گلاره جلالی
از زمانی که دولت تصمیم گرفت وام یک‌میلیون تومانی کرونا را برای کمک به مردم پرداخت کند تا اکنون‌که خبر مبنی بر شروع دریافت اقساط را اعلام کرده است حواشی زیاد و همچنین اعتراض قشر ضعیف را با خود همراه داشت.
دولت وقت جمهوری اسلامی ایران اعلام کرد قصد دارد از تیرماه 99 قسط وام‌های یک‌میلیون تومانی کرونا به مبلغ ماهانه 35 هزار تومان را از یارانه‌ها کسر کند؛ اما در این بین که مردم ایران شاهد تورمی سریع (شدید) و در حال سپری کردن روزهای سختی هستند با شنیدن این خبر شعله نا امیدیشان بیشتر شد.
با توجه به این شرایط در ایران و در مقایسه با دیگر کشورها شاهد هستیم، آنها علاوه بر اینکه مبالغ سنگینی به مردم میهن‌شان اهدا کردند؛ برای حفظ سلامتی مردم و جلوگیری از خروج مردم از منزل در روزهای کرونایی شروع به پخش مواد غذایی در بین آنها کردند؛ که تصاویر پخش‌شده از آنها شواهد امر را نشان می‌دهد.
با این اوصاف، دولت ما در ایران فقط سه ماه و آن هم بانک‌های قرض‌الحسنه و چندی دیگر از بانک‌ها دریافت اقساط وام‌های خود را به تأخیر انداختند و در نهایت بعد از چهار ماه از شروع اپیدمی کرونا در ایران کمک دیگرشان اعطای وام یک‌میلیون تومانی به‌صورت قرض‌الحسنه بود که از ابتدا اعلام شد قرار است اقساط آن به‌صورت ماهانه از یارانه مردم کسر شود؛ اما این به‌ظاهر کمک‌ها که خود باعث طولانی‌مدت شدن روزهای قرنطینه نشد و مردمی که با مشکلات مالی روبرو شدند برای امرار معاش و رهایی از بدهی‌های خود وارد بازار شدند. بااین‌وجود در بین آنها مردمی هم هستند که به‌جز یارانه و حقوق اندک نهادها چیزی ندارند که می‌توان از مددجویان تحت پوشش کمیته امداد و بهزیستی و ... نام برد و یا روستایی‌هایی که یارانه تنها درامد آن‌هاست البته یارانه‌ای که طی این سال‌های رکود اقتصادی کمترین افزایش را هم نداشته است.
بااین‌حال، در دوران کرونایی ما شاهد بیش‌ازحد تصور تورم در جامعه هستیم و این موضوع برای قشرهای متوسط رو به پایین غیرقابل و تحمل و دردناک است و گذراندن این روزها از عمرشان برایشان به‌شدت سخت شده است. در کنار تمام این رویدادها شنیدن خبر مبنی بر اینکه شروع کسر قسط‌های وام یک‌میلیون تومانی از حساب یارانه از تیرماه است شوک جدیدی به آنها وارد شد و نگرانی مردم برای به دست آوردن مایحتاجشان بیشتر شد و بالطبع خواهان کسر این مبلغ بعد از پایان بحران کرونا هستند تا بتوانند در این روزهای بد اقتصادی زندگی خود را بگذرانند و امید دارند که صدای آنها به گوش دولت برسد و مانع افزایش مشکلاتشان در این روزها شود.
