سکینه مقاتلی
امروزه آموزش‌وپرورش همگانی به‌عنوان یکی از ارکان توسعه پایدار شناخته‌شده است و اغلب صاحب‌نظران و متفکران مسائل تربیتی بر این نظرند که معلمان، بزرگ‌ترین و مهم‌ترین عامل مؤثر در جریان تعلیم و تربیت هستند.
بنابراین اولین قدم در جهت رسیدن به کادر آموزشی موفق درک عواملی است که بر کیفیت فعالیت معلمان مؤثر است. یکی از این عوامل، رضایت شغلی معلمین است. نگارنده در مقاله‌ای پژوهشی با عنوان «بررسی رابطه بین رضایت شغلی معلمان و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان» مورد مطالعه مدارس ابتدایی شهرستان بوشهر به این موضوع پرداخته است.
نتیجه این پژوهش نشان می‌دهد که بین میزان پیشرفت تحصیلی در دانش‌آموزانی که معلمان آنها رضایت شغلی بالایی داشتند و دانش‌آموزانی که معلمان آنها رضایت شغلی پایینی داشتند تفاوت معنی‌داری وجود دارد و میزان پیشرفت تحصیلی در دانش‌آموزانی که معلمان آنها رضایت شغلی بالایی داشتند به‌طور معنی‌داری بیشتر از دانش‌آموزانی است که معلمان آنها رضایت شغلی پایینی داشتند.
معلمان هسته مرکزی دستگاه تعلیم و تربیت و مجریان حقیقی این امر حیاتی هستند و تأثیر آنان بر جامعه به‌اندازه‌ای زیاد است که می‌توان گفت سعادت مملکت در دست کسانی است که به تعلیم و تربیت فرزندان کشور اشتغال دارند.
رضایت شغلی این گروه اجتماعی دارای اهمیت بسیار است. رضایت شغلی معلمان از عوامل متعددی نشست می‌گیرد ازجمله: تأمین نیازهای مالی، سن، تأثیر والدین باسواد یا معلم، ارتقاء شغلی، ماهیت شغل معلمی و ... که هرکدام در جای خود دارای اهمیت و توجه است.
جامعه‌ای که پیشرفت می‌خواهد و خواستار توسعة کشور، صنعت و تکنولوژی است و نمی‌خواهد از جوامع دیگر عقب بماند چاره‌ای جز توجه به اقشار شغلی مختلف جامعه به‌خصوص معلمان ندارد. معلمانی که با همه مشکلات شغلی، مالی، ارتقائی و ... هنوز هم در صف مشتاقان تعلیم و تربیت ایستاده‌اند و ذره‌ای از اشتیاقشان کم نشده است.
چه بد حکم می‌کنند، آنان که کارایی اقشار زحمت‌کش و مفید و مؤثر جامعه را ناچیز می‌پندارند. اقشاری که به‌واقع تمامی جامعه مدیون آنان‌اند و به‌راستی جامعه‌ای وجود نخواهد داشت اگر آنان نباشند. اگر معلمی به میزان کافی تأمین مالی نشده باشد و مثلاً بر سر اجاره خانه با صاحب‌خانه درگیر باشد و یا برای تأمین زندگی خود مجبور به انتخاب شغل دوم باشد، چگونه می‌تواند با آشفتگی فکری و خستگی، فرزندان جامعه را برای پیشرفت و توسعه کشور تربیت کند.
بنابراین جهت توسعه نيروي انساني موجود در كشور كه ركن اصلي سازندگي است لاجرم بايد به تربيت‌دهندگان نيروي انساني حاضر در كشور توجه كافي و شايسته‌اي داشت و رضايت شغلي آنان را بررسي کرد و عللي را كه موجب نارضايتي آنان را فراهم مي‌كند شناسايي و در از بين بردن آن و يا حتي كاستن آن همت گماشت. چرا كه معلمان با داشتن رضايت شغلي، انگيزه لازم را جهت تربيت افراد جامعه بدست آورده و موجب رشد و شكوفائي امر تعليم و تربيت فراهم خواهد شد.
پربازدید ها