بامدادجنوب- کریم جعفری: آبروی دولت روحانی را چه کسی خرید؟ این سوالی است که شاید پاسخ دادن به آن چندان سخت نباشد، کافی است نگاهی به روندهای چند روز گذشته داشته باشید تا متوجه شوید، او فردی است که توانایی کرنش در برابر مردم را دارد و میتواند بدون هیچ ترس و دلهرهای در برابر دوربینهای دهها خبرنگار حاضر شده و از مردم عذرخواهی کند.
چالشهای فیشهای حقوقی و دریافتیهای آنچنانی که دو ماهی است در صدر رسانههای خبری کشور قرار دارد و افراد و جریانهای خاص سعی داشته و دارند از آن بهنفع خود بهرهبرداری کنند، اکنون وارد فاز جدیدی شده است. هر چند کسی نمیتواند از دریافتهای آنچنانی از بیتالمال دفاع کند و برخی نیز در این زمینه توجیهاتی برای خود دارند اما مشخص است که در این کشور بیش از آنکه تلاش شود تا چالشها به فرصت تبدیل شود، سعی بر آن است تا از چالشها به نفع فرد یا جریانی بهرهبرداری شود.
علی طیبنیا که برخورد با وی میتواند نوعی آرامش را به فرد مراجعهکننده بدهد، این جرات و جسارت را داشت که در یک نمایشگاه عمومی از حضور مردم ایران عذرخواهی کند. این مساله برای دولت روحانی که برخی از مدیرانش با تبختر ویژه با مردم مواجه شده و مردم را رعیت خود میدانند بسیار قابل توجه است. علی طیبنیا در راس پیکان حمله اصلاحطلبان، اصولگرایان، اعتدالگرایان، مدعیان ولایتمداری، نمایندگان قدیم و جدید و خلاصه هر کسی که کمبودی داشت و توانسته بود در حوزه مدیریت او فرد یا افراد مورد نظر خود را بهکار بگمارد، قرار داشت. مسائلی که در پشت پردههای سیاست رفته بود تا کسانی که میخواستند انتقام بگیرند و آنهایی که قرار بود... . اما وزیر اقتصاد بدون آنکه مانند بسیاری فکر کند که عذرخواهی از مردم برایش مشکلی ایجاد میکند، عذرخواهی کرد اما آیا بهنظر شما این پایان ماجرا خواهد بود؟ کسانی که این بازی را شروع کردند، آیا به پایان آن نیز فکر کردهاند؟
این دومینو اکنون دامن محمدباقر قالیباف را گرفته که گفته میشود 70 میلیارد تومان پول بیزبان در اختیارش است تا هر گونه دوست دارد، هزینه کند. او بر اساس اعتراف اعضای شورای شهر تهران ماهی 14 میلیون تومان حقوق میگیرد که البته گفته که نصف این میزان است و همسرش نیز صلواتی!! کار میکند و هیچ دریافتیای ندارد. پای حسین شریعتمداری که در هتک حرمت صغیر و کبیر، پیر و جوان، چپ و راست ید طولایی دارد، هم از این قافله عقب نیفتاد تا برخی از پامنبریهای او هم مانند وطن امروز و روزنامه جوان وارد گود شوند و خود ندانند که چه میکنند.
با این اوصاف، اقدام بهجا و شایسته علی طیبنیا باعث تحسین بسیاری شد، هر چند گروهی دیگر را هم غافلگیر کرد، کسانی که فکر میکردند با انداختن هه چیز به گردن وزارت اقتصاد و دارایی میتوانند از محاسبه فرار کنند. فاش شدن پروندههای کلان دریافتی از سوی برخی از وزارتخانهها که رقمی بالغ بر 59 هزار میلیارد تومان را شامل میشد، نشان داد که پرونده وزارت اقتصاد در برابر برخی از وزارتخانهها عددی نیست. پرونده یکی از وزارتخانهها رقمی بالغ بر 3600 میلیارد تومان پاداش و دریافتی مدیرانش بوده است. یک وزارتخانه دیگر هم رقم هشت هزار میلیارد ریالی داشته و یکی دیگر هم شش هزار میلیاردی که مربوط به سالهای 1390 تا 1394 بوده است.
از انحلال سازمان برنامه و بودجه شروع شد
در این میان یک فعال سیاسی اصلاحطلب مساله فیشهای حقوقی نامتعارف را از نتایج انحلال سازمان برنامه و بودجه دانست و گفت: وقتی احمدینژاد این سازمان را منحل میکرد باید به عواقب آن فکر میشد.
نجفقلی حبیبی در گفتوگو با ایرنا با بیان اینکه تا وقتی سازمان برنامه و بودجه منحل نشده بود کارشناسان آن طرحهای اجرائی را بررسی و درباره بودجه آن نظر میدادند و از دستگاههای مجری پرسش میکردند که این پول را کجا و چرا هزینه کرده است و دقت لازم در اینباره میشد، تصریح کرد: روال بسیاری از مفاسد اقتصادی این است که افرادی با استفاده از نفوذ سیاسی خود پروژههای دهها میلیاردی گرفته و آن را به شخص دیگری واگذار میکنند و حق دلالی هنگفتی میگیرند. این افراد هیچ کاری نمیکنند و پول هنگفتی به دست میآورند و تنها با زد و بند ثروتمند شدهاند. اگر سازمان برنامه و بودجه بود، امکان چنین سوءاستفادههایی بسیار کم میشد. البته دولت خوشبختانه این سازمان را دوباره راه انداخته اما نباید بگذارد افرادی که روحیههای اینچنینی دارند به آن راه یابند.
نماینده اسبق مجلس شورای اسلامی افزود: بیتالمال فقط در مساله فیشهای حقوقی غیرمتعارف حیف و میل نشده است که یک عده بهخاطر آن سر و صدا راه انداختهاند بلکه بسیار متحمل است که در قراردادهای کلانی چون جادهسازی و راهسازی نیز مال مردم هدر رفته باشد که باید به آن هم رسیدگی شود. اینکه عدهای مدام تصویر فقرا را در رسانههای خود نشان میدهند و طوری القا میکنند که گویی تا قبل از این دولت هیچ فقیری نداشتیم نشان از چیست؟
حبیبی در ادامه با اشاره به اینکه مطبوعات چشم و گوش جامعه هستند، افزود: وقتی بسیاری از امور دور از چشم مطبوعات رخ دهد و آنها دسترسی به اطلاعات نداشته باشند خسارات بزرگی به جامعه تحمیل میشود که فساد سه هزار میلیاردی و غیره یکی از آنهاست، چراکه فساد در پنهانکاری شکل میگیرد. در حالیکه اگر مطبوعات در صحنه حضور داشته باشند جلوی چنین فسادهایی از ریشه گرفته میشود و احتیاج به این همه هزینه دادرسی و دادگاه و زندان و غیره نیست. تازه در صورتی که پولهای رفته به بینالمال برگردد.
حال باید دید که آقای روحانی روحیه مردمداری خود را به همه دولت تسری خواهد داد و به مدیران خود گوشزد خواهد کرد که با قیافه گرفتن و سه چهار محافظ دنبال خود راه انداختن نمیشود مملکت را آباد کرد یا نه؟ آیا مدیران دولت آقای روحانی خواهند فهمید که نمیشود کلاه سر مردم گذاشت یا خیر. اینها نکاتی است که در هفتههای آینده پاسخ آن را خواهیم گرفت.