کریم جعفری

14 دی‌ماه سال 1393 در میان شک و شبهه بسیاری از آن‌هایی که تجربه نشریه کاغذی را در استان بوشهر داشتند، شروع کردیم، راهی را شروع کردیم که باید چند دهه پیش از ما در استان بوشهر شکل می‌گرفت و با مردم پیوندهای عمیق پیدا می‌کرد. همه در ماندگاری ما شک داشتند، چه اینکه نهاد قدرت هم به‌شدت تخریب می‌کرد و دوستان نادان هم کم هیزم بر آتش این تخریب نمی‌ریختند که شاید نمدی زیاد شود از آن کلاهی برای خود بسازند که البته کلاه شد، ولی بر سر خودشان رفت که بماند. هفت سال از آن روز گذشته و ما از فردا وارد هشتمین سال انتشار روزنامه بامداد جنوب می‌شویم، مسیری که آمده‌ایم فرازونشیب فراوان داشته است و این فرازونشیب هنوز ادامه دارد. برای بسیاری سوال این است که چگونه روزنامه را اداره می‌کنیم و پول اداره این روزنامه از کجا می‌آید؟ سوالی است درست، صحیح و قابل توجه که باید هم پرسیده شود چراکه بر اساس دو دوتای ریاضی و با جمع و تفریق داده‌های موجود که همان تخریب نهاد قدرت و همیاری دوستان نادان در کنار وضعیت بغرنج اقتصادی و به‌هم ریختگی نظم اجتماعی ناشی از ظهور و بروز فضای مجازی بود ما نباید باشیم، اما برخی کارها دست ما نیست و دست خداست؛ این ایزد بزرگ است که می‌خواهد بامداد جنوب باشد، بایستد و ثابت کند که «توکل و توسل» عامل مهمی در موفقیت است. ما در طول این سال‌ها اساس کارمان را بر صداقت و شفافیت گذاشتیم و دلیل عمده ماندگاری را علاوه بر دلایل برشمرده‌شده در بالا، همین عامل می‌دانیم. با مردم صادقانه رفتار کردیم، درد مردم را گفتیم و مانند برخی‌ها به پای مطالبات مردم، معامله نکردیم و نخواهیم کرد. اینکه ما برای مردم دعوا کنیم، برای حق‌وحقوق جوانان استان با مثلا یک پتروشیمی دعوا کنیم و یکی دیگر برود و کاسبی کند، این کار را نکردیم و نخواهیم کرد. صداقت و مردانگی باعث‌شد تا دوستان بسیاری جذب کنیم، این دوستان در همه جای این استان یاری‌گر و همراه ما هستند. امروز که به‌دلیل مشکلات بسیار اقتصادی نفس نشریات کاغذی به شماره افتاده، بامداد جنوب فارغ از یارکشی‌های سیاسی و صنفی به‌عنوان نماد استان بوشهر در جراید کشور با افتخار و محکم به راه خودش ادامه می‌دهد و با دعای خیر مردم، تا روزی که پروردگار یکتا اراده کند، هر روز صبح منتشر خواهد شد. در طول این سال‌ها مشکلات کم نبوده و تمام هم نخواهند شد، اما یاد گرفتیم که برای تک‌تک این مشکلات بجنگیم و به پیش برویم، یاد گرفتیم به نهاد قدرت وابسته نباشیم و آزادگی را انتخاب کردیم و این رمز تداوم ما است...