علی پورتنگستانی:
بهنظر
میرسد آنهایی که از ورود نهادهای نظارتی به پرونده VAR احساس خطر کردهاند، در حال طراحی همزمان دو راه برای
برونرفت از این مخمصه خودساخته هستند. اما سوال اصلی این است که چطور شد تکنولوژی
که قرار بود فوتبال کشورمان را به مسیر درستی هدایت کند، خود باعث ایجاد حاشیههای
بیشتر برای فدراسیون فوتبال کشورمان شد؟
از یک
مرز توانمندی و اقتدار عبور کرد و آنها دیگر دستشان به ملت ایران نمیرسد». نیازی
به ذکر اسم فردی که این جملات را چندسال پیش فریاد میزد نیست؛ همه میدانند. اگر
کمتر از یکدرصد هم پیدا شدند که این جملات برایشان ناآشناست، اگر کلیدواژه
«کاغذپاره» را جستوجو کنند، خیلی سریع به خالق این جملات کلیدی میرسند. نیاز به
زیادهگویی درباره اثرات این «کاغذپاره» بر عرصههای مخالف سیاسی–اجتماعی در ایران نیست چون بهغیر از «چهار درصد»
خاص، بیشتر مردم ایران، آن را تماموکمال حس کردهاند. فارغ از این موضوعات؛ اما
بهنظر نمیرسید عرصهای پَرت و دورافتاده از سیاست، یعنی عرصه ورزش، هم روزی به
خاطر همین «کاغذپاره» زانوی غم بغل کند. تازهترین تاثیری که آن کاغذپاره معروف بر
ورزش و فوتبال ایران گذاشته مربوط به استفاده از سیستم VAR در ورزشگاه آزادی است. بدون درنظرگرفتن اهمال یا تلاش فدراسیون
فوتبال در این عرصه، هیچیک از 15 شرکتی که با فیفا در تجهیز ورزشگاهها به این سیستم،
طرف قرارداد هستند بهدلیل تحریمها حاضر نشدهاند به فدراسیون فوتبال ایران سیستم VAR را اجاره دهند. یک شرکت هنگکنگی در این
زمینه پیشقدم شده بود ولی از قضا خبر رسیده است که این شرکت نه تنها دفترش در
بلژیک نبوده بلکه سرمایهگذاران اصلی آن اسرائیلی بودند.
البته
در این مورد گفته شده که این شرکت هم از امریکا و تحریمهای احتمالیاش ترسیده و به
فیفا نامه زده که ما دیگر نمیتوانیم با ایران بهدلیل تحریمها کار کنیم که با
توجه به حواشی بهوجود آمده احتمال رخ دادن چنین اتفاقی بسیار کم است. اما ماجرای
اصلی چیست؟ صبح یکشنبه اهالی فوتبال، با یک شوخی جالب، به لبخند آمیخته شد؛ «برخی
منابع به اصطلاح خبری به یک خبرگزاری خبر دادند که شرکت هنگ کنگی SIMPLYLIVE در نامهای به فیفا اعلام کرده حاضر به
همکاری با فدراسیون فوتبال ایران نیست و حالا احتمال دارد فیفا میزبانی را از ما
بگیرد».
ساعتی
بعد خبر به شکل دیگری به یک خبرگزاری دیگر برای انتشار سپرده شد؛ «فیفا بعد از ورود
این سیتم به ایران و نصب آفلاین آن در بازی ایران و کره جنوبی از هر دو طرف قرارداد
استعلام گرفته که طرف هنگکنگی که در بلژیک قرار دارد اعلام کرده بهخاطر هجمه
برخی رسانههای ایران تمایلی به ادامه همکاری با ایران ندارد و حالا ممکن است
میزبانی را از ما بگیرند».
این دیگر اوج شاهکار است؛
شرکت هنگکنگی که در بلژیک واقع شده...یعنی فدراسیون همچنان اصرار دارد شرکت هنگکنگی وابسته
به رژیم صهیونیستی را تنها و تنها بهدلیل داشتن یک نمایندگی در بلژیک، متعلق به
این کشور بداند.
قراردادی
در کار نبود؛ فقط توافق بود
اما
ماجرا از اینجا به بعد جذاب میشود. وقتی در پی انتشار این دو خبر موازی که بهنظر
میرسد تلاشی است برای
کم کردن حساسیت نهادهای نظارتی به ماجرای قرارداد با شرکت مشکوک هنگکنگی و شاید
هم هشداری است برای ترساندن مجلس که اگر به این موضوع ورود کنید فیفا ما را تعلیق
میکند، یکی از چهرههای شناختهشده فوتبال ایران با یکی از مدیران ارشد فوتبال
ارتباط برقرار میکند تا از صحت و سقم این خبر مطلع شود، پاسخ جالبی میشنود؛ احتمال
گرفتن میزبانی از ما ربطی به VAR ندارد،
موضوع سامانه بلیتفروشی است. اصلا قراردادی با شرکت هنگکنگی بسته نشده بود که
فسخ شود یا لغو شود. فقط یک توافق بود.
گرفتن
میزبانی بهخاطر قطع همکاری؟!
طنز
ماجرا این جاست که میخواهند احتمال لغو میزبانی ایران را به این موضوع ربط بدهند.
ایران در زمان کارلوس کیروش قرارداد خود با یک تولیدی پوشاک را لغو کرد و آن
تولیدی هم برگهها و توافقها را برایفیفا فرستاد. آیا فیفا ما را تنبیه کرد و میزبانی
را از ایران گرفت؟ مارک ویلموتس به فیفا نامه زد و علنی نوشت تحریمها باعثشده
ایران نتواند دستمزد من را بپردازد (مشابه همین نامه را برانکو هم در پرسپولیس
برای فیفا نوشت و سپس قراردادش را فسخ کرد) آیا فیفا ما را تعلیق کرد یا میزبانیمان
سلب شد؟ فیفا چرا باید در حمایت از یک شرکت هنگکنگی، ما را تنبیه کند؟ مگر این
اولین قراردادی است که در ایران فسخ میشود؟!
پای
صهیونیستها به فوتبال ایران باز شده است؟
اگر چه
با توجه به اینکه تنها شرکتی که میتواند تجهیزات VAR را در مسابقات تحت نظر AFC تامین
کند، شرکت بریتانیایی Hawk Eye است و این شرکت نیز به علت تحریمهای
ظالمانه علیه ایران نتوانست تجهیزاتش را وارد کشورمان کند، فدراسیون فوتبال برای
اینکه رودرروی AFC قرار
نگیرد، ترجیح داد در بازی با کره استفاده از این فناوری بهصورت آفلاین و صرفا یک
آزمایش داخلی برای فوتبال ایران باشد و تیم داوری دیدار با کره هم نمیتوانست از VAR استفاده کند. البته این پایان حواشی VAR نبود و
پس از بازی با کره، پایگاه خبری طرفداری، مدعی شد که شرکت طرف قرارداد با فدراسیون
فوتبال ««Simplylive صهیونیستی بوده و دو مدیر ارشدش که البته در
سالهای گذشته روی تمام فعالیتهای این شرکت اشراف داشتند، ساکن اسرائیل هستند و
تکنولوژی انتقال تصویرش را هم از یک شرکت اسرائیلی میگیرند».
در
حالی که مسوولان فدراسیون فوتبال درباره این ادعا سکوت کردهاند، دیروز حمید
سجادی، وزیر ورزش در حاشیه پیادهروی به مناسبت هفته تربیتبدنی به این مساله
واکنش نشان داد و گفت: «هنوز گزارش دقیقی به دست من نرسیده است. منتظرم گزارش
مشروح و کاملی بهدستم برسد». با واکنش وزیر ورزش بهنظر میرسد فدراسیون فوتبال
باید پاسخگوی اتهام همکاری با یک شرکت اسرائیلی باشد، اتهامی بزرگ که باید دید مسوولان
فدراسیون چه پاسخی برای آن دارند.
گرچه حساسیت مجلس به موضوع VAR و پیگیریهای احسان قاضیزادههاشمی که در برنامه خارج از گود
تلویزیون به احتمال نفوذ افراد وابسته به رژیم تلآویو در قرارداد و توافق
فدراسیون با شرکت هنگ کنگی اشاره کرد و جدیت مهدی فروردین، احمد راستینه و سردار
کوثری در برخورد با آمران و عاملان این کار، نشان میدهد نه بیانیه سراسر اهانت
فدراسیون فوتبال و نه مانور ملاقات در مجلس نتوانسته فدراسیون را از مخمصه خودساخته
خارج کند.