محرم، نامی آشنا برای همه شیعیان جهان است، همچنین نامی برای آنهایی که معنی آزادی و آزادگی، مردانگی و شجاعت را می‌دانند، آنهایی که می‌دانند معنی وفاداری چیست و بر سر عهد و پیمان ماندن، چگونه است. محرم، معنای راستی، صداقت، شهامت و جسارت را دارد، همه خصلت‌هایی که یک مرد و یا شیرزن در خود جمع کرده‌اند را می‌توان در ماه محرم دید.
محرم اولین ماه سال قمری است، ماهی که در آن راژدی بزرگ بشریت اتفاق افتاد، فرزند رسول خدا (ص) جانشین و نایب او توسط شقی‌ترین انسان‌ها که خود ادعای دینداری، اسلام و حفظ قرآن داشتند، سربریده شد، فرزندان و برادران و اهل بیتش یا به شهادت رسیدند یا به اسارت برده شدند. آنهایی که تراژدی‌های غمبار بشری را از ابتدا خوانده‌اند به‌خوبی بر این مساله واقف هستند که اوج آن در صحرای کربلا و در ظهر دهمین روز محرم سال 61 هجری قمری روی داد تا خونی که آن روز ریخته شد، همچنان بجوشد و تاریخ را به‌حرکت در بیاورد.
حرمت خون فرزند زهرا (س) چنان بود که همه سیره‌نویسان، همه راویان تاریخ اسلام و کسانی که دستی در این علوم دارند از آن بنویسند و جالب اینجاست که بار این مصیبت آن اندازه سنگین است که هنوز هم در مورد آن نوشته می‌شود و انگار این خون حسین (ع) است که جوهر قلم‌ها می‌شود و صفحه نینوا است که در امتداد خود راه را بر نویسندگان باز می‌گذارد تا روایت‌های تازه‌ای سر کنند.
فردا تاسوعا و شنبه هم عاشورا است. روایان و مقتل‌نویسان می‌گویند آنچه در عاشورا روی داد، تنها در چند ساعت بود و این غم را سنگین‌تر می‌کند که چگونه از طفل شیرخواره تا پیرمردی مانند حبیب بن مظاهر که از افسران امیرالمومنین بود و محضر رسول خدا را درک کرده بود، به شهادت می‌رسند.
نوشتم که عاشورا درس بزرگ وفاداری و ایثار است، در این روز چهار تن از فرزندان علی (ع) یا به عبارت دیگر، فرزندان ام‌البنین بنام‌های عباس، جعفر، عثمان و عون در کنار برادر خود شمشیر می‌زنند و به‌شهادت می‌رسند. اوج این ایثار آنجاست که وقتی کاروان کربلا به مدینه باز می‌گردد، ام البنین که سلام خدا بر او باد برای آنکه برای چهار فرزند دلیر و شجاع خود عزاداری کند، برای حسین مویه می‌کند و در پاسخ به سوال مردم می‌گوید: حسین مادر ندارد، فرزندان من که مادر دارند....
کسانی که به مدینه مشرف شده‌اند و قبرستان بقیع را دیده‌اند، در ورودی آن گودالی را مشاهده می‌کنند که ام‌البنین آرمیده است و از آنجاست که باز هم مظلومیت آل‌علی را مشاهده می‌کنید.
این روزها، هم‌زمان با عزاداری میلیون‌ها دوستدار شهدای کربلا، نکات بسیاری در مورد رعایت سنت‌های پاک عزاداری وجود دارد که نشان دهنده عشق واقعی به اهل بیت (ع) است. هشدارها و نکاتی که بزرگان در این مورد می‌گویند شاه‌بیتی است که به‌خصوص قشر مداح باید به آن توجه ویژه داشته باشند. این روزها متاسفانه مداحی برای عده‌ای به دکانی تبدیل شده است و حرف از رقم‌های نجومی برای یک شب حضور در یک هیئت است، آیا امام حسین و یارانش از این عزاداری و رفتار ما خشنود هستند؟
