطرفتر! چون تجربهای که سیرافیها در این چند سال در حوزه حضور صنعت در منطقه کسب کردند، باعث شده که دیگر نسبت به اجرای طرحهای این چنینی در حاشیه و نزدیک شهر بدبین باشند و مخالفت کنند. بنابراین از همین جا از مسوولان تقاضا دارم که مجوز این سایت را در فاصله دو کیلومتری شهر صادر نکنند.
بیتردید راهاندازی و ایجاد سایت بازیافت پسماند شهری و صنعتی در همسایگی شهر تاریخی سیراف باید با مجوز دستگاههایی چون سازمان حفاظت محیط زیست، ادارهکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، شهرداری سیراف، بخشداری و... باشد. طبق بررسیهای صورت گرفته از دید کارشناسان مدیریت شهری، سایت بازیافت پسماندهای شهری و صنعتی باید در شعاع 3 تا 5 کیلومتری یا 3 تا 15 کیلومتری شهرها راهاندازی شود که البته در راهاندازی آن باید جهت باد، عمق گودبرداری برای دفن زباله و ... رعایت شود. با این اوصاف، راهاندازی این سایت در شعاع دو کیلومتری شمال شرقی سیراف اقدامی غیرقانونی است که مسوولان امر باید آن را در صدور مجوز سایت بازیافت پسماندهای شهری و روستایی لحاظ کنند.
صدور مجوز فقط برای 2 راکتور سایت بازیافت پسماند سیراف
البته مدیرکل حافظت محیط زیست استان بوشهر در این خصوص به بامداد جنوب گفت: احداث هرگونه سایت بازیافت پسماند اگر بدون رعایت ملاحضات و تمهیدات زیست محیطی در راستای کنترل آلایندهها باشد، موجب ایجاد آلودگیهای محیط زیست بهویژه آلودگی هوا، آب و خاک خواهد شد؛ اما اگر ضوابط و معیارها را رعایت کرده باشد، خطری در بر نخواهد داشت. واحد بازیافت پسماند شرکت «درینه سیاه» دارای مطالعات ارزیابی اثرات زیست محیطی بوده که در مطالعات ارزیابی اثرات زیست محیطی، اثرات منفی یک پروژه قبل از احداث مورد بررسی قرار میگیرد و در خصوص اجرا و یا اجرا نشدن آن طرح از نظر مسائل زیست محیطی تصمیمگیری میشود.
به گفته فرهاد قلینژاد، طرح بازیافت پسماند شرکت درینه سیاه دارای این مطالعات بوده که اثرات آن طی مطالعه ارزیابی زیست محیطی مورد بررسی قرار گرفته و پس از مطالعه مذکور و رعایت کلیه ضوابط و مقررات با اطمینان از عدم تاثیر منفی و با رعایت کلیه ضوابط کنترل آلایندگی از سوی شرکت مذکور مجوز آن فقط برای احداث دو راکتور بازیافت به صورت آزمایشی از سوی سازمان حفاظت محیط زیست کشور صادر شده است که به صورت آزمایشی با دریافت پسماند فعالیت آغاز شود و در صورت اطمینان از فرایند بازیافت و عدم آلایندگی محیط زیست به ویژه آلودگی هوا مجوز قطعی و نهایی صادر خواهد شد.
وی در خصوص جانمایی سایت بازیافت پسماند شهری و صنعتی شرکت درینه سیاه توضیح داد: خوشبختانه فاصله محل ساخت این پروژه از شهر و روستا رعایت شده و مناسب و استاندارد است که فاصله طرح تا شهر سیراف 2000 متر و تا روستا دارای فاصله استاندارد بوده، در حالی که طبق ضوابط و معیارهای استقرار صنایع فاصله یک مجتمع بازیافت باید تا مراکز مسکونی مانند شهرها 1200 متر باشد. بنابراین از نظر فاصله تا مراکز مسکونی در منطقه جای نگرانی نیست؛ اما در خصوص موضوع محدوده باستانی و تاریخی محل تاکنون موردی به سازمان حفاظت محیط زیست اعلام نشده و جا دارد سازمانهای متولی در این زمینه اظهار نظر کارشناسی کنند.
مدیرکل حفاظت محیط زیست استان با تاکید بر اینکه کارخانههای بازیافت با هدف کنترل آلودگیها و تبدیل پسماندها به مواد قابل استفاده دوباره احداث و هدف آنها کاهش و رفع آلودگیهای پسماندها و نه ایجاد آلودگیها است، تصریح کرد: بنابراین اگر ضوابط کنترلی رعایت شود، هیچگاه یک کارخانه بازیافت نمیتواند آلودهکننده باشد و برعکس اینگونه کارخانهها و مجتمعها باعث کمک به کاهش آلایندهها و جلوگیری از آلودگیهای محیط زیست خواهند شد.
قلینژاد در پایان با اشاره به اینکه در خصوص طرح بازیافت شرکت درینه سیاه نیز هدف تبدیل پسماندها به مواد بازیافتی و رفع آلودگی ناشی از دفع غیراصولی پسماندها به ویژه آلودگی خاک، آب و هوا در منطقه است، گفت: زیرا در سالهای اخیر حجم فراوانی از پسماندها بهویژه زبالههای شهری کنگان در خاک بدون رعایت اصول فنی دفن شده و مسائل و مشکلات زیست محیطی فراوانی ایجاد کرده است. در حالی که بازیافت از دفن زبالهها در خاک و ایجاد آلودگیهای زیست محیطی جلوگیری خواهدکرد؛ اما صدور یک مجوز استقرار برای هر طرح اعم از کارخانههای تولیدی و صنعتی و یا بازیافت نافی سایر کنترلها و نظارت و پایشهای زیست محیطی نخواهد بود. سازمان حفاظت محیط زیست پایشها و نظارت خود را هم در حین ساخت و هم بهرهبرداری و فعالیت انجام میدهد و چنانچه فعالیت آن کارخانه موجب آلودگیهای زیست محیطی شود وفق ماده 11 و 12 قانون حفاظت محیط زیست در زمینه جلوگیری از فعالیت آن کارخانه اقدام خواهد شد. بنابراین به مردم کنگان و سیراف اطمینان داده میشود در صورت انتشار هر نوع آلودگی وفق تعهدات اخذ شده از شرکت مذکور فعالیت آن متوقف خواهد شد. به همین دلیل مجوز مشروط به رعایت ضوابط زیست محیطی و فقط برای دو راکتور بازیافت صادر شده است.
راهاندازی سایت بازیافت پسماند بدون مجوز میراث فرهنگی است
در ادامه گزارش نظر معاون میراث فرهنگی ادارهکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان بوشهر را در خصوص صدور مجوز سایت بازیافت پسماندهای شهری و صنعتی در نزدیک سیراف جویا شدیم. نصرالله ابراهیمی در این باره به بامداد جنوب گفت: در این مورد هیچگونه استعلامی از میراث فرهنگی گرفته نشده است. باید در این زمینه استعلام شود و ما مکان در نظر گرفته شده برای این طرح را مورد بررسی کارشناسی قرار بدهیم؛ چراکه برای محدوده دره لگ لوگه یک طرح گردشگری طراحی شده است و اگر این سایت در این محدوده جانمایی شده باید جابهجا شود. گذشته از این، دره لگ لوگه مکانی برای قشلاق عشایر است.
(شایان ذکر است که در کنار این دره، قلعه لگ لوگه بر بستری از سنگهای ماسهای و کنگلومرای سخت ساخته شده است که مصالح به کار رفته در آن سنگ و ساروج است. موقعیت قلعه لگ لوگه به گونهای طراحی و ساخته شده بود که بر گذرگاه و دروازه شرقی بندر سیراف اشراف داشته باشد. هر چند بخش شرقی قلعه تخریب شده؛ اما قسمت غربی قلعه تا حدودی سالم مانده است که حداقل آثار پنج اتاق را در آن میتوان دید. از این قلعه بهعلت اشراف به ورودی سیراف برای دیدهبانی و حفاظت استفاده میشد. به علت کمبود اطلاعات، تاریخ دقیق ساخت و بنیانگذاران این قلعه بهروشنی مشخص نیست؛ اما از بازماندههای ساختمان دو طبقه این قلعه و فرم طاق گهوارهای آن میتوان به این موضوع پی برد که این اثر در عصر ساسانیان ساخته شده است. از این رو، راهاندازی این سایت در محدوده این اثر باستانی تهدیدی برای آن به شمار خواهد رفت.)
به گفته وی، با توجه به اینکه هیچگونه استعلامی از ادارهکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان و یا میراث فرهنگی کنگان در این خصوص گرفته نشده است، بنابراین راهاندازی این سایت خلاف مقرارت حریم بناها و محوطههای تاریخی است و میطلبد قبل از اقدام چنین فعالیتهای صنعتی و شغلی استعلامات لازم از ادارهکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان اخذ شود.
معاون میراث فرهنگی ادارهکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان در مورد وضعیت پرونده سیراف برای ثبت جهانی توضیح داد: سیراف در حال حاضر بهصورت موقت در فهرست شهرهایی با قابلیت ثبت جهانی قرار گرفتهاست؛ اما هیچگونه پروندهای مبنی بر این موضوع تشکیل نشده که برای رسیدن به چنین هدفی و تشکیل پرونده ثبت جهانی نیاز به یکسری مطالعات باستانشناسی، شهری و آسیبشناسی است. بدیهی است این پرونده بهطور کامل باید مورد ارزیابی قرار گیرد و در ادامه با انجام مطالعات کافی و کارشناسیشده، تکمیل پرونده با حضور نمایندگان یونسکو و وزارتخانه میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری پرونده قابل دفاع خواهد بود. پایگاه مستقر در بندر سیراف هم صرفا جنبه حفاظتی- پژوهشی دارد و در حوزه گردشگری و صنایع دستی هم فعالیت میکند.
ابراهیمی در پاسخ به این پرسش مبنی بر اینکه ثبت جهانی سیراف چقدر در رونق صنعت گردشگری در استان میتواند تاثیر داشته باشد، تاکید کرد: بیتردید هر اثری که ثبت جهانی میشود فرصتهایی را ایجاد میکند که میتواند به رونق اقتصاد آن منطقه کمک کند. بندر تاریخی سیراف با قدمت سه هزارساله و شناخته شده در جهان از این قضیه مستثنی نبوده و بیتردید اگر این مهم محقق و سیراف ثبت جهانی شود، به رونق صنعت گردشگری استان و خاصه بندر سیراف کمک خواهد کرد که رونق این صنعت اشتغال و تولید را بهدنبال خواهد داشت و در همه اصناف شاهد رشد درآمدی و رونق اقتصادی خواهیم بود.
معاون میراث فرهنگی ادارهکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان در پایان در پاسخ به این پرسش مبنی بر اینکه چالشهایی که بر سر راه ثبت جهانی سیراف وجود دارد، کدام است، توضیح داد: ثبت جهانی یک اثر نیازمند یک عزم فرامنطقهای است. بنابراین در گام اول باید حس مطالبهگری برای ثبت جهانی سیراف در میان مردم و مسوولان سیراف ایجاد شود. سپس این مطالبهگری باید بهصورت شهرستانی، استانی و کشوری دنبال شود که تاکنون این مطالبه مهم صورت نگرفته است. اکنون اصلیترین موضوعی که تا الان این مهم را به تاخیر انداخته، ساخت و سازهای غیر مجاز روی آثار تاریخی بندر سیراف است که مساحت بالایی قریب به 140 هکتار آثار تاریخی این بندر در معرض ساخت و سازهای غیرمجاز قرار گرفته که این موضوع باید ساماندهی شود. ساماندهی این امر هم نیازمند اعتبار و زمان طولانی است. بعد از آن باید مردم سیراف مشخص کنند که دنبال ثبت جهانی شهر هستند یا توسعه شهری! چون به روشنی مشخص است که توسعه شهرنشینی با توجه به مساحت پایین این بندر و مشرف بودن به دریا و کوه آثار تاریخی موجود را به خطر میاندازد و زیرساختهای شهری هم به آثار ضربه خواهد زد.
در ادامه این گزارش باید ذکر شود که برای ثبت جهانی سیراف باید مرد عمل بود؛ وگرنه با حرف زدن خواستهای محقق نمیشود، بنابراین شهروندان سیرافی برای ثبت جهانی باید مطالبهگر باشند. همچنین مسوولان اجرائی و متولیان حوزه میراث فرهنگی باید زیرساختهای کافی را برای ثبت جهانی این شهر فراهم کنند. بدیهی سیراف در حال حاضر در گردشگری استان نقش پررنگی را ایفا میکند و در فصول خوش آب و هوا پذیرای خیل عظیمی از گردشگران خارجی است که مشتاقانه برای کند و کاو تاریخ و تماشای میراث بهجا مانده از عصر درخشان سیراف به ایران سفر میکنند. حال اگر مسوولان تصمیمبگیر به اهمیت سیراف در گردشگری اعتقادی دارند، بدون شک در زمینه جانمایی سایت بازیافت پسماند شهری و صنعتی شرکت درینه سیاه احساس مسوولیتی بیشتری میکنند. بدون شک بازیافت پسماندهای شهری و صنعتی در نزدیکی شهر تاریخی سیراف نمیتواند خالی از ایراد باشد و بر گردشگری و زندگی مردمان این شهر سایه خواهد انداخت. ای کاش بهجای ایجاد چنین زیرساختهایی، مقدمه ایجاد زیرساختهای موردنیاز جهانی شدن سیراف فراهم میشد.
به گفته شیرویس، فعال میراث فرهنگی، ادارهکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان بهعنوان متولی این حوزه باید به بحث ثبت جهانی سیراف بهصورت جدی ورود کند و دستگاههای تصمیمساز و موثر را فرا بخواند و یک کمیته عالی اجرائی را برای این منظور تشکیل دهد. البته ابتدا برای این مهم باید یک اتاق فکر ایجاد شود! و این ستاد باید متشکل از ادارهکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، استانداری بوشهر، سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس، دادستان عمومی استان (بهعنوان مدعی العموم) صدا و سیمای بوشهر (بهمنظور پوشش اخبار و آگاهیرسانی برای حساس کردن مردم نسبت به موضوع)، فرمانداری کنگان، شهرداری سیراف و بنیاد ایرانشناسی شعبه بوشهر (بهخاطر اینکه هم متولی برپایی کنگره ملی سیراف و هم چندین جلد کتاب را در این رابطه به چاپ رسانده است) باشد. در واقع برای تحقق این مهم همه باید به میدان بیایند و دغدغه داشته باشند تا همافزایی لازم بهوجود بیاید و اقدامات مفیدی صورت بگیرد. البته تاکید میشود که اعضای این کمیته باید از مقامات عالی دستگاههای مذکور و کارشناسان و انجمنهای مردمنهاد موثر نظیر موسسه مردمنهاد سیرافپارس و محمد کنگانی -که رنج بسیاری برای معرفی سیراف به گردشگران متحمل شدهاند- تشکیل شود تا جلسات فرمالیته برگزار نشود و خروجی این کمیته منجر به اقدامات کارساز و موثر شود.
در پایان قابل ذکر است که برای یک بار که شده مسوولان تصمیمساز و تصمیمگیر برای انجام هر کاری ابتدا تمام جوانب کار را بسنجند و بعد اقدام کنند. مجوز صادر کنند. سیراف پیش از این پایکوب چرخ لودر صنعت شده است و دیگر حقش نیست که این بار مسموم بوی مشمئزکننده پسماندهای شهری و صنعتی بشود. بیشک انباشت حجم عظیمی از پسماندها در نزدیکی سیراف میتواند زنگ خطری برای گردشگری این منطقه باشد؛ چراکه زبالهها بزرگترین منبع تولید ماده سمی «دیوکسین» است که برای محیط و انسانها ضرر دارد و افزون براین، اگر پسماندها بهشکل اصولی و در عمق مناسب دفن نشوند، با تولید گاز متان در حجم بالا باعث ایجاد گازهای گلخانهای قوی و موثری میشود که علاوه بر بوی بد و متعفنی که ایجاد میکنند، به پوشش گیاهی منطقه آسیب میزنند و از آن مهمتر سلامت انسان با استنشاق گازهای سمی به خطر میافتد. بنابراین بهنظر میرسد با جابهجایی این سایت و جانمایی آن در فاصله دورتر از سیراف جلوی هدررفت بیتالمال و آسیب زدن به تاریخ و میراث فرهنگی استان گرفته شود.