کریم جعفری:
در طول تاریخ بشر تلاش داشته است تا توان دفاعی خود را افزایش دهد، چه آن زمان که غارنشین بود، چه وقتی اجتماعی و روستانشین و شهرنشین شد. اولین تلاش‌ها هم در مقابل طبیعت و امرار معاش صورت گرفت، سلاح‌هایی مانند زوبین و نیزه همان زمان به منظور شکار اختراع شدند و سپس کمان و کمند به میان آمدند. اجتماعی شدن، نیاز به منابع غذایی و چراگاه باعث شد تا آنچه در شکار مورد استفاده قرار می‌گرفت، در نزاع‌های جمعی هم مورد بهر‌ه‌برداری قرار بگیرد.
در طول هزاره‌های گذشته هر دولتی که ارتش قوی‌تری داشت، لاجرم امنیت بیشتری را تجربه می‌کرد و عکس آن نیز صادق بود. با این حال، اواخر قرن نوزدهم و با انقلاب صنعتی، تعاملات در عرصه نظامی هم دچار تغییرات سرنوشت‌سازی شد. ابتدا با جنگ‌های داخلی امریکا و پس از آن نیز با حمله آلمان به فرانسه در سال 1873 و اشغال پاریس در دوره بیسمارک. در سال‌های پس از آن و در دوران صلح مسلح که منتهی به جنگ جهانی اول شد، همه کشورهای اروپایی به انبار مهمات می‌ماندند که نیاز به یک جرقه داشت، اتحادها، ائتلاف‌ها و پیما‌ن‌ها بیش از آنکه سیاسی و اقتصادی باشد، نظامی شد، وقوع جنگ جهانی درستی این فکر را که اگر مسلح نباشید، نابود می‌شوید تایید کرد.
پیش از جنگ جهانی دوم نیز ارتش آلمان که ناکام بزرگ جنگ اول بود، به‌شدت خودش را تجهیز کرد، آلمان‌ها فنون جدید جنگی را وارد معادلات نظامی کردند، پاریس و ده‌ها پایتخت دیگر اروپایی را اشغال کرده و در 12 کیلومتری مسکو و با سلاح سرما متوقف شدند. تا زمانی که امریکایی‌ها وارد نبردها نشده بودند، اروپایی‌ها توانایی مقابله با ارتش هیتلر را نداشتند اما امریکا هم در برابر ماشین جنگی آلمان حرفی برای گفتن نداشت و تنها به مدد محاصره نفتی و اقتصادی موفق به شکست ارتش رایش شدند.
پس از اشغال آلمان توسط شوروی و امریکا، متخصصان آلمانی به سمت شرق و غرب رفتند و شروع جنگ سرد مرحله تازه‌ای از رقابت‌های مسلحانه در جهان را کلید زد. کشورها برای دفاع از خود، اقدام به مسلح کردن و بزرگ کردن ارتش‌های خود کردند و بسیاری از آنها به دلیل ناتوانی در موازنه اقتصادی و نظامی ورشکست شدند که یکی از آنها شوروی سابق بود. اما امریکایی‌ها که اقتصاد قدرتمندتر و متحدان قوی‌تری در ناتو داشتند بر مسائل مالی غلبه کرده و قدرت جهنمی خود را افزایش دادند. در کشور ما هم پیش از انقلاب حکومت تلاش کرد در برابر زیاده‌خواهی‌های رژیم بعث حاکم بر عراق کشور را تجهیز کند و به درستی تسلیحاتی را خریداری کرد که اگر به جای تانک تراکتور وجود داشت و ارتش هم منجل شده بود، صدام سه روزه در تهران قهوه‌اش را می‌خورد.
حالا نیز همین مساله صدق می‌کند، در حالی که همسایه‌های ما دیوانه‌وار اسلحه می‌خرند و رژیم صهیونیستی هبه‌ای 38 میلیارد دلاری از امریکا می‌گیرد، ضرورت دارد که توان دفاعی کشور روز به روز بیشتر افزایش پیدا کند، چرا که زندگی در منطقه‌ای که به شدت آلوده است، نیاز به قدرت برتر دارد. این دیدگاه طرفداران بسیاری در میان مردم کشور نیز داشته و نیاز است که دشمنان ایران از قدرت تسلیحاتی و دفاعی ما بهراسند، در غیر این صورت دیوانه‌هایی مانند صدام خیلی راحت‌تر طناب توپ را به سمت ملت ایران می‌کشند.
