علی پورتنگستانی:
در میان چشمان متعجب خبرنگاران حاضر در کوچه اول خیابان سئول، وکیل خانمی که به‌عنوان نماینده شستا به فدراسیون فوتبال مراجعه کرده بود، با اعلام اینکه فرم مزایده را به‌صورت کامل پر کرده، خبر از حراج ساختمان فدراسیون برای جبران خسارت وام دو میلیون یورویی دریافتی فدراسیون فوتبال از شستا داد. اتفاقی بی‌سابقه که باید آن را یکی از پس‌لرزه‌های قرارداد ننگین با مارک ویلموتس دانست.
پس از ماجرای فسخ قرارداد مارک ویلموتس، خسارت‌های ناشی از این قرارداد و شکایت سرمربی سابق تیم ملی به فیفا برای دریافت غرامت شش میلیون یورویی و البته پس از مدت‌ها سکوت، مهدی تاج به دفاع از این قرارداد پرداخت. رئیس سابق فدراسیون فوتبال گفت: «این‌طور که بقیه درباره پرونده ویلموتس فکر می‌کنند نیست و هنوز می‌گویم قرارداد خوب است». حالا این قرارداد «داروندار» فوتبال ایران را به تاراج برده و مدعیان قرارداد خوب، پیدا نیستند که پاسخی به این وضعیت بدهند. دو ماه پس از این صحبت‌های رئیس پیشین فدراسیون فوتبال، دفاع از قرارداد ویلموتس و البته اطمینان دادن از پیروزی در فیفا، رای محکومیت فدراسیون فوتبال صادر شد. فیفا در پرونده ویلموتس فدراسیون فوتبال ایران را به پرداخت شش میلیون و 137 هزار و 500 یورو و پرداخت پنج درصد جریمه محکوم کرد. جریمه‌ای بی‌سابقه برای فوتبال ایران که نتیجه سال‌ها بی‌برنامگی و بی‌تجربگی مدیران فوتبالی این کشور بود. این در حالی است که در آن روزها، خبرنگاران از مهدی تاج پرسیدند آیا در صورت محکومیت به‌عنوان امضاکننده قرارداد مسوولیت را می‌پذیرد و حاضر به پرداخت این مبلغ می‌شود یا نه که جواب او این بود: ما هشت میلیون در فیفا داریم که تضمین بدهی‌های ماست».
اما چیزی که برای هواداران فوتبال عجیب بود اینکه چرا رئیس فدراسیون باز هم با حرف‌هایش سعی در گول زدن آنها داشت. به گواه اسناد و در زمانی که برخی افراد ادعا می‌کردند فدراسیون فوتبال 10 میلیون دلار از فیفا طلب دارد، مشخص‌شد که تمام پول فوتبال ایران 7/2 میلیون دلار است و سه میلیون دلار هم بودجه برای هزینه‌های عمرانی در حساب فدراسیون وجود دارد. حتی با جمع این دو عدد نیز حساب فدراسیون نزد فیفا 7/5 میلیون دلار می‌شد و امروز این مبلغ با کمک‌های سال 2020 (در صورت تصویب 500 هزار دلار آن) به 7/6 میلیون دلار رسیده که فدراسیون فوتبال فقط از 7/3 میلیون آن می‌تواند برای هزینه‌های جاری خود از جمله پرداخت غرامت ویلموتس استفاده کند. هرچند از این مبلغ هم، حدود 200 هزار دلار آن به کارلوس کی‌روش پرداخت شد که برای پاداش سومی جام ملت‌های 2019 به فیفا شکایت کرده بود و به لطف ندانستن تیم مدیریتی فدراسیون فوتبال، پاداشی برای عنوانی که وجود نداشت به این مربی پرداخت شد و حالا این پول حدود 5/3 میلیون دلار است.
اما این یک طرف ماجرا است. چند روز قبل بود که وکیل شستا با نماینده قانون در محل فدراسیون فوتبال حاضر شد و درب آن را پلمپ کرد و در حالیکه انتظار می‌رفت به‌زودی این محل به حراج گذاشته شود، پادرمیانی‌ها فعلا و موقتا نتیجه داده و برگزاری مزایده خرید این ساختمان به تعویق افتاده است. حدود یک‌سال‌ونیم قبل، فدراسیون فوتبال ایران برای پرداخت مطالبات مارک ویلموتس بلژیکی سرمربی سابق تیم ملی، دو میلیون یورو از شرکت شستا که زیرمجموعه تامین اجتماعی بود، دریافت کرد.
با هماهنگی‌هایی که فدراسیون و شرکت شستا داشتند، فدراسیون فوتبال متعهد شد این مبلغ را در فروردین‌ماه ۹۹ به این شرکت پرداخت کند. در حالی که حدود چهار ماه از فرصت قانونی فدراسیون فوتبال گذشته بود، شرکت شستا با ورود نمایندگان مجلس و نهادهای نظارتی اقدامات حقوقی برای تسویه حساب طلب دو میلیون دلاری به فدراسیون فوتبال را انجام داده و بعد از اینکه فدراسیون در زمان مقرر و مهلت‌های داده‌نشده، نتوانست بدهی خود را تسویه کند، با شکایت در مجتمع قضائی شهید صدر، حکم توقیف اموال فدراسیون فوتبال را گرفت. البته با مداخله و پادرمیانی وزارت ورزش این مزایده و حراج به تعویق افتاد و در صورتی‌که تا پایان سال طبق وعده داده‌شده فدراسیون فوتبال با شستا تسویه حساب نکند این پرونده دوباره به جریان خواهد افتاد و باید دید مسوولان فدراسیون در فاصله کمتر از سه ماه مانده تا پایان فرصت داده شده توانایی فراهم کردن و پرداخت چنین مبلغ سنگینی را دارند یا نه.
حالا سوال این است، در چنین شرایطی هیات‌رئیسه و مدیران وقت فدراسیون فوتبال در زمان عقد و فسخ قرارداد مارک ویلموتس، چگونه به راحتی به‌کار خود ادامه می‌دهند؟ اگر مجمع فدراسیون فوتبال، در خواب است، چرا نهادهای نظارتی تا این حد بی‌تفاوت به موضوع هستند؟ سازمان بازرسی کل کشور پرونده‌ای برای امضاکنندگان قرارداد ویلموتس باز کرد که مشخص نیست این پرونده به کجا رسید که فدراسیون فوتبال به محله «برووبیای» این افراد تبدیل شده و حالا داعیه حضور در انتخابات پیش‌رو را هم دارند.
چگونه است افرادی که پرونده باز دارند، به راحتی از کشور خارج می‌شوند؟ مگر می‌شود فردی که پرونده باز دارد آن هم در چنین موضوع مهمی؛ به راحتی از کشور خارج شود و کَک کسی هم نگزد؟ آیا آنهایی که «داروندار» فوتبال را به تاراج برده‌اند، نباید به‌جای تبدیل کردن فوتبال به محله «برووبیای» خودشان، پاسخگوی پرونده‌ای باشند که نفس فوتبال را گرفته است؟ آنهایی که این روزها بیش از هر زمان دیگری خوشگذرانی می‌کنند و برای انتخابات فدراسیون فوتبال در حال برنامه‌ریزی هستند، آن هم در حالی که عرقی سرد بر پیشانی فوتبال ایران بابت این قرارداد نقش بسته است.
