کریم جعفری

بازی رسانه‌ای ارتش رژیم صهیونیستی و رسانه‌های هم‌سو با این رژیم برای حمله به ایران روز گذشته داغ بود! بیش از 100 جنگنده ارتش عبری شامل اف16 و اف15 با استفاده از خاک قبرس اقدام به تمرین نشست و برخواست به‌صورت همزمان و سوختگیری هوایی کردند –که کمتر از 40 فروند جنگنده سوختگیری کردند– که به گفته یکی از رسانه‌های صهیونیستی چیزی جز هدر دادن میلیون‌ها دلار پول نبود؛ چراکه به اعتراف خود آن‌ها، موضوع نزدیک شدن و حمله به تاسیسات هسته‌ای ایران غیر ممکن است. قبلا در مورد مسیری که این رژیم با کمک امریکایی‌ها و رژیم اشغال ترکیه برای رسیدن به مرزهای شمال غربی ایران در نظر گرفته، مطالبی را گفتیم و نوشتیم. اما اینکه آیا در رزمایش برگزارشده خلبان‌های این رژیم برای یک مسیر بیش از 3500 کیلومتر رفت و برگشت که در آن هیچ درگیری هوایی و تلاش برای فرار از موشک و بهره گرفتن از پس‌سوز جنگنده نیز در نظر گرفته نشده باشد، تمرین کرده‌اند یا نه. سران این رژیم به‌خوبی می‌دانند که هر اقدام هوایی، زمینی یا موشکی بر علیه ایران با ترور یک رزمنده یا دانشمند بسیار متفاوت است و سرعت موشک‌های ایران بسیار بیشتر از هواپیماهای این رژیم است و اگر اقدامی نیز در حوزه هوایی صورت بگیرد و حتی اگر جنگنده‌ای سالم برگردد، فقط باید امیدوار باشد که در جاده‌ای روستایی فرود بیاید. به همین دلیل حمله هوایی یا فرستادن جنگنده‌ها به فاصله بیش از 1500 کیلومتری آن هم به منطقه‌ای که مشخص نیست دقیقا چه‌چیزی منتظر آن‌ها است، بیشتر شبیه یک طنز می‌ماند هر چند که امریکایی‌ها در طول چند هفته گذشته بارها از این رژیم خواسته‌اند در مورد تهدید معتبر علیه ایران دست به یک‌سری اقدام‌های عملیاتی بزنند که این‌بار با مخالفت رژیم صهیونیستی روبه‌رو شد و در نهایت این رژیم تاکید کرده در صورتی که سوخت‌رسان‌های امریکایی در این رزمایش سوخت مفتی بدهند، با این اقدام موافقت کردند. به همین دلیل با پرواز این تعداد جنگنده (که البته چیز خاصی هم نیست) و سپس ضریب دادن به آن قصد داشتند پیامی را منتقل کنند. این مسیر فرضی از قبرس شروع شده، با عبور از خاک ترکیه و شمال سوریه و شمال عراق در نهایت به مرزهای ایران ختم می‌شود. در حقیقت این مسیر هزاران کیلومتری در حالی باید طی شود که در طول این مسیر خطرهای بی‌شماری نهفته است. احتمال موفقیت چنین طرحی برابر با صفر است و حتی اگر ایران حتی یک موشک پدافندی هم نداشت به لحاظ فنی این اقدامی عبث و بیهوده است. در واقع، این رزمایش‌ها بیشتر برای قوت قلب دادن به شهرک‌نشین‌ها، تلکه کردن شیوخ عرب، بالا بردن سطح چانه‌زنی در مذاکرات هسته‌ای و به قول معروف ترساندن برای امتیاز گرفتن و... است. این‌ها هیچ ارزشی ندارند.