بامداد جنوب به شماره 300 رسید، اتفاقی که بیش از هر چیز تبریکش را باید به مردم استان بوشهر گفت. زیرا برای اولین بار در تاریخ استان است که یک جریده در یک سال 300 شماره بی‌وقفه منتشر می‌کند. این اتفاق هر چند از جوانب متعدد قابل تحلیل و بررسی است اما یک جنبه آن برجسته‌تر به نظر می‌رسد و آن هم به رخ کشیدن ظرفیت کم نظیر فرهنگی استان است و رویکرد فرهنگی مردمش.
بامداد در حالی به این مهم دست یافت که سهمش از یارانه دولت کمتر از هزینه حمل و نقل دو ماه روزنامه از محل چاپخانه (اهواز) تا بوشهر بود -و نه حتی پول چاپ 2 ماه آن- و حتی حمایت حداقلی مسوولان استان را نیز با خود نداشت تا جایی که استانداری بوشهر طی این مدت نه تنها یک هزارم کمک‌های مالی‌اش به یک تیم فوتبال به نخستین روزنامه استان کمک نکرد، بلکه در تمام یکسال گذشته در اقدامی غیر حرفه‌ای یک نسخه روزنامه نیز خریداری نکرده و گفته می‌شود در مواردی دیگر دستگاه‌ها را نیز از این اقدام منع نموده است.
با این اوصاف است که من باور دارم باید به این استان و مردمانش بالید، زیرا تنها با حمایت‌های مردمی بود و البته مجاهدت و از خودگذشتگی همه اعضای تحریریه و کارکنانش از شماره نخست تاکنون که با همه سختی‌ها و تنگناها ماندند تا این رکورد تاریخی را برای استان ثبت کنند. اما می‌خواهم تشکر ویژه‌ای داشته باشم از همه مدیران و مسوولین دولتی و موسسات عمومی غیردولتی که در برابر بسیاری از فشارها و تهدیدها مقاومت کردند و در کنار بامداد جنوب ماندند، بسیار دوست داشتم که مورد به مورد نام ببرم، اما چون نسبت به فشارهای بعدی ناشی از این تشکر برای آنها آگاهم به همین میزان بسنده می‌کنم. امروز بامداد جنوب قدرتمندتر و استوارتر از یکسال پیش برای مردم و از مردم می‌نویسد و جز به توسعه استان نمی‌اندیشد. ما یقین داریم این روزهای جفا و رفتارهای ضدفرهنگی خواهد گذشت و آینده برای ما و استان روشن‌تر از همیشه رقم خواهد خورد زیرا رستگاری را در این عرصه جز قلم زدن برای رضای خدا و عزت خلق خدا نمی‌دانیم و جز این نخواهیم کرد.
همچنین جا دارد از بانوی فرهنگ استان و همکاران ایشان در اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان که از ابتدای راه اندازی این روزنامه نسبت به آن محبت داشته‌اند، تشکر ویژه‌ای داشته باشم. روز گذشته مراسمی در تحریریه روزنامه برگزار شد که خیلی دوست داشتم در جمع اساتید و دوستان خودم باشم و از نزدیک از آنها تشکر کنم، با این وجود، از همین راه دور دست آنها را به گرمی می‌فشارم و از اینکه در شماره 300 نخستین روزنامه استان حضور پیدا کردند، تشکر کنم.
این امیدواری را باید برای خودم و دیگر اصحاب رسانه استان داشته باشم که به‌زودی شاهد انتشار روزنامه‌های بیشتر و بیشتر در سطح استان بافرهنگ خودمان باشیم، باشد که این امیدواری در سطح یک آرزو نماند و فعالیت اصحاب رسانه استان واقعی بودن این اندیشه را اثبات کنند.
