بامدادجنوب- الهام بهروزی:
روز پنجشنبه (28 مردادماه) هفته گذشته برابر بود با روز جهانی «عکاسی» (19گوست). سرزمین وسیع و استراتژیک ایران، سوژه‌های بکر و شگفت‌انگیزی را برای ثبت عکس‌های زیبا و جاودانه دارد؛ از جاذبه‌های گردشگری بی‌نظیر طبیعی گرفته تا ساده‌ترین لحظه زندگی روزمره و لبخند پیرزنی مهربان. فقط لازم است که ذوق و علاقه ثبت این لحظات در وجود شما سربرآورد و با یک فلش آن لحظه غیرقابل برگشت در دوربین یا تلفن همراه شما ثبت شود.
عکاسی هنری است که مرزی ندارد و نمی‌شود پایانی برای آن تعریف کرد. این هنر قابلیت این را دارد که داشته‌ها، زیبایی‌ها، دردها، شگفتی‌ها، جاذبه‌ها، آثار تاریخی، کاستی‌ها، روزهای تلخ جنگ‌ها، لحظات بی‌تابی و انتظارها، چشمان خسته مادرها، لبخند پدرها و... را ثبت کند و آن را به مخاطبان خود منتقل سازد. عکاسی جزء هنرهایی است که محصور زبان و نژادها نیست و لحظات و واقعیات را با زبان خاص خود به همگان منتقل می‌کند و از این طریق فرهنگ‌ها، نژادها و سرزمین‌ها را به هم پیوند می‌دهد. گاه یک عکس می‌تواند پیامی را انتقال بدهد که قلم از بیانش در می‌ماند. عکاسان هنرمندانی هستند که بیشتر از دیگران لحظات را می‌شناسند و می‌فهمند. آنها با لحظات انس گرفته‌اند و چنان غرق در کارشان هستند که بیمی از خطر و ریسک کردن ندارند. گاه عکاسان برای ثبت سوژه‌های خود تمام خطرات را به جان می‌خرند تا بتوانند زبان گویای دنیا و لحظه‌های آن باشند.
در گشت و گذار روزانه خود در فضای مجازی با یک صفحه که سرشار از عکس‌هایی از دریای ناب و طبیعت ساده بوشهر بود، برخوردم. ابتدا تصور کردم که باید صفحه یکی از عکاسان حرفه‌ای باشد اما وقتی با صاحب آن گفت‌وگو کردم، متوجه شدم وی بدون هیچ دوره آموزشی و صرفا به‌‌دلیل علاقه شخصی به ثبت این تصاویر و لحظاتی که گاه برای شکارشان وقت زیادی صرف می‌کند، می‌پردازد. این جوان دیری بیشتر به سوژه‌هایی پرداخته است که در زندگی ما جنوبی‌ها جریان دارند اما ما خیلی سرسری از آنها می‌گذریم. پای ثابت تمام تصاویر وی دریاست که از دیرباز با زندگی ما ساکنان حاشیه خلیج همیشه پارس پیوند عمیقی دارد. وی کوشیده تا نقش دریا را با زبان بی‌زبان تصاویر ثبت‌شده‌اش در امرار معاش جاشوان ساده و صمیمی جنوبی به نمایش بگذارد یا تفریحات و بازی‌های اهالی دریا که بر کران آن در میان موج‌های کف‌آلود که مشخص نیست چرا خشمگین هستند، با دوربینش ماندگار کرده است. ستاره‌ها، فلامینگوها، حراهای مانده در آب، صدف‌های زیبا و سپید و خاکی‌رنگ، لبخند‌های کودکانه، کفش‌دوزک و... همه و همه موتیف‌های عکس‌های وی است. وی با ثبت عکس زیبایی از «کعبه» که رهاورد هنری وی از سفر حجش است، در مسابقه کشوری لبیک موفق شد عنوان سومی را به‌دست آورد. با این عکاس جوان گفت وگویی را صورت دادیم که در ادامه می‌آید.
احمد احمدی در خصوص این‌که چگونه شد که به عکاسی علاقه‌مند شدید، به بامداد جنوب گفت: عکاسی را به‌صورت تجربی و با عشق شروع کردم اما داشته‌های طبيعي و گردشگري بی‌نظیری که داریم باعث شد این هنر دنبال کنم و به ثبت این داشته‌ها و زیبایی‌ها بپردازم. ما باید برای جذب گردشگران و معرفی زیبایی‌های طبیعی و تاریخی‌مان و شکوفایی این حوزه تلاش کنیم. عکاسی هنری است که در این زمینه می‌تواند نقش موثری را ایفا کند.
این عکاس جوان در پاسخ به این سوال که چرا رد دریا در تصاویرت اینقدر پررنگ است، بیان کرد: ما جنوبی‌ها، هنرمان و شغلمان تا حد زیادی متاثر و وابسته به درياست، در واقع ما سوژه دريا شده‌ایم نه آن سوژه ما.
وی در ادامه با بیان این‌که تاکنون در هیچ دوره آموزشی عکاسی را نگذرانده‌ام، افزود: عكاسي را دوست دارم هميشه هم مي‌گویم، عكاس نيستم ولي دوست دارم به کمک لنز دوربين و موبايلم سوژه‌های خاص و پر از حرفی را به نمايش بگذارم. من علاقه زیادی به طبیعت دارم و متاسفانه زندگی‌های امروزی بنا به شرایط اجتماعی، زیادی محدود به چارچوب خانه و فضای سربسته کار شده است که همین مساله ما را از طبیعتی که در پیرامونمان در جریان است و چون ما نفس می‌کشد، غافل کرده است. بنابراین بيشترين سوژهاي عكاسي من مربوط به طبيعت و جانداراني است كه باعث زيبايي آن مي‌شوند، به نظر من طبيعيت بدون موجوداتش معنایی ندارد. البته پرداختن به موضوعات ديني هم جزء علاقه‌مندی‌های من است.
احمدی در پاسخ به این سوال که آیا تاکنون در مسابقه عکاسی هم شرکت کردید، گفت: زیاد در مسابقات شركت نمی‌کنم ولي در مسابقات عكس پرتره (چهره) ابوظبي، مسابقه عکس‌های نوستالوژی روسیه و مسابقه لبيك مشهد مقدس شرکت کردم که در این مسابقه موفق شدم مقام سوم را به‌دست آورم.
وی با اشاره به این‌که امسال در پی این هستم که يك نمايشگاه كوچك موبايلي بزنم، افزود: به‌دنبال برپایی نمايشگاهي به‌نام «محرم تا صفر» هستم ولی نباید فراموش کنیم که نمايشگاه را نمی‌توان یک‌روزه راه‌اندازی کرد، زیرا عكس بايد خاطره شود چه یک سال چه ٢٠ سال. بنابراین نمايشگاه عكس با قدمتش ارزش می‌یابد.
این عکس جوان با اشاره به این‌که زبان حال هر عكاس «لنز» دوربین وی است، یادآور شد: ما باید سوژه‌های منحصربه‌فرد و خاص پیرامون خود را به مخاطب انتقال بدهیم و دیگران را از وجود آنها آگاه سازیم. بنابراین بايد قدمت بوشهر و زبان حال گذشته را در قاب تصاویر سنتي با پرداختن به موضوعات بومي در صفحات خود نمایش دهیم. بايد اثبات كنيم بوشهر يكي از ناب‌ترين و جذاب‌ترين مناطق گردشگردي ایران است. خدا را شکر در حال حاضر به‌واسطه فضای مجازي مي‌توانيم به مخاطبان خود چه در داخل و چه در خارج از کشور داشته‌ها و زیبایی‌های سرزمین و منطقه خودمان را معرفی کینم. این جاذبه‌ها و مناطق گردشگری تاریخی و طبیعی نوستالوژی‌های جدانشدنی زندگی‌های ما هستند. یکی از آرزوهایم این است که بتوانم جاذبه‌ها و طبیعت شهرم، استانم و ايرانم را به جهانیان معرفی کنم و از این طریق آنها را ترغیب به دیدن دیارم سازم.
احمدی در پایان با تاکید بر این‌که برخی تصور می‌کنند که ثبت کردن عکس کار راحتی است، تصریح کرد: در واقع این‌گونه نیست، گاه برای شکار یک لحظه باید ساعت‌ها انتظار بکشی تا بتوانی آنچه را که مطلوبت است، ثبت کنی. بنابراین هر عكس صدها اتفاق در خود دارد، چه در كوه باشد، چه در دريا و چه در جنگل. نکته دیگر این‌که در عکاسی نباید بیهوده تصور کنیم که هر کسی دوربينش بزرگ‌تر يا گران‌تر باشد، دیگر یک عکاس حرفه‌ای به‌شمار می‌رود، بلکه این سوژه‌یابی و خلاقیت وی در ثبت عکس است که باعث موفقیت یک عکاس می‌شود. در پایان از هنرمندان هم استانی‌ام می‌خواهم که در انتقال هنر و فرهنگ بومی خود کوشا باشیم.
آری واقعا این چنین است ما باید بکوشیم جنوب و تاریخ چند هزارساله‌اش را به همگان معرفی کنیم، چراکه رد این میراث کهن را می‌توان در بناهای بازمانده، طبیعت و زندگی مردمانش دنبال کرد. امید که چه با قلم و چه با هنر بتوانیم صدای گویایی برای شناسایی و خروج این اقلیم نجیب و دیرینه از انزوا باشیم.
پربازدید ها