روز گذشته در حال خواندن خبری در صفحه ورزش در مورد تیم پرسپولیس برازجان بودم، خبری که با خواندن هر خط آن مو بر تنم راست شد، نه اینکه چنین خبرهایی نخوانده باشم و یا ندیده باشم، بلکه از این بابت که در دولتی که من به آن رای داده‌ام، برایش تبلیغ کرده و هزینه‌ داده‌ام چنین رفتارهایی می‌شود شرمم می‌گیرد.

تلاش بسیاری کرده‌ام تا بی‌خیال بسیاری از موضوعات شده، ننویسم و یا اینکه بی‌خیال عبور کنم، اما وقتی در بی‌مسوولیتی دیگران به وظیفه مهم و رسالت تاریخی‌ام در برابر مردم دیارم می‌نگرم و از سوی دیگر می‌بینم چگونه انسانیت، مردمی بودن و شرف پایمال شده و می‌شود و چگونه انسان‌ها برده و بنده دیگر افراد می‌شود و چگونه‌ عده‌ای که تا همین یکی دو سال پیش این شهر و آن دنبال چهار واحد دانشگاهی بودند و اکنون فلان لقب و عنوان را کیلویی یدک می کشند، سخن نگفتنم سخت می‌شود.

با خواندن هر سطر خبر تیم پرسپولیس برازجان، این جملات در برابرم رژه می‌رفتند، تصمیم بر آن شد تا این خبر به‌عنوان خبر اول روزنامه کار شود نه از آن بابت که خبری در روزنامه نداریم، بلکه از آن جهت که روندی که چند وقتی است در استان ما شروع شده دارد به قهقرا می‌رود، برای من که از زیر و بم سیاست و رفتارهای فردی مسوولان، روابط آنها با مرکز و برخوردهایی که در استان می‌شود مطلع هستم، این بار ننوشتن واقعا سخت بود. خبری چهار خطی که تعداد افرادی که نامشان در آن آمده بود از تعداد بازیکنان تیم پرسپولیس برازجان بیشتر بود، خنده‌دار و مضحک‌تر آنکه این خبر در حالی به این شکل رسانه‌ای می‌شود هنوز اتفاقی هم نیفتاده و عده‌ای عَلَم برداشته و با ردیف کردن عنوان‌های عجیب و غریب و تحویل گرفتن خود برای عده‌ای جوان مشتاق ورزش خونمایی می‌کنند.

یکی از اهداف و شعارهای جمهوری اسلامی ایران پس از غلبه بر نظام استبدادی، کار و خدمت به مردم بود. نه اینکه مسوولان بخواهند از کیسه و ارث پدرشان به مردم کمک کنند، بلکه قرار بود از بیت‌المال مسلمین پاسداری کرده و عدالت را در توزیع ثروت رعایت کرده و در نهایت آنگونه که خدا را خوش آید و هیچ یک از رعایای ایران تحقیر نشوند، از بیت‌المال در اختیار آنها قرار گیرد.

با کمال تاسف، تاثر باید اعلام کنم که آنچه در خبر مربوط به خرید امتیاز لیگ دسته سوم باشگاه‌های کشور برای تیم فوتبال پرسپولیس برازجان آمده بود، به‌جز تحقیر و منت گذاشتن چیزی وجود نداشت. اینکه چند ده میلیون تومان پرداخت شود و یک امتیاز لیگ دسته سومی برای یک تیم باسابقه خریداری شود، این همه منت‌ گذاشتن دارد؟ یادم می‌آید یک وقتی همین حضراتی که الان مدیر عوض می‌کنند و برای خودشان کاره‌ای شده‌اند می‌گفت هزینه فلان کمک فرهنگی فقط به اندازه احداث یک کیلومتر جاده است.... اما من هیچ وقت ندیدم که نه آن جاده احداث شود و نه آن کمک فرهنگی درست تخصیص داده شود.

فعلا که قرار بر این است که پس از هر وعده سَرِ خرمنی رسانه‌ها پر شود از تشکر و تقدیر و سپاس از فلان مدیر و فلان آقا که پول ملت را به خودشان داده‌اند..... بقیه‌اش هم بماند.