محرم و صفر که می شود نام تعزیه خوانی و شبیه خوانی را بیشتر می شنویم آیینی که واقعه کربلا را بصورت نمایش میدانی به تصویر می کشد این هنر سینه به سینه از گذشته به ارث رسیده است در روستاهای اطراف شهرستان گناوه از گذشته های دور آئین  تعزیه خوانی  برپا می شده است 

هنر شبیه خوانی و رجز خوانی در کنار عشق و علاقه،  مهارت و توانایی خاصی را می طلبد به خصوص نقش های منفی  در تعزیه که باید بتواند با هنر و توانمندی بی رحم و قساوت دشمنان امام حسین را به تصویر بکشد. اغلب تعزیه خوانان موفق از همان کودکی در مراسم تعزیه خوانی نقش بر عهده داشتند و به تناسب سن و سالشان نقش ها تغییر کرده است .

از سید  عبدالرضا صدری فرزند مرحوم سید علی نقی صدری ( از تعزیه گردانان قدیم ) که دست اندرکار کنونی تعزیه است تاریخ تعزیه خوانی را جویا شدم گفتند ،  جد ما مرحوم حاج سید محمدتقی چند سال قبل از اینکه احمد خان دریابیگی به عنوان حاکم بوشهر انتخاب شود از طریق لنج بادی نسخ های تعزیه را از بحرین به اینجا آورده است ودر واقع آغاز شکل گیری تعزیه خوانی بصورت رسمی در منطقه گناوه است از  ایشان   نام برخی از تعزیه خوانان قدیم را پرسیدم،  از تعزیه خوان بنام سالهای دور از ، سید علی نقی صدری، سید محسن صدرالدینی، سید عباس هاشمی ، سید هاشم هاشمی، غلامحسین واعظ ، حسن ملامحمدحسین، حسین سلیمی( حسین مهدی ) ، اسد بهروزیان، حاج سید آغا، حسن بهروزیان، حاج جعفر عباسی، محمد قلی خرمی ، بهادر عرب زاده نام برد که در قید حیات نیستند افرادی که مردم در زمان اجرای تعزیه آنها ،  تحت تاثیر قرار می گرفتند و بر مصیبت سیدالشهدا  گریه می کردند همچنین 

از تعزیه خوانان دو دهه  گذشته مرحوم سید ابراهیم صدری و غلام بهروزیان نام برد 

امروز هم مجالس تعزیه خوانی در شهر گناوه و روستاهای اطراف به سبک سنتی و جدید اجرا می شود 

به نظر نگارنده یکی از آسیب های جدی این هنر تغییر در نسخه ها ؛ عدم استفاده از فضای مناسب ؛ نبود بازیگران قوی ؛ موسیقی و لباسهای نامتناسب و عدم  آموزش زیر نظر اساتید این رشته  است .

طبق گفته محققین و کتب موجود پیدایش تعزیه از زمان آل بویه بوده است .