مردم شریف و نجیب بوشهر، در نقطه‌ای از ایران ساکن هستند که  به‌طور تقریبی همه نقاط آن از دیلم تا عسلویه دروازه دریایی کشور به‌شمار می‌رود. به‌همین دلیل این نقطه از خاک ایران همواره مورد تهاجم قدرت‌های زمانه بوده است و این مردم سلحشور، دریادل و وطن‌دوست، به‌دلیل اینکه در زمان گرفتاری از طرف دولت مرکزی به آن‌ها کمکی نشده، در فرهنگ سیاسی خود، نوعی نگاه دولت گریزی و بیگانه‌ستیزی دارند و با توجه به این تاریخ سیاسی و اجتماعی، نه دلبسته کامل دولت‌ها هستند و نه اعتمادی به کشورهای بیگانه دارند، به همین دلیل، ساحل‌نشینان درآمدشان به‌نوعی وابسته به‌ دریا و آنهایی که دور از ساحل هستند، کشاورزی و کار خدماتی را پیشه کرده‌اند. 

هر چند پیش از این تنها کسانی که در بنادر زندگی می‌کردند، نگاهی ویژه به‌ دریا داشتند، ولی در حال حاضر چنین نیست و اکثر این مردم، چندان امیدوار به سرمایه‌گذاری و سودآوری در زمینه‌های دیگر نیستند و بیش از پیش متوجه دریا شده‌اند. بنابراین از دولت و کارگزاران استانی انتظار است که آن‌ها نیز برای اعتمادسازی بیشتر و صدالبته تولید امنیت توسط مردم و از طریق مردم، توجه ویژه‌ای به‌توسعه و رونق تاسیسات دریایی و دریانوردی داشته و در نهایت برای افزایش درآمد روزی‌گیرندان از دریا اقدامی موثر داشته باشند. البته توجه ویژه به دریا ودریانوردی نباید باعث شود که سایر قابلیت‌های استانی مدنظر قرار نگیرد و یا استفاده بهینه از آنها نشود، بلکه نگاه ویژه برنامه‌ریزان به دریا، می‌تواند محور توسعه استان را مشخص و فعالیت سایر بخش‌ها را با نگاه به بازرگانی دریایی تعیین کند. 

با توجه به اینکه در زمان بحث و بررسی برای بودجه‌نویسی سال 1395 و نیز برنامه ششم توسعه هستیم، در استان نیز، برای توسعه همه جانبه و استفاده از تمام ظرفیت‌ها، از صاحب‌نظران و برنامه‌ریزان و به‌ویژه خبرگان محلی در شهرستان‌ها و نیز هر کدام از آگاهان امور در هر نقطه‌ای از استان و کشور در زمینه تدوین بهترین برنامه جامع استانی (به‌ویژه در مورد دریانوردی و درآمدهای دریایی) کمک گرفته شود.

لازم به‌ذکر است که برای انجام این اقدام مهم، می‌بایست سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی استان بر اساس دورنمای چشم‌انداز توسعه 1404 کشور و استان، همه قابلیت‌ها و محدودیت‌ها را مدنظر قرار داده و بهترین برنامه قابل اجرا را برای سال آینده و نیز بهترین و مناسب‌ترین پیشنهادت را جهت برنامه ششم توسعه کشور در مورد استان ارایه کند.

از این‌رو، برنامه‌ریزان استانی باید همت کرده و هر چهار گام لازم برای رسیدن به توسعه را به درستی و با موفقیت بردارند. این چهار گام که عبارتند از «دقت در تعیین اهداف»، «تعیین محور توسعه استان»، «تدوین برنامه» ور«دقت در اجرای برنامه» است، بدون آگاهی کامل برنامه‌ریزان از همه مسایل کلان استان ممکن نیست. 

هدف از جمع شدن آگاهان، تکمیل حلقه تصمیم‌گیری است چرا که آینده استان در گروی مطالعه دقیق و کشف مشکلات اساسی و نیز برنامه‌ریزی مناسب برای حل آن است که در نهایت باید با عمل و رفتار مناسب، مطابق برنامه، در محور توسعه و به‌سوی هدف از پیش تعیین‌شده باشد. این امر نیز میسر نیست مگر اینکه همه قابلیت‌ها به صورت بخشی و منطقه‌ای شناسایی و مدنظر قرار گیرد وبا همکاری و مشارکت مردم نیز شروع شده وبه سرانجام برسد. اگر برنامه نهایی به گونه‌ای تنظیم شود که مردم احساس کنند اجرای برنامه به سود آنان هست، بی‌شک در اجرای آن فعال خواهند بود و به‌نوعی بر اجرای آن نیز نظارت خواهند کرد که در این صورت هم سود فرد و هم سود جامعه در آن دیده می‌شود