بامداد جنوب: نبود یک نماینده از استان بوشهر در راس مدیریت کمیسون
انرژی مجلس شورای اسلامی تقریبا به یک رویا تبدیل شده است، مسالهای که بهخودی
خود تاثیر بسیار زیادی بر ورزش استان بهخصوص فوتبال داشته است. این در حالی است
که بوشهر یکی از اصلیترین قطبهای انرژی کشور است ولی یکهزارم پولی که از این
انرژی بهدست میآید، خرج ورزش این استان نمیشود. آیا این یک جفای بزرگ در حق
ورزشکاران این استان نیست؟!
بیش از چهار سال از تصویب قانونی که ورزش استان بوشهر
را تحت تاثیر خود قرار داد میگذرد. قانونی که باعث شد منطقه ویژه اقتصادی پارس
نتواند از باشگاههای حاضر در ورزشهای قهرمانی حمایت مالی کند. مسالهای که باعث
شد پارس جنوبی پس از حضور سهساله در لیگ برتر در نهایت به لیگ دسته یک کشور سقوط
کند. در فصل جدید آنها بهخاطر این موضوع ضربههای سختی خوردند و شانس صعود دوباره
به لیگ برتر را از دست دادند. از طرفی دیگر، تیم فوتبال ساحلی پارس جنوبی هم که در
سالهای اخیر از سوی منطقه ویژه حمایت میشد، برای حضوری قدرتمند در فصل جدید
روزهای سختی سپری میکند. اما از همه اینها مهمتر، انتخابات هیاترئیسه کمیسیون
انرژی مجلس شورای اسلامی به شکلی پیشرفت که دیگر نباید حتی از سوی نمایندگان این
استان در کمیسیون انرژی مجلس هم انتظار زیادی داشت. همانطور که در خبرها خواندید،
فریدون حسنوند بهعنوان رئیس این کمیسیون انتخاب شد. همچنین «قاسم ساعدی» بهعنوان
نائبرئیس اول و «احمد مرادی» بهعنوان نائبرئیس دوم در کمیسیون انرژی انتخاب
شدند. در این میان هیچ نامی از نمایندگان استان بوشهر به چشم نمیخورد، اتفاق
عجیبی که در نوع خود جالب بود. هنوز هم این مساله برایمان روشننشده که نمایندگان ما
خودشان نمیخواهند برای ورود به هیاترئیسه مجلس دستی تکان دهند یا واقعا از عهده
این کار برنمیآیند، البته برای ما فرقی هم
نمیکند چراکه ثابت شده است اگر نمایندهای هم در هیاترئیسه داشتیم اتفاق خاصی
برای ورزش استان رخ نمیداد. در مجلس دهم و در برههای از زمان، خانم الماسی و
عبدالحمید خدری جزء هیاترئیسه کمیسیون انرژی مجلس بودند ولی از سوی آنها در جهت
حمایت از باشگاههای ورزشی استان نه تنها حرکتی انجام نشد، بلکه وضعیت بدتر هم شد.
اما این نکته را نمیتوان فراموش کرد که به هرحال آنها نماینده قلب انرژی کشور
هستند.
بیشتر از این وارد حوزه سیاست نمیشویم ولی واقعیت این است که این حوزه عجیب
با حوزه ورزش گره خورده است. همانطور که در گزارشهای قبلی خوانده بودید، حدود 52
رشته ورزشی در استان خوزستان زیر نظر منطه ویژه نفت و گاز این استان اداره میشوند.
علاوه بر این نمایندگان این استان و استانهایی مانند بندرعباس در سالهای اخیر
سعی و تلاش زیادی کردهاند که با حضور در جمع هیاترئیسه کمیسیون انرژی بتوانند از
وزارت نفت به ورزش استانشان کمک مالی برسانند. اما در استان بوشهر همهچیز فرق میکند،
در واقع باید گفت در این استان از هر کسی باید انتظار کمک به ورزشهای محبوب بهخصوص
فوتبال داشت، الا از نمایندگان مجلس!
کافی است که یک فلشبک به زمانی داشته باشیم که خانم الماسی نماینده مردم جم و
عسلویه در مجلس شورای اسلامی بود. نمایندهای که در زمان خود، قول و وعدههای
زیادی برای حمایت مالی از باشگاه پارس جنوبی جم داده بود و در کمال تعجب همه دیدند
که ایشان نه تنها برای این تیم کاری انجام نداد بلکه یکشبه همه حرفهایش را
فراموش کرد. در آن زمان ما به این نحوه برخورد خانم نماینده با باشگاه پارس جنوبی
انتقاد کردیم و معتقد بودیم که اگر ایشان واقعا میخواستند کاری انجام دهند، این
همه قول و وعده نمیدادند. اما حالا بهنظر میرسد که شیخ موسی احمدی (نماینده جم
و عسلویه) و در کنار آن عبدالکریم جمیری (نماینده بوشهر، دیلم و گناوه) در حال
پیمودن مسیری هستند که خانم الماسی قبلا آن را پیموده است. عضویت در کمیسیون انرژی
یکی از خواسته اصلی ورزشکاران استان بوشهراز نمایندگان مجلس بود، چراکه نمایندگان
از این طریق میتوانستند حق واقعی ورزشکاران استان بوشهر را بگیرند. از میان چهار
نماینده، جمیری و احمدی توانستند به کمیسیون انرژی راه پیدا کنند؛ اما آیا آنها در
دو سال اخیر توانستهاند کاری برای ورزش استان انجام دهند؟ آنها توانستهاند بودجهای
سنگین از وزارت نفت برای بهبود باشگاههای ورزشی استان دریافت کنند؟ شیخ احمدی توانسته
است وزارت نفت را راضی کند که بودجهای برای تیم فوتبال پارس جنوبی جم و تیم
فوتبال ساحلی پارس جنوبی اختصاص دهد؟ شاید برخی بگویند طبق قوانین آنها نمیتوانند
چنین کاری را انجام دهند ولی چرا دیگر نمایندگان استانهای دیگر از عهده چنین کاری
برآمدهاند؟
نمایندگان عزیر استان بوشهر در مجلس، ورزشکاران این استان از شما نمیخواهند
که در کمیسیون انرژی یک مقام بالا بهدست آورید ولی اگر برای تحقق وعدههای خود به
ورزش استان وارد این کمیسیون شدهاید پس چرا کاری انجام نمیدهید؟ آیا واقعا دغدغهای
مهمتر از این هم برای شما وجود دارد؟ چطور وقتی پای فضای مجازی و محدود کردن آن
به وسط میآید، سریع دست بهکار میشوید و زیر نامه را امضا میزنید ولی وقتی
نوبت به گرفتن حق ورزش استان از منطقه ویژه انرژی پارس که میشود، در سایه مینشینید
و نظارهگر هستید؟ تا چه زمانی این همه پول باید در جیب باشگاههای پایتختنشینی
برود که همه را به باد بدهند؟ تا چه زمانی تیمهای استان بوشهر بهخاطر نداشتن پول
برای حضور در مسابقات به این و آن التماس کنند؟ تا چه زمانی ورزشکاران ما باید
برای رفتن به مسابقات کشوری و حتی خارج از کشور به بسیاری التماس کنند تا پول لازم
جهت سفر به منطقه موردنظر را بهدست آورند؟
حرف اصلی ما این است که متاسفانه نمایندگان استان
بوشهر در کمیسیون انرژی در دو سال اخیر عملکرد بسیار بدی در حوزه ورزش داشتهاند و
بهنظر هم نمیرسد که آنها قصد تغییر شیوه خود را داشته باشند مگر اینکه معجزهای
رخ دهد!