خان عمو زنگ زده و با عصبانیت، از همون ورژنی که جیگر می‌خواد در برابرش وایسی، می‌گه: اینم از دوستای ما، اینم از آقایان گل و بلبل، اینم از دوستداران مملکت، اینم از آقایان دلسوز، انقلابی، اینم از الگوهای جوانان، اینم از آقای....
چون معمولا اخلاقش دستمه و می‌فهمیدم اینایی که داره می‌گه از روی دلسوزی واسه مملکته، بهش گفتم عموجان، عموجان یواش، تند نرو، بزار با هم بریم.
گفتم: چی تند نرم مرد حسابی، تو هم که سرت و کردی تو لاکت و فقط به اون ننه مرده گیر میدی، یه‌بار هم که شده بیا و به این رفقای ما که از عزرائیل هم ازشون می‌ترسه گیر بده تا این همه چرت و پرت نکن. صدام تو هشت سال جنگ نتونست احمد کاظمی و ستاری و یاسنی رو شهید کنه، اما هواپیما قراضه‌ها زدند و آدمایی رو از ما گرفتن که محاله ممکنه دیگه مثلشون گیر بیاد، یکی بیاد به اینا حالی کنه که باباجون جای گیر دادنتون نبود که اومدید به هواپیما خریدن شیخ حسن گیر دادید، شما کجای کارید آخه. من چقدر از دست شماها غصه بخورم، به اندازه‌ای که تو این هواپیماهایی که با چسپ دوقلو و سنجاق قفلی در و پیکرش رو به هم وصل کردند از ترس آیت‌الکرسی خوندم، اگه با دل و دماغ سر حال می‌خوندم خدا همه گناهام و می‌بخشید.
گفتم: خان عمو قرار نشد از این حرف‌ها بزنی، عمر دست خداست، اون بندگان خدا هم که گفتند کشور نیازی به خرید هواپیما نداشته، از روی غرض و مرض که نگفتن، رفتند و تحقیق کردند که به حساب دادن پول بیت‌المال بابت این خنزر پنزرها و آت آشغال‌ها خیلی بهتر از هواپیماست؛ الان صبر بده یه چند تا از این کالاهای مهم و به‌درد بخور رو که تو دولت مهرورز مورد حمایتشون وارد شده رو خدمت حضرت والا عرض می‌کنم و خودت مقایسه کن:
لوستر، چراغ و روشنایی، بادام زمینی، سیر، مجسمه، دستگاه ضبط و پخش، مایکروویو،آجر، ماشین رختشویی، پارچه، کیف مدرسه، چمدان، بلندگوی خودرو، ساعت مچی (دیواری،جیبی)، لیوان، کره، لامپ کم‌مصرف، قاشق و چنگال، پشم حلاجی شده، دستکش جراحی، سشوار، عروسک، میکروفن، باطری، بیل و کلنگ، ریش تراش، شانه، زیپ، بخار برقی، تیغ، میخ، پونز، پیچ، اسباب‌بازی، آهن‌ربا، زغال، شن و ماسه، عینک و عدسی، پارچه، چادر ، روسری، دستمال گردن، ترازو، سیم خاردار، الکل، بازی‌های ویدئویی، کاغذ و مقوا، چسب، سبوس، هدفون، آچار، آرد و سویا، دستکش، شیلنگ، جوراب، کاشی، فرش، بلندگو، گاو صندوق، لاستیک و حصیر بوده است.
البته اینا رو هم در نظر داشته باشید: 830 تن مداد تراش و تیغه، 247 تن مداد پاکن، 780 تن میخ ، میخ سر پهن و پونز، 780 کیلو رخت‌آویز چوبی، 713 تن سیر، 388 تن عدس، 184 تن زرد چوبه، 48 تن نخود فرنگی، 160 تن قرقره و ماسوره، 160 کیلو خمیر بازی، یک تن انواع شمع، 14 تن سنگ پا، 16 تن واکس کفش، 10 تن زیپ و 35 تن سوزن دوزندگی بوده است.
البته واردات دسته و بیل و خر رو هم یادتون باشه، داشتم می‌گفتم که دیدم تلفن بوق مشغول می‌زنه....
