علی پورتنگستانی: عملکرد فاجعه‌بار کاروان ورزشی ایران در المپیک 2020 نمایاگر دوران تاریک ورزش کشور زیر نظر مدیری است که دوران ریاست خود را، دوران موفقی قلمداد می‌کند. وزیر ورزش و جوانان دولت یازدهم و دوازدهم را باید یکی از بدترین مدیران تاریخ ورزش کشورمان بدانیم، بدون هیچ قیدوشرطی!

مسعود سلطانی‌فر در حالی این روزها مشغول تحویل دادن وزارت خانه خود به دولت بعد است که در آستانه ثبت یک رکورد بسیار منفی در سطح بین‌المللی است. عملکرد او به‌گونه‌ای بوده که جای دفاعی برای خود باقی نگذاشته است. در واقع باید گفت با مرور اتفاقاتی که در دوره مدیریت سلطانی‌فر در دستگاه ورزش رقم خورد، می‌توان به این باور رسید رئیس دستگاه ورزش دولت روحانی در چهارسال دوم ریاست‌جمهوری او هرگز نتوانست توقعات و انتظارات جامعه ورزش را برآورده سازد. مدیران وزارت ورزش بیشتر از آنکه به‌دنبال هدف‌گذاری‌های صحیح در ساختار مدیریتی ورزش باشند، گام به سوی رفتارهای سیاسی و بعضا سلیقه‌ای برداشتند. مداخله در برگزاری انتخابات فدراسیون‌های ورزشی و حذف مدیران کارآمد و روی کار آمدن مدیران سفارشی در راس فدراسیون‌های مدال‌آور در ورزش کشور نشانه بارز این اتفاق بود.

با وجود این، سلطانی‌فر در اظهارنظرهای خود دستگاه ورزش را یکی از موفق‌ترین مدیریت‌های تاریخ ورزش ایران معرفی می‌کرد غافل از اینکه منتقدان پیش‌بینی ناکامی محض کاروان ورزشی ایران در بازی‌های المپیک را داشتند، اما سلطانی‌فر و صالحی‌امیری نه‌تنها این انتقادها را نپذیرفتند، بلکه تاکید داشتند کارنامه طلایی آن‌ها در دولت یازدهم و دوازدهم با ثبت موفقیت‌های فراوان ورزشکاران ایرانی در المپیک تکمیل خواهد شد.

سلطانی‌فر در آستانه ثبت منفی‌ترین رکورد عملکرد ایران در ادوار المپیک

رفته‌رفته شانس ورزش ما در رشته‌های مختلف کمتر می‌شود، با حذف تیم ملی والیبال و باخت میرزاده و نجاتی در کشتی فرنگی حالا تنها به تعداد انگشتان دست، شانس کسب مدال را داریم. در ابتدای المپیک ورزشکارانی زیادی از ما شانس مدال داشتند که حالا این تعداد به کم‌تر از 10 نفر کاهش پیدا کرده است. فعلا تنها مدال طلای کاروان ایران از سوی جواد فروغی کسب شده است. کاروان ورزش ما باز هم دورنمایی تاریکی به چشم می‌بیند، کار در کشتی آزاد و فرنگی بسیار سخت است، کاراته شانس زیادی ندارد، مدال گرفتن گرایی و ساروی مثل معجزه می‌ماند. والیبال خلاف دوره گذشته، اصلا از گروه خود صعود نکرد، پرامیدترین ورزشکار ما در دوومیدانی بدترین رتبه ممکن را کسب کرد، به هر حال به‌جز فروغی در تیراندازی، در هیچ رشته‌ای بهتر از دوره قبل نبودیم، یک المپیک آسیایی دیگر برای کاروان ورزش ما فعلا دورنمای روشنی ندارد، شانس 12 نفر برای پیش‌بینی هفت مدالی که در ابتدای کار داشتیم بسیار سخت شده است، قرعه‌های بد در کشتی فرنگی ما را دل‌رنجه کرده است. ورزش ما در المپیک 1964 توکیو، المپیک 1988 سئول، المپیک 2008 پکن، از المپیک قبل و بعد خودش ضعیف‌تر عمل کرده است. حالا با این تفاسیر باید گفت که کارنامه تاریک سلطانی‌فر در ورزش ایران با المپیک ۲۰۲۰ تکمیل می‌شود چراکه با روندی که ورزشکاران ایرانی در المپیک در پیش گرفته‌اند و عملکرد ضعیفی که از خود به نمایش گذاشته‌اند به‌نظر می‌رسد ضعیف‌ترین عملکرد ایران در ادوار مختلف المپیک در دوران سیاه سلطانی‌فری رقم بخورد.

اگر تا پیش از این با افتخار از فوتسال، والیبال، بسکتبال، فوتبال ساحلی تکواندو کشتی وزنه‌برداری و … صحبت می‌شد امروز در شرایطی قرار داریم که یا همه این ورزش‌ها در افت به‌سر می‌برند یا به‌دلیل سوء‌مدیریت وزیر ورزش، قهرمانان این رشته‌ها به کشورهای دیگر پناهنده شده‌اند. اگر تا پیش از این تیم ملی ایران به چنان قدرتی با کی‌روش رسیده بود که زدن حتی یک گل به ایران به آرزوی تیم‌های آسیایی تبدیل شده بود با بی‌تدبیری وزیر ورزش در کنار گذاشتن کیروش و روی کار آوردن ویلموتس، شرایط تیم ملی به‌گونه‌ای شد که حتی برای صعود از دور اول مقدماتی جام جهانی، ایران در وضعیت بغرنج و حساسی قرار گرفت و به سادگی مقابل تیم‌هایی مثل عراق و بحرین شکست خورد و به سختی به دور بعد بازی‌ها راه پیدا کرد.

اما آنچه امروز در جدول توزیع مدال‌های رشته‌های مختلف ورزشی در بازی‌های المپیک قابل‌مشاهده است، نشان از ناکامی و شکست تفکرات مدیریتی زوج سلطانی‌فر و صالحی‌امیری است. به باور بسیاری از کارشناسان دوره مدیریتی سلطانی‌فر و گودرزینمره قبولی نگرفت. هرچند مسعود سلطانی‌فر و سیدرضا صالحی‌امیری امیدوارند با درخشش کشتی‌گیران فرنگی‌کار و آزادکار ایرانی در دایره طلایی طلسم ناکامی‌های دنباله‌دار و سریالی خود را بشکنند، اما وضعیت موجود و نتیجه‌گیری تیم‌های اعزامی به مسابقات المپیک این حقیقت را فاش کرد که ورزش ایران گرفتار سیاست‌گذاری‌های غلط مدیران سیاسی شده‌است. البته که ناکامی‌ها و تصمیم‌گیری‌های غلط مسعود سلطانی‌فر تنها به حوزه المپیک بازنمی‌گردد، بلکه تصمیم‌گیری‌ها و مداخله‌های غیرمنطقی وی در حوزه‌های مختلف ورزشی افتضاح‌های بزرگی نظیر قرارداد ویلموتس را به‌بار آورد.