گلاره جلالی

آیا تابه‌حال به این موضوع فکر کرده‌اید که علت لجباز کودک شما چه دلیلی ممکن است داشته باشد؟ اغلب اوقات لجبازی‌های کودکان هدف‌دار هستند و اگر کودک بداند که با کج‌خلقی به آن هدف نمی‌رسد، احتمال کمی دارد که به این کار مبادرت کند. البته گاهی اوقات کودکان فقط به این دلیل لجبازی می‌کنند که بیش‌ازحد خسته و یا به‌شدت از نظر روحی برانگیخته‌شده‌اند ولی نمی‌توانند احساساتشان را به‌درستی بروز دهند

لجبازی در کودکان دو الی سه ساله بسیار شایع است و بیشتر اوقات این رفتار والدین را کلافه کرده و آن‌ها را وادار به تسلیم می‌کند؛ اما واقعا کوتاه آمدن در برابر لجبازی‌های کودک صحیح است؟ کودک در این سن می‌خواهد تا استقلال خود را تثبیت کند و کارها را با لجبازی به شیوه‌ خودش انجام دهد. اگر والدین رفتار مناسبی در این موقعیت‌ها نداشته باشند کودک در آینده دچار مشکل می‌شود و یاد می‌گیرد با لجبازی و پرخاشگری قادر است هر کاری انجام دهد.
پس زمانی که در اجتماع تقاضاهای او برآورده نشود، دچار یاس و ناامیدی نسبت به توانایی‌های خود می‌شود. یکی از علل اصلی لجبازی کودک این است که او بدون آن‌که درباره لجبازی قضاوتی داشته باشد یا آن را خوب یا بد بداند تنها لجبازی را به‌عنوان وسیله‌ای برای محک زدن عکس‌العمل اطرافیان و جلب‌توجه آن‌ها به کار می‌گیرد

اگر والدین کودک افرادی باشند که بخواهند بر رفتار کودک تسلط پیدا کنند، در این صورت کودک ابتدا به‌صورت ارادی لجبازی می‌کند، ولی کم‌کم این رفتار را به‌صورت عادت تا سنین بزرگ‌سالی ادامه خواهد داد. امرونهی بیش‌ازحد به کودک مخصوصاً در سنینی که او برای کسب استقلال تلاش می‌کند، حالت شدید تضاد را به وجود می‌آورد و در نهایت منجر به لجبازی می‌شود

دادن استقلال عمل به کودکان سبب می‌شود که این کودکان بتوانند به‌تنهایی خودشان را اداره کنند و امیال و آرزوهای مستقل داشته باشند. از دخالت بیش‌ازحد در کارهای کودک باید پرهیز کرد زیرا سن کودک اقتضا می‌کند که دائما به اطراف بدود و تحرک داشته باشد. وادار نکردن کودکان به‌تعجیل در کارها، اصرار نکردن در خوردن غذا، به‌حساب آوردن کودکان و خودداری از تنبیه، سرزنش و پرخاشگری از مواردی است که می‌تواند در کاهش لجبازی کودکان اثرگذار باشد.

کودکان در مواردی می‌آموزند که مسائل و مشکلات خود را از راه زور و جبر حل کنند. جنبه‌های اکتسابی در کودکان سبب پدید آمدن حالات روحی خاصی است که کودکان را به انجام رفتارهای آن‌چنانی وا می‌دارد

پدر و مادرهایی که کودک لجباز دارند باید در هنگام صحبت کردن با او صبور باشند و آرامش خود را از دست ندهند. عصبانیت باعث می‌‌شود تمام تلاش شما طی مدت یک دقیقه از بین برود. برای کنترل کردن و رفتار مناسب با کودک لجباز باید مانند او فکر کنید و رفتار نمایید. داد و فریاد کردن هیچ کمکی به کودک شما نخواهد کرد و فقط باعث بدتر شدن شدت لجبازی او خواهد شد

کودک لجباز خود را دست‌کم نگیرید زیرا او بهتر از هر کس دیگری شما را می‌‌شناسند و می‌‌دانند چه موقع و در چه شرایطی از خود واکنش نشان بدهد. پدر و مادرها باید بدانند که توجه بیش‌ازحد به کودک مسائل و مشکلات آن‌ها را حل نخواهد کرد. هر بار که شما از کودک خود بازجویی می‌کنید و سوالاتی از قبیل چه اتفاقی افتاده یا چرا ناراحتی؟ را می‌پرسید لحن پرسشگر شما به او این اجازه را می‌‌دهد که بیشتر لجبازی کند به‌این‌ترتیب هنگامی‌که فرزند شما قشقرق به پا می‌‌کند کمی او را تنها بگذارید زیرا پس از مدت کوتاهی همه‌چیز به حالت عادی برمی‌گردد. مادران باید این هنر را به‌خوبی یاد بگیرند زیرا آن‌ها مهربان‌ترین فرد خانواده هستند.

داشتن یک کودک لجباز و کنار آمدن با او به‌هیچ‌عنوان کار ساده‌ای نیست و درصورتی‌که شما به‌عنوان پدر و مادر این کودک نتوانید یک راه حل فوری و مناسب را پیدا کنید هر روز با یک بحث‌وجدل جدید مواجه خواهید شد. شما می‌توانید اطلاعات خوبی را در خصوص نحوه کنترل رفتار یک کودک لجباز جمع‌آوری کنید و چالش‌هایی که در طول روز با آن مواجه هستید را به حداقل برسانید. در همه شرایط نظم دادن به یک کودک لجباز جواب نمی‌دهد و گاهی اوقات کمک گرفتن از مشاور می‌تواند بسیار ضروری باشد.