فلسطین، کشوری فراموش شده در قلب جهان اسلام و زخمی که نزدیک به 70 سال است بر پیکر مسلمانان احساس می‌شود.

پس از سال‌ها درگیری میان فلسطینی‌ها و سربازان صهیونیستی و برخورد نظامی میان این رژیم و چندین کشور عربی حالا کار به جایی کشیده شده که همه در انتظار انتفاضه‌ای دیگر هستند، البته از طرف مردم فلسطین نه حکام عربی که در خواب غفلت فرو رفته‌اند.

اگر این گروه انصارالله یمن بود که به مسجد‌الاقصی یورش می‌برد و به نمازگزاران حمله می‌کرد شاید می‌دیدیم که جنگنده‌های کشورهای عربی از جدیدترین نوعش که در کارخانه‌های امریکا ساخته می‌شود به‌همراه هزاران سرباز برای دفاع از مسجد‌الاقصی به پرواز در می‌آمدند اما چون آنان که به تجاوز علیه مسجد‌الاقصی می‌پردازند به یهودیان تندرو هستند، واکنش رسمی کشورهای عربی به این مساله تنها به درخواست‌های عاجزانه از شورای امنیت و رهبران امریکایی و اروپایی که برای اعمال فشار بر اسرائیل محدود شده است مثل همان کاری که ملک سلمان بن عبدالعزیز، پادشاه عربستان و چندین مقام و پادشاه دیگر کردند.

یورش یهودیان به مسجد‌الاقصی مساله خیلی مهمی نیست، تلاش برای تقسیم مکانی و زمانی آن خیلی خطرناک نیست و تجاوز به نمازگزاران و نگهبانان مسجد‌الاقصی یک مساله عادی است که نیاز به اقدام فوری ندارد و حرف‌هایی از این قبیل. این چیزی است که نبیل العربی، دبیرکل اتحادیه عرب می‌گوید. همان زمانی که گفت وزرای خارجه عرب در حاشیه نشست‌های مجمع عمومی سازمان ملل برای بررسی نقض‌های مکرر اسرائیل گرد هم خواهند آمد. باید از نبیل العربی پرسید که چرا این نشست باید در نیویورک و نه در قاهره، امان، الجزایر یا موگادیشو برگزار شود. 

موضوع برای حکام عرب و امثال العربی بر سر آمار و ارقام است، نه عمل و اقدام. اینجا باید به اظهارات عبدالفتاح سیسی، رئیس‌جمهوری مصر بپردازیم که نسبت به عواقب وخیم تجاوزات مکرر به مسجد‌الاقصی هشدار داد و از اسرائیل خواست اقدامات جدی را برای خاموش کردن آتش بحران اتخاذ کند. باید از سیسی بپرسیم که اگر اسرائیل شعله بحران را خاموش نکند و همچنان به تجاوزات خود ادامه بدهد، چه کار خواهد کرد. آیا از نیروهای مصری در سینا می‌خواهد تا با تانک‌های پیشرفته و جنگنده‌های اف 16 به‌سمت شهرک ایلات بروند یا برای هشدار دادن بر فراز این شهرک پرواز کنند. بگذارید واکنش نظامی را کنار بگذاریم. بهتر است سوالی مسالمت‌آمیزتر بپرسیم؟ آیا سیسی سفارت اسرائیل را که تنها یک هفته پیش باز‌گشایی کرده‌ است، به‌خاطر حمایت از مسجد‌الاقصی می‌بندد؟ سیسی را رها می‌کنیم و به اردن می‌پردازیم.

 50 نماینده پارلمان اردن بیانیه‌ای را امضا کرده و در آن خواهان بستن سفارت اسرائیل و لغو توافقنامه وادی عربه برای پاسخ به تجاوزات اسرائیل علیه مسجد‌الاقصی شدند. در اینجا باید سوال کنیم که آیا پادشاه اردن به‌طور عملی به این بیانیه پاسخ خواهد داد و سفارت اردن را خواهد بست، به‌ویژه این‌که خود وی قیمومت اماکن مقدس در قدس را برعهده دارد و نگهبانان اردنی مورد ضرب و شتم از سوی نیروهای اسرائیل قرار گرفتند. بر این باور نیستیم که تهدیدهای توخالی کشورهای عربی و هیاهوی آنها از دور نتیجه‌ای بدهد بلکه این سر و صداها تنها با عبارت‌های انشایی گفته می‌شود به این امید که اوضاع آرام شود یا این‌که بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی ترجیح دهد که آنها را از بحرانی خارج کند که در یک زمان نامناسب اتفاق افتاده است، چرا‌که آنها به یک مساله سرنوشت‌ساز مهم‌تر در یمن مشغول هستند.

یا این‌که نتانیاهو حداقل به یهودیان تندرو سفارش کند که چند روز برای احترام به دوستان قدیمی و جدید عرب استراحتی کنند و بعد دوباره به یورش‌های از پیش طراحی شده خود بازگردند یعنی زمانی که غبار تهدیدهای توخالی کشورهای عربی فرو بنشیند. به‌طور حتم اینها نباید باعث شود که محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین و نیروهای امنیتی وی فراموش کنیم که تنها برای تظاهرکنندگان فلسطینی شیر می‌شوند که با برادرانشان در مسجد‌الاقصی اعلام همبستگی می‌کنند. آنها حتی جرات ندارند که یک تار موی ریش یک شهرک‌نشین را که در محوطه مسجد‌الاقصی عربده می‌کشد، بکنند. کسی که یکی از نیروهای امنیتی عباس را ببیند که یک نوجوان بسیار نحیف را از اردوگاه الدهیشه در بیت لحم سیلی و لگد می‌زند پی خواهد برد که یهودیان تندرو چرا با چنین اعتماد به نفس و بدون هیچ هراسی دست به جنایت می‌زنند. 

در همین خصوص عباس به روزنامه‌های اراضی اشغالی می‌گوید که بمبی را در سخنرانی خود در سازمان ملل منفجر کرده است اما زمانی که امریکایی‌ها وی را به گرفتن سلاحی تهدید می‌کنند که مردم فلسطین را خوار کرده و مساله آن را به جایگاهی پست رسانده است، یعنی سلاح پول، اظهارات برعکسی را ایراد می‌کند؛ اظهاراتی که مقدمه‌ای برای کناره‌گیری‌اش از بمب صوتی است که کشورهای عربی و امریکا این روزها برای منفجر نشدن آن بر فلسطین فشار می‌آورند.

 هیچ‌کس خواهان برگزاری نشست وزرای خارجه عرب و سازمان همکاری اسلامی نشد؛ سازمانی که 99 درصد مسلمانان جهان مقر و دبیرکل آن را نمی‌شناسند و حتی نمی‌دانند که چنین سازمانی وجود دارد. برای همین به اینها می‌گوییم که به یمن، سوریه یا عراق بروید و مسجد‌الاقصی را برای نگهبانانی بگذارید که با خون و جان خود می‌جنگند و طالب شهادت هستند. شما شایسته آن نیستید و مسجد‌الاقصی نیز نیازی به شما و ناتوانی ساختگی‌تان و دست داشتنتان با کسانی که پنهان و آشکار خواهان یهودی‌سازی قدس هستند، ندارد.