ابوعلی زرین‌قلم:
چهار ماه مانده به انتخابات، باوجود تعداد زیاد افرادی که تمایل دارند به بهارستان راه پیدا کنند و به‌نوعی هیزم این انتخابات به‌شمار می‌روند اما هنوز هم تنور آن داغ نشده است، چراکه مردم به‌عنوان میدان‌دار اصلی همچنان روزه سکوت گرفته و بخش اصلی و تعیین‌کننده جامعه هیچ نظری برای مشارکت در انتخابات پیش‌رو ندارد.
عملکرد ضعیف و غیرقابل دفاع نمایندگان در مجلس دهم، عملکرد بسیار بد دولت در مساله فساد، رانتخواری گروهی از نمایندگان، کلاهبرداری سیاسی برخی از نمایندگان که با لیست امید به مجلس رفتند و عاقبت از درِ مخالفت با این لیست و تفکر درآمدند همگی باعث شده بسیاری از مردم با احتیاط بسیاری در مورد انتخابات صحبت کنند. در این مورد حتی آنهایی که قصد ورود به عرصه انتخابات هم دارند، احتیاط مفرط کرده هنوز از خط و ربط و تصمیم نهایی خود حرفی نمی‌زنند.
در حالی که تکلیف پایگاه رای اصولگرایی مشخص است و آنها امیدوارند که جریان مخالف و مقابل دست به تحریم صندوق رای بزند تا آنها با خیال راحت و آرای هفت هشت درصدی به مجلس راه پیدا کنند، لیدرهای جریان اصلاحات کار بسیار سختی در پیش دارند و به یک راهکار عملگرایانه برای جذب آرای مردم نرسیده‌اند. هر چند رئیس‌جمهور در سخنان خود در دانشگاه تهران نکاتی را یادآور شد اما مشخصا دلیلی برای این‌که مردم به این حرف‌ها توجه کنند، وجود ندارد. یکی از اصلی‌ترین مشکلات اصلاح‌طلبان با دولتی‌ها این است که آنها فراموشکار و نمک‌نشناس هستند. وقتی دولت روحانی که هیچ پایگاه رای میان مردم نداشت از روی دوش اصلاح‌طلبان انتخاب شد، نزدیکان و وابستگان به او گفتند که هیچ نیازی به اصلاح‌طلبان نداشته و ندارند و این مساله باعث شده تا جریان اعتدالی شیخ حسن روحانی عملا در میان مردم رنگ ببازد.
این روزها در کنار ایده دوگانه رای فهرستی و غیرفهرستی، ائتلاف با جریان‌های دیگر و جدایی از آنها هم به ابهامات افزوده شده است و این چالش که آیا همراه شدن با دیگر جناح‌ها به‌نفع جریان اصولگراست یا نه؛ همچنان مبهم است. در جناح اصولگرا هم آمدن جبهه پایداری زیر چتر شورای وحدت یا جامعه روحانیت به‌نوعی گام نهایی اصولگرایان برای وحدت و به گفته کوهکن، رهایی‌بخش آنها از رمل و اسطرلاب پیروزی است.
تعداد دو راهی‌های انتخاباتی در دو جریان مهم سیاسی کشور روز به روز در حال افزایش است و هچنان یافتن صراط مستقیمی که آنها را راهی بهارستان کند دشوار. اصلاح‌طلبان میان بودن با دیگر گروه‌ها و نبودن سردرگم هستند و اصولگرایان هنوز نتوانسته‌اند پایداری جبهه پایداری در برابر وحدت را بشکنند.
راه سخت اعتدال و اصلاح
این‌که در انتخابات آینده اصلاح‌طلبان، مانند مجلس دهم به صورت ائتلافی در صحنه حاضر خواهند شد یا نه، پرسش بی‌جواب این روزهاست که هرچند با نه قاطعانه امثال محمدرضا عارف به‌عنوان رئیس شورای‌عالی سیاستگذاری همراه بوده اما برخی اظهارنظرها باز هم ابهام‌آفرین است.
معصومه ابتکار از فعالان سیاسی اصلاح‌طلب در این زمینه با بیان این‌که امروز بسیاری از نیروهای صرفا اصلاح‌طلب با جریان اعتدال همگرایی زیادی دارند، گفته است: «به‌دلیل محدودیت‌های اعمال شده، ما در نهایت باز هم به سمت ائتلاف خواهیم رفت».
به گزارش ایرنا، محمدرضا تابش عضو هیات رئیسه فراکسیون امید هم گفته است: «برخی در جریان اصلاحات اعتقاد دارند باید در مسیر انتخابات با سایر جناح‌ها گفت‌وگو شود و برخی نیز اعتقاد دارند باید بی‌محابا و بدون این‌که با سایر جناح‌ها گفت‌وگو داشته باشیم، در عرصه حضور پیدا کنیم، البته در این مسیر مردم تصمیم‌گیرنده اصلی هستند».
این در حالی است که محمد کاظمی، عضو فراکسیون امید مجلس امکان ائتلاف اصلاح‌طلبان با مستقلین را رد نکرده و گفته است: «اتفاق‌های مجلس دهم به معنای رد ائتلاف مجدد نیست، ممکن است شرایطی پیش بیاید که معتدلان هر دو جریان اصلاح‌طلب و اصولگرا باز بتوانند لیست مشترکی داشته باشند».
محمد هاشمی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب هم معتقد است: «جناح اصلاح‌طلب و اعتدالیون مشترکات بیشتری دارند و به هم نزدیکترند و در دو سه انتخابات گذشته که با هم به میدان آمدند پیروزی چشمگیری نصیبشان شد. این دوره هم جز این نیست و اصلاح‌طلبان و اعتدالیون با ائتلاف می‌آیند».
حال با وجود این اظهارات باید منتظر ماند و دید که اصلاح‌طلبان بار دیگر اعتدالیون را در بازی خود ورود خواهند داد یا برای همیشه بر داشته‌های خود تکیه کرده و نتیجه آن را هرچه باشد قبول خواهند کرد.
دوئل با شورای نگهبان
غلامرضا تاجگردون، نماینده مجلس دهم درباره سختی‌های تائید صلاحیت اصلاح‌طلبان از سوی شورای نگهبان سخن گفته است: «شرط گذاشتن برای شورای نگهبان نتیجه‌ای نخواهد داشت و باید وارد رایزنی و مذاکره شد. مثلا شخص عارف بهترین گزینه است. اصلاح‌طلبان متاسفانه نمی‌توانند ظرفیت‌ها را به درستی تشخیص دهند. در صورتی که می‌توان از عارف برای صلح با طرف‌هایی به مانند شورای نگهبان استفاده کرد».
این گفته واکنش‌هایی هم از سوی شخصیت های‌اصلاح‌طلب در پی داشته است. غلامحسین کرباسچی، دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی در واکنش به این گفته آن را بیهوده دانسته و گفته است: «چنین سخنانی را نباید جدی گرفت، چراکه تا انتخابات زمان بسیاری باقی‌مانده است. بنده هم در این زمینه کسی را سراغ ندارم. گفته‌های تاجگردون حرف مستندی نیست و به تعبیری صحبت‌های بیهوده‌ای است».
در همین زمینه محمود صادقی، عضو شورای‌عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان گفته است: «ما می‌گوییم در انتخابات کسی که مجری است ممکن است که مداخله بکند و یک نهاد مستقلی باید باشد که بر تضمین سلامت انتخابات نظارت بکند که دقیقا همان رای مردم از صندوق بیرون بیاید و مهمترین کارکرد شورای نگهبان هم همین است.»
محمد عطریانفر، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی از ضرورت تعامل اصلاح‌طلبان با شورای نگهبان سخن گفته و تصریح کرده است: «ما منظور خودمان در مورد ضرورت حضور حداکثری در انتخابات را با سخنی شروع کردیم که این سخن دلالت دارد بر ضرورت اعتمادسازی جریان اصلاحات با نهادهای قدرت و نهادهای دیگر از جمله شورای نگهبان. این هم یک اقدام پذیرفته شده و پسندیده‌ای است که در دستور کار ماست و ما امیدواریم که ثمربخش باشد».
نکته جالب تعامل اصلاح‌طلبان و شورای نگهبان اما در هفته گذشته از زبان حجت‌الاسلام مصباحی‌مقدم اصولگرا مطرح شد؛ او در این زمینه گفته است: «اصلاح‌طلبان گویا رد صلاحیت را یک مزیت تلقی می‌کنند، برای خود هوادار دست‌وپا می‌کنند. نمی‌گوییم اصلاح‌طلبان سکوت کنند، راهکار اصولگرایان را پیش بگیرند. رئیس مجلس بارها برای چهره‌هایی در میان اصلاح‌طلبان و اصولگرایان واسطه شورای نگهبان شده و وساطت افراد شاخص در شورای نگهبان یک روال عادی است».
با این حال ابوالفضل سروش عضو فراکسیون امید مجلس گفته است: پیش‌بینی می‌کنم که هم مشارکت و هم ترکیب مجلس یازدهم نزدیک به مجلس دهم خواهد بود. علت این‌که هیچ‌کدام از جریانات سیاسی در مجلس یازدهم اکثریت نخواهد بود این است که جامعه به یک حالت تعادل و به این نتیجه رسیده است که کشور را به دست یک جناح به‌صورت مطلق ندهد؛ یعنی جامعه به‌صورت نامحسوس ترکیب مجلس را متعادل می‌کند.
اصلاح‌طلبان و پدیده فراموشکاری به‌نام اعتدال؛
تا صندوق رای، راه سختی در پیش است
ابوعلی زرین‌قلم
چهار ماه مانده به انتخابات، باوجود تعداد زیاد افرادی که تمایل دارند به بهارستان راه پیدا کنند و به‌نوعی هیزم این انتخابات به‌شمار می‌روند اما هنوز هم تنور آن داغ نشده است، چراکه مردم به‌عنوان میدان‌دار اصلی همچنان روزه سکوت گرفته و بخش اصلی و تعیین‌کننده جامعه هیچ نظری برای مشارکت در انتخابات پیش‌رو ندارد.
عملکرد ضعیف و غیرقابل دفاع نمایندگان در مجلس دهم، عملکرد بسیار بد دولت در مساله فساد، رانتخواری گروهی از نمایندگان، کلاهبرداری سیاسی برخی از نمایندگان که با لیست امید به مجلس رفتند و عاقبت از درِ مخالفت با این لیست و تفکر درآمدند همگی باعث شده بسیاری از مردم با احتیاط بسیاری در مورد انتخابات صحبت کنند. در این مورد حتی آنهایی که قصد ورود به عرصه انتخابات هم دارند، احتیاط مفرط کرده هنوز از خط و ربط و تصمیم نهایی خود حرفی نمی‌زنند.
در حالی که تکلیف پایگاه رای اصولگرایی مشخص است و آنها امیدوارند که جریان مخالف و مقابل دست به تحریم صندوق رای بزند تا آنها با خیال راحت و آرای هفت هشت درصدی به مجلس راه پیدا کنند، لیدرهای جریان اصلاحات کار بسیار سختی در پیش دارند و به یک راهکار عملگرایانه برای جذب آرای مردم نرسیده‌اند. هر چند رئیس‌جمهور در سخنان خود در دانشگاه تهران نکاتی را یادآور شد اما مشخصا دلیلی برای این‌که مردم به این حرف‌ها توجه کنند، وجود ندارد. یکی از اصلی‌ترین مشکلات اصلاح‌طلبان با دولتی‌ها این است که آنها فراموشکار و نمک‌نشناس هستند. وقتی دولت روحانی که هیچ پایگاه رای میان مردم نداشت از روی دوش اصلاح‌طلبان انتخاب شد، نزدیکان و وابستگان به او گفتند که هیچ نیازی به اصلاح‌طلبان نداشته و ندارند و این مساله باعث شده تا جریان اعتدالی شیخ حسن روحانی عملا در میان مردم رنگ ببازد.
این روزها در کنار ایده دوگانه رای فهرستی و غیرفهرستی، ائتلاف با جریان‌های دیگر و جدایی از آنها هم به ابهامات افزوده شده است و این چالش که آیا همراه شدن با دیگر جناح‌ها به‌نفع جریان اصولگراست یا نه؛ همچنان مبهم است. در جناح اصولگرا هم آمدن جبهه پایداری زیر چتر شورای وحدت یا جامعه روحانیت به‌نوعی گام نهایی اصولگرایان برای وحدت و به گفته کوهکن، رهایی‌بخش آنها از رمل و اسطرلاب پیروزی است.
تعداد دو راهی‌های انتخاباتی در دو جریان مهم سیاسی کشور روز به روز در حال افزایش است و هچنان یافتن صراط مستقیمی که آنها را راهی بهارستان کند دشوار. اصلاح‌طلبان میان بودن با دیگر گروه‌ها و نبودن سردرگم هستند و اصولگرایان هنوز نتوانسته‌اند پایداری جبهه پایداری در برابر وحدت را بشکنند.
راه سخت اعتدال و اصلاح
این‌که در انتخابات آینده اصلاح‌طلبان، مانند مجلس دهم به صورت ائتلافی در صحنه حاضر خواهند شد یا نه، پرسش بی‌جواب این روزهاست که هرچند با نه قاطعانه امثال محمدرضا عارف به‌عنوان رئیس شورای‌عالی سیاستگذاری همراه بوده اما برخی اظهارنظرها باز هم ابهام‌آفرین است.
معصومه ابتکار از فعالان سیاسی اصلاح‌طلب در این زمینه با بیان این‌که امروز بسیاری از نیروهای صرفا اصلاح‌طلب با جریان اعتدال همگرایی زیادی دارند، گفته است: «به‌دلیل محدودیت‌های اعمال شده، ما در نهایت باز هم به سمت ائتلاف خواهیم رفت».
به گزارش ایرنا، محمدرضا تابش عضو هیات رئیسه فراکسیون امید هم گفته است: «برخی در جریان اصلاحات اعتقاد دارند باید در مسیر انتخابات با سایر جناح‌ها گفت‌وگو شود و برخی نیز اعتقاد دارند باید بی‌محابا و بدون این‌که با سایر جناح‌ها گفت‌وگو داشته باشیم، در عرصه حضور پیدا کنیم، البته در این مسیر مردم تصمیم‌گیرنده اصلی هستند».
این در حالی است که محمد کاظمی، عضو فراکسیون امید مجلس امکان ائتلاف اصلاح‌طلبان با مستقلین را رد نکرده و گفته است: «اتفاق‌های مجلس دهم به معنای رد ائتلاف مجدد نیست، ممکن است شرایطی پیش بیاید که معتدلان هر دو جریان اصلاح‌طلب و اصولگرا باز بتوانند لیست مشترکی داشته باشند».
محمد هاشمی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب هم معتقد است: «جناح اصلاح‌طلب و اعتدالیون مشترکات بیشتری دارند و به هم نزدیکترند و در دو سه انتخابات گذشته که با هم به میدان آمدند پیروزی چشمگیری نصیبشان شد. این دوره هم جز این نیست و اصلاح‌طلبان و اعتدالیون با ائتلاف می‌آیند».
حال با وجود این اظهارات باید منتظر ماند و دید که اصلاح‌طلبان بار دیگر اعتدالیون را در بازی خود ورود خواهند داد یا برای همیشه بر داشته‌های خود تکیه کرده و نتیجه آن را هرچه باشد قبول خواهند کرد.
دوئل با شورای نگهبان
غلامرضا تاجگردون، نماینده مجلس دهم درباره سختی‌های تائید صلاحیت اصلاح‌طلبان از سوی شورای نگهبان سخن گفته است: «شرط گذاشتن برای شورای نگهبان نتیجه‌ای نخواهد داشت و باید وارد رایزنی و مذاکره شد. مثلا شخص عارف بهترین گزینه است. اصلاح‌طلبان متاسفانه نمی‌توانند ظرفیت‌ها را به درستی تشخیص دهند. در صورتی که می‌توان از عارف برای صلح با طرف‌هایی به مانند شورای نگهبان استفاده کرد».
این گفته واکنش‌هایی هم از سوی شخصیت های‌اصلاح‌طلب در پی داشته است. غلامحسین کرباسچی، دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی در واکنش به این گفته آن را بیهوده دانسته و گفته است: «چنین سخنانی را نباید جدی گرفت، چراکه تا انتخابات زمان بسیاری باقی‌مانده است. بنده هم در این زمینه کسی را سراغ ندارم. گفته‌های تاجگردون حرف مستندی نیست و به تعبیری صحبت‌های بیهوده‌ای است».
در همین زمینه محمود صادقی، عضو شورای‌عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان گفته است: «ما می‌گوییم در انتخابات کسی که مجری است ممکن است که مداخله بکند و یک نهاد مستقلی باید باشد که بر تضمین سلامت انتخابات نظارت بکند که دقیقا همان رای مردم از صندوق بیرون بیاید و مهمترین کارکرد شورای نگهبان هم همین است.»
محمد عطریانفر، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی از ضرورت تعامل اصلاح‌طلبان با شورای نگهبان سخن گفته و تصریح کرده است: «ما منظور خودمان در مورد ضرورت حضور حداکثری در انتخابات را با سخنی شروع کردیم که این سخن دلالت دارد بر ضرورت اعتمادسازی جریان اصلاحات با نهادهای قدرت و نهادهای دیگر از جمله شورای نگهبان. این هم یک اقدام پذیرفته شده و پسندیده‌ای است که در دستور کار ماست و ما امیدواریم که ثمربخش باشد».
نکته جالب تعامل اصلاح‌طلبان و شورای نگهبان اما در هفته گذشته از زبان حجت‌الاسلام مصباحی‌مقدم اصولگرا مطرح شد؛ او در این زمینه گفته است: «اصلاح‌طلبان گویا رد صلاحیت را یک مزیت تلقی می‌کنند، برای خود هوادار دست‌وپا می‌کنند. نمی‌گوییم اصلاح‌طلبان سکوت کنند، راهکار اصولگرایان را پیش بگیرند. رئیس مجلس بارها برای چهره‌هایی در میان اصلاح‌طلبان و اصولگرایان واسطه شورای نگهبان شده و وساطت افراد شاخص در شورای نگهبان یک روال عادی است».
با این حال ابوالفضل سروش عضو فراکسیون امید مجلس گفته است: پیش‌بینی می‌کنم که هم مشارکت و هم ترکیب مجلس یازدهم نزدیک به مجلس دهم خواهد بود. علت این‌که هیچ‌کدام از جریانات سیاسی در مجلس یازدهم اکثریت نخواهد بود این است که جامعه به یک حالت تعادل و به این نتیجه رسیده است که کشور را به دست یک جناح به‌صورت مطلق ندهد؛ یعنی جامعه به‌صورت نامحسوس ترکیب مجلس را متعادل می‌کند.
اصلاح‌طلبان و پدیده فراموشکاری به‌نام اعتدال؛
تا صندوق رای، راه سختی در پیش است
ابوعلی زرین‌قلم
چهار ماه مانده به انتخابات، باوجود تعداد زیاد افرادی که تمایل دارند به بهارستان راه پیدا کنند و به‌نوعی هیزم این انتخابات به‌شمار می‌روند اما هنوز هم تنور آن داغ نشده است، چراکه مردم به‌عنوان میدان‌دار اصلی همچنان روزه سکوت گرفته و بخش اصلی و تعیین‌کننده جامعه هیچ نظری برای مشارکت در انتخابات پیش‌رو ندارد.
عملکرد ضعیف و غیرقابل دفاع نمایندگان در مجلس دهم، عملکرد بسیار بد دولت در مساله فساد، رانتخواری گروهی از نمایندگان، کلاهبرداری سیاسی برخی از نمایندگان که با لیست امید به مجلس رفتند و عاقبت از درِ مخالفت با این لیست و تفکر درآمدند همگی باعث شده بسیاری از مردم با احتیاط بسیاری در مورد انتخابات صحبت کنند. در این مورد حتی آنهایی که قصد ورود به عرصه انتخابات هم دارند، احتیاط مفرط کرده هنوز از خط و ربط و تصمیم نهایی خود حرفی نمی‌زنند.
در حالی که تکلیف پایگاه رای اصولگرایی مشخص است و آنها امیدوارند که جریان مخالف و مقابل دست به تحریم صندوق رای بزند تا آنها با خیال راحت و آرای هفت هشت درصدی به مجلس راه پیدا کنند، لیدرهای جریان اصلاحات کار بسیار سختی در پیش دارند و به یک راهکار عملگرایانه برای جذب آرای مردم نرسیده‌اند. هر چند رئیس‌جمهور در سخنان خود در دانشگاه تهران نکاتی را یادآور شد اما مشخصا دلیلی برای این‌که مردم به این حرف‌ها توجه کنند، وجود ندارد. یکی از اصلی‌ترین مشکلات اصلاح‌طلبان با دولتی‌ها این است که آنها فراموشکار و نمک‌نشناس هستند. وقتی دولت روحانی که هیچ پایگاه رای میان مردم نداشت از روی دوش اصلاح‌طلبان انتخاب شد، نزدیکان و وابستگان به او گفتند که هیچ نیازی به اصلاح‌طلبان نداشته و ندارند و این مساله باعث شده تا جریان اعتدالی شیخ حسن روحانی عملا در میان مردم رنگ ببازد.
این روزها در کنار ایده دوگانه رای فهرستی و غیرفهرستی، ائتلاف با جریان‌های دیگر و جدایی از آنها هم به ابهامات افزوده شده است و این چالش که آیا همراه شدن با دیگر جناح‌ها به‌نفع جریان اصولگراست یا نه؛ همچنان مبهم است. در جناح اصولگرا هم آمدن جبهه پایداری زیر چتر شورای وحدت یا جامعه روحانیت به‌نوعی گام نهایی اصولگرایان برای وحدت و به گفته کوهکن، رهایی‌بخش آنها از رمل و اسطرلاب پیروزی است.
تعداد دو راهی‌های انتخاباتی در دو جریان مهم سیاسی کشور روز به روز در حال افزایش است و هچنان یافتن صراط مستقیمی که آنها را راهی بهارستان کند دشوار. اصلاح‌طلبان میان بودن با دیگر گروه‌ها و نبودن سردرگم هستند و اصولگرایان هنوز نتوانسته‌اند پایداری جبهه پایداری در برابر وحدت را بشکنند.
راه سخت اعتدال و اصلاح
این‌که در انتخابات آینده اصلاح‌طلبان، مانند مجلس دهم به صورت ائتلافی در صحنه حاضر خواهند شد یا نه، پرسش بی‌جواب این روزهاست که هرچند با نه قاطعانه امثال محمدرضا عارف به‌عنوان رئیس شورای‌عالی سیاستگذاری همراه بوده اما برخی اظهارنظرها باز هم ابهام‌آفرین است.
معصومه ابتکار از فعالان سیاسی اصلاح‌طلب در این زمینه با بیان این‌که امروز بسیاری از نیروهای صرفا اصلاح‌طلب با جریان اعتدال همگرایی زیادی دارند، گفته است: «به‌دلیل محدودیت‌های اعمال شده، ما در نهایت باز هم به سمت ائتلاف خواهیم رفت».
به گزارش ایرنا، محمدرضا تابش عضو هیات رئیسه فراکسیون امید هم گفته است: «برخی در جریان اصلاحات اعتقاد دارند باید در مسیر انتخابات با سایر جناح‌ها گفت‌وگو شود و برخی نیز اعتقاد دارند باید بی‌محابا و بدون این‌که با سایر جناح‌ها گفت‌وگو داشته باشیم، در عرصه حضور پیدا کنیم، البته در این مسیر مردم تصمیم‌گیرنده اصلی هستند».
این در حالی است که محمد کاظمی، عضو فراکسیون امید مجلس امکان ائتلاف اصلاح‌طلبان با مستقلین را رد نکرده و گفته است: «اتفاق‌های مجلس دهم به معنای رد ائتلاف مجدد نیست، ممکن است شرایطی پیش بیاید که معتدلان هر دو جریان اصلاح‌طلب و اصولگرا باز بتوانند لیست مشترکی داشته باشند».
محمد هاشمی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب هم معتقد است: «جناح اصلاح‌طلب و اعتدالیون مشترکات بیشتری دارند و به هم نزدیکترند و در دو سه انتخابات گذشته که با هم به میدان آمدند پیروزی چشمگیری نصیبشان شد. این دوره هم جز این نیست و اصلاح‌طلبان و اعتدالیون با ائتلاف می‌آیند».
حال با وجود این اظهارات باید منتظر ماند و دید که اصلاح‌طلبان بار دیگر اعتدالیون را در بازی خود ورود خواهند داد یا برای همیشه بر داشته‌های خود تکیه کرده و نتیجه آن را هرچه باشد قبول خواهند کرد.
دوئل با شورای نگهبان
غلامرضا تاجگردون، نماینده مجلس دهم درباره سختی‌های تائید صلاحیت اصلاح‌طلبان از سوی شورای نگهبان سخن گفته است: «شرط گذاشتن برای شورای نگهبان نتیجه‌ای نخواهد داشت و باید وارد رایزنی و مذاکره شد. مثلا شخص عارف بهترین گزینه است. اصلاح‌طلبان متاسفانه نمی‌توانند ظرفیت‌ها را به درستی تشخیص دهند. در صورتی که می‌توان از عارف برای صلح با طرف‌هایی به مانند شورای نگهبان استفاده کرد».
این گفته واکنش‌هایی هم از سوی شخصیت های‌اصلاح‌طلب در پی داشته است. غلامحسین کرباسچی، دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی در واکنش به این گفته آن را بیهوده دانسته و گفته است: «چنین سخنانی را نباید جدی گرفت، چراکه تا انتخابات زمان بسیاری باقی‌مانده است. بنده هم در این زمینه کسی را سراغ ندارم. گفته‌های تاجگردون حرف مستندی نیست و به تعبیری صحبت‌های بیهوده‌ای است».
در همین زمینه محمود صادقی، عضو شورای‌عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان گفته است: «ما می‌گوییم در انتخابات کسی که مجری است ممکن است که مداخله بکند و یک نهاد مستقلی باید باشد که بر تضمین سلامت انتخابات نظارت بکند که دقیقا همان رای مردم از صندوق بیرون بیاید و مهمترین کارکرد شورای نگهبان هم همین است.»
محمد عطریانفر، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی از ضرورت تعامل اصلاح‌طلبان با شورای نگهبان سخن گفته و تصریح کرده است: «ما منظور خودمان در مورد ضرورت حضور حداکثری در انتخابات را با سخنی شروع کردیم که این سخن دلالت دارد بر ضرورت اعتمادسازی جریان اصلاحات با نهادهای قدرت و نهادهای دیگر از جمله شورای نگهبان. این هم یک اقدام پذیرفته شده و پسندیده‌ای است که در دستور کار ماست و ما امیدواریم که ثمربخش باشد».
نکته جالب تعامل اصلاح‌طلبان و شورای نگهبان اما در هفته گذشته از زبان حجت‌الاسلام مصباحی‌مقدم اصولگرا مطرح شد؛ او در این زمینه گفته است: «اصلاح‌طلبان گویا رد صلاحیت را یک مزیت تلقی می‌کنند، برای خود هوادار دست‌وپا می‌کنند. نمی‌گوییم اصلاح‌طلبان سکوت کنند، راهکار اصولگرایان را پیش بگیرند. رئیس مجلس بارها برای چهره‌هایی در میان اصلاح‌طلبان و اصولگرایان واسطه شورای نگهبان شده و وساطت افراد شاخص در شورای نگهبان یک روال عادی است».
با این حال ابوالفضل سروش عضو فراکسیون امید مجلس گفته است: پیش‌بینی می‌کنم که هم مشارکت و هم ترکیب مجلس یازدهم نزدیک به مجلس دهم خواهد بود. علت این‌که هیچ‌کدام از جریانات سیاسی در مجلس یازدهم اکثریت نخواهد بود این است که جامعه به یک حالت تعادل و به این نتیجه رسیده است که کشور را به دست یک جناح به‌صورت مطلق ندهد؛ یعنی جامعه به‌صورت نامحسوس ترکیب مجلس را متعادل می‌کند.
پربازدید ها