یداله شهرجو
حتی بندرعباس تجاری شده با برج‌های هایل میان دریا و آدم‌ها نیز نتوانسته خلوتش را آشفته کند. او از میان همین خیزاب و موج‌ها چنگ انداخته و کلماتش را از دریا گرفته است. متولد سال ۱۳۳۹ است، در اوایل دهه‌ی هفتاد که انجمن شعر و داستان بندرعباس در فرهنگسرای ویران شده رونقی داشت چند بار او را دیده بودم. در این سال‌ها فکر می‌کردم او نیز مانند بسیاری از جماعت شاعر حتماً به گوشه‌ی خلوتی پناه برده است اما اینکه او در تمام این سال‌ها فقط و فقط نوشته است را به سختی باور می‌کردم. «عبدالحسن مهدی حسینی» برای نسل شاعران دهه‌ی هفتاد هرمزگان نام ناشناخته‌ای نیست. مردی متواضع، مهربان و به شدت شاعر؛ وقتی بعد از سال‌ها او را دیدم اولین کلامش هدیۀ کتاب چاپ شده‌اش در دهه‌ی هشتاد توسط انتشارات معتبر «داستان» به مدیریت چهره‌ی نام آشنای ادبیات دهه‌ی هفتاد ایران، فریاد شیری بود و چقدر شرمنده شدم که در همین استان از این رخداد مهم ادبی بی‌خیر بوده‌ام. او دنیایی از نوشته‌های چاپ نشده شامل شعر، داستان و پژوهش‌های مختلف دارد. خودش می‌گوید تقریباً نود کتاب آماده‌ی چاپ دارد. تازه در همین روزها سه مجموعه از کتاب‌هایش به چاپ رسیده است. با توجه به سنش زبان غزل‌هایش امروزی است، سپید را نیز خوب می‌گوید و در شعر گویش می‌تواند پدیده‌ی تازه‌ای باشد.
عرصه‌ی پژوهش برای مهدی حسینی، عرصه‌ی تلاش و ممارستی تحسین‌برانگیز است. او تقریباً توانسته است خط پهلوی را بیاموزد و در پژوهش‌های خود از این فرصت به دست آماده نهایت استفاده را ببرد.
مهدی حسین بازنشسته‌ی یکی از ارگان‌های دولتی است و برای چاپ آثارش مخصوصاً کتاب‌هایی که حاصل تلاش و پژوهش سال‌ها خلوت‌نشینی اوست به حمایت ارگان‌ها و دلسوزان عرصه فرهنگ نیاز دارد.
انتشارات سمت روشن کلمه با توان و بضاعتی اندک به سهم خود در کنار این چهره‌ی ارزشمند عرصه ادب و فرهنگ هرمزگان قرار دارد.
تازه های سایت
پربازدید ها