«مردم» واژهای که اصل و مبدأ بسیاری از تحولات محسوب میشود. اینکه جوامع تا چه اندازه در توسعه خود موفق بودهاند، به میزان حضور و مشارکت «مردم» مربوط بوده است. جامعه ایرانی - اسلامی ما نیز از این قاعده جدا نیست، در جامعهای با ساختار موجود نمیتوان بدون حضور مردم کاری را از پیش برد، با این وجود، بهنظر میرسد علیرغم تاکیدی که بر مردم میشود، این روزها حضور و تاثیرگذاری آنها کمرنگ شده است.
این مساله میتواند دلایل بسیاری داشته باشد، دلایلی که در نگاه جامعهشناسانه خود، شامل بافتهای متعدد تار و پودی در تشکیل رنگهای متنوعی از رفتارهای اجتماعی است. جامعه ما بدون آنکه ارادهای نسبت به تغییر آن داشته باشیم، در قالب فرصتهای گوناگون میتواند مردمگرایی را تبلیغ، برای آن چارچوب و در نهایت هم خروجی از آن بگیرد.
دهه اول محرم زمانی بود برای نگاه عمیق به نقش مردم در توسعه و ماندگاری یک فرهنگ و سنت که علاوه برای وجود آثار و نشانههای بسیار ملی در آن، بهدلیل داشتن ابزارهای محکم دینی توانسته است نقش دست اولی از خود نشان دهد. این مردم هستند که در عاشورا به عزاداری اباعبدالله الحسین (ع) رونق میدهند و اگر آنها نباشند، هیچ دولتی نمیتواند این خیل عظیم مردم را بهخیابانها بیاورد یا در تکایا و حسینهها جمع کند.
قدرت مردم برای حفظ باورها، اعتقادات، ارزشها و هنجارهای خود بر هیچکس پوشیده نیست، اما اینکه ما تا چه میزان توانستهایم از این قدرت بهره بگیریم، نکته بسیار مهمی است. مردم این روزها به دلیل گسترش وسایل ارتباط جمعی خیلی سریعتر به اخبار و اطلاعات دسترسی پیدا میکنند و کافی است شما همزمان در چند گروه در شبکههای اجتماعی حضور داشته باشید تا در کمتر از یک روز، یک پیام را چند بار دریافت کنید. این مقوله نشان میدهد که اصولاً بیخیال مردم شدن سخت است و تبعات بسیاری دارد.
این نوشته میخواهد بر این نکته تاکید کند که مردمی که میتوانند به این صورت، با نظم، زیبایی، وقار و آنچه شایسته یک پیشوای برحق است حق مطلب را ادا کنند و در سدههای گذشته با باورهای ملی خود، در عزاداری نوآوریهای جدی داشتهاند، امروز نمیتوانند محل رجوع باشند و از نظرات و دیدگاههای آنها استفاده کرد؟
مردم ما، خوب، صبور، نجیب و باصلابت هستند. کافی است که روز واقعه باشد تا میزان اثرگذاری آنها را مشاهده کنید و کافی است یک روز قهر کنند و آن را هم مشاهده کنید. در سالی که بهسمت انتخابات میرویم، باور کردن مردم بسیار مهم است، مردم را نباید برای امروز و فردا بخواهیم، مردم ولینعمت مسوولان هستند که اگر نباشند، هیچ کس مسوول نخواهد بود.
این مسائل را بهخصوص برای مسوولان بوشهری مورد تاکید قرار میدهیم که علیرغم شعارهای مردم گرایانهای که سر میدهند در برخی از موارد چنان خودخواه و خودسر میشوند که نمیدانند خود آنها یکی از همین مردم هستند که اگر نبودند، پست و مقامی هم نبود تا بر آن تکیه کنند.
در مورد احترام بهجایگاه و نقش اجتماعی مردم بیشتر خواهیم نوشت و یادمان باشد که ما در استان هزاران مشاور کارکشته داریم که در قالب مردم میتوان از دیدگاههای آنها بهره گرفت.